ขับรถซิตี้ของม่าออกจากบ้านด้วยความมั่นใจ ออกไปได้ 5 นาที ตายห่าน ทำไมรถมีควันขโมงลอยออกมาจากกระโปรงหน้ารถ ด้วยความตระหนก หม่าม้าหักรถเข้าไปจอดในป่า (อันนี้เว่อร์) ข้างทาง เปิดฝากระโปรง (ของรถไม่ใช่ของคนขับ)ดู เห็นควันพร้อมกลิ่นไหม้ลอยฉึ่งออกมาจากเครื่อง โทรกลับบ้านบอกกง...กงบอกว่าให้ (ค่อยๆ) ขับรถกลับมา โอเค กลับก็กลับ ออกจากซอยไปได้เล็กน้อย ม่าโทรมาบอกให้จอด จะไปลากกลับมา ช้าไปแล้วม่า...ขืนจอดล่ะก็ โดนประชาทัณฑ์แน่...รถติดหนึบขนาดนั้น เรา 2 คนดับแอร์ ขับรถกลับถึงบ้านในที่สุด
กงเดินลงมาดูแล้วก็สรุปผลให้ฟังว่า....รถจอดไว้นาน ไม่ได้ขับไปไหน หนูไปทำรังในเครื่องยนต์รถ เศษอะไรต่อมิอะไรหล่นลงไปในช่วงต่อของเครื่องยนต์เกิดอาการไหม้...ก่อให้เกิดควันและกลิ่น....โอ้...หนูเนี่ยนะ!!!!
ในที่สุด หลังจากปรึกษาโมอิ๊ ได้รถคุณโมอิ๊ออกเดินทางไปพิพิธภัณฑ์หอยฯ ได้ในที่สุดตอนเกือบ 11 โมง
ขับรถฝ่าการจราจรไปถึงสีลม เลี้ยวรถขวับเข้าที่จอดรถของพิพิธภัณฑ์ฯ ตามคำบอกเล่าของเจ้าหน้าที่ ที่ให้เลี้ยวเข้าไปจากสี่แยกโลด...จอดรถเสร็จ ไม่มีการแจกบัตรจอดรถตามธรรมดาที่จอดรถแถวสีลมแม้แต่น้อย ที่จอดรถว่าง....เป็นพิพิธภัณฑ์ฯ ที่คนนิยมไป 555
ลงจากรถ หม่าม้าบอกให้ธีร์ไปถ่ายรูปกับป้ายซะหน่อย แอ๊คท่าซะดิบดีจนพี่คนขับตุ๊กตุ๊ก มอง...โอ้ธีร์ครับ หม่าม้าลืมโทรศัพท์ไว้ในรถ เดี๋ยวมาถ่ายใหม่ กลับไปเอาโทรศัพท์(+กล้อง)ก่อน ในที่สุดก็ได้ถ่ายรูปกับป้ายสมใจหม่าม้า
เข้าไปด้านใน ค่าบัตรผ่านประตู 100 บาท มีบัตร happy family day เค้าลดให้ 50 เปอร์เซนต์ เด็กเล็กๆ แบบธีร์เข้าฟรี...เดินดูไปได้ไปถึงอึดใจ หม่าม้าครับ ธีร์ปวดฉี่....วิ่งหาห้องน้ำ เจออยู่ที่ชั้น 3 คุณเจ้าหน้าที่เข้าไปทำธุระหนักอยู่พอดี...ธีร์ก็บ่นอยู่หน้าห้องน้ำ ฉี่จะราดแล้วววววว กรรมและเวรมาเจอกัน 555
เดินดูเปลือกหอยจากด้านบนไล่ลงมา เพิ่งรู้วันนี้ว่าหอยมีทั้งแบบที่กินพืชเป็นอาหาร กินสัตว์อื่นเป็นอาหาร และกินทั้งพืชทั้งสัตว์ หลากหลายมาก ชั้นบนสุดเป็นเปลือกหอยน้ำจืด หอยทาก หอยจากต่างประเทศ หอยลูกกวาด หอยน้ำพริก ภาพวาด งานศิลปะที่เกี่ยวกับหอย จากเปลือกหอย ฯลฯ หอยบางชนิดมีเข็มพิษด้วย ในคำอธิบายแนะนำว่าเวลาไปดำน้ำ หากไม่รู้จักหอยชนิดนั้นๆ อย่าไปจับมัน...เนื่องจากบางชนิดมีพิษมากพอที่จะทำให้เราตายได้ และนักวิทยาศาสตร์บางส่วนพยายามใช้พิษของหอยทำยารักษาอาการปวดในโรคเบาหวานและมะเร็งอยู่ด้วย...รูปนี้เป็นหอยลูกกวาดจากคิวบา เป็นหอยทากชนิดหนึ่ง
ชั้นที่ 2 แสดงเรื่องหอยกับพิธีพรามหมณ์อย่างหอยสังข์ เพิ่งจะรู้ว่าหอยสังข์ที่วนขวา (สังข์ทักษิณวัตร หรือสังข์สุวรรณภูมิ) เป็นหอยที่หาได้ 1 ในล้านเท่านั้น และมีอยู่แถวๆ อินโดนีเซียที่เดียว พอเกิดสึนามิ มันก็หายไปหมดเลย
ถ่ายรูปกับหอยสังข์ยักษ์ บังหอยสังข์ยักษ์ซะมิดชิด
ชั้นนี้ยังมีหอย 2 ฝา ที่เจ๋งคือหอยหัวใจ....หรือหอยแครงหัวใจ อันนี้ใจเดียว
ส่วนรูปนี้หลายใจ หลายสี หลายขนาด
อันนี้เป็นหอยงวงช้างผ่าครึ่ง ถ่ายจากตู้แสดงการเจริญเติบโตของหอยประเภทนี้ ที่มีมาแต่ยุคดึกดำบรรพ์
ชั้น 1 ชั้นสุดท้ายมีวงศ์หอยจุกพราหมณ์ วงศ์หอยมือเสือ...
รูปนี้ธีร์ถ่ายกับหอยมือเสือยักษ์ เป็นหอยที่มีขนาดใหญ่และมีน้ำหนักมากที่สุดในโลกกก
ตามธรรมเนียม ไปไหนก็ตาม คุณหนูธีร์จะต้องซื้อของที่ระทึกติดไม้ติดมือมาซักหนึ่งชิ้น ราคาไม่เกี่ยง ขอให้ได้ของซักชิ้นเหอะ....ได้เปลือกหอยมา 1 ชิ้น
อยู่ในรถ ธีร์บอกว่า "ขอบคุณนะครับหม่าม้าสำหรับเปลือกหอย ธีร์ชอบมากๆ" ไม่อยากจะบอกว่าพอเดี๋ยวได้ของอย่างอื่น อีเปลือกหอยนี่คงทิ้งขว้างเหมือนกับของอื่นๆ แต่ก็ชื่นนนนใจที่ธีร์พูดจาน่ารัก 555 แล้วก็คุยกับธีร์เรื่องเวลาเข้าพิพิธภัณฑ์ต่างๆ เราควรดูเฉยๆ อย่าเอามือไปจับ เพราะจะทำให้ข้าวของเสียหายได้ ของบางอย่างที่มีลายอาจจะไม่มีลาย สึกไปเพราะคนจับเยอะ....ธีร์บอกว่า งั้นเปลือกหอยของธีร์เนี่ย บอกทุกคนด้วยนะว่าอย่าจับมาก!!!
ต่อไป เรามุ่งหน้าไปพารากอนกัน....ธีร์บอกว่าหิวมาก เลือกแล้วว่าจะกินแมคฟิช "อย่าลืมซื้อของเล่นให้ธีร์ด้วยนะครับ ของเล่นนารุโตะน่ะครับ ในทีวีเค้าบอกว่ามี" เหมือนว่านายจะดูทีวีมากเกินไปแล้วนะ พอไปถึง ปรากฏว่าของเล่นที่แมคฯ พารากอนห่วยมาก มีแต่ของรุ่นเก่า มีแค่ 2 แบบเท่านั้น ชิสส์นี่หรือห้างกลางกรุงฯ แต่อย่างว่า ธีร์ก็ขอแค่ได้ของเล่นซักชิ้น อะไรก็ได้ ได้รถมา 1 คัน (มีให้เลือกรถกับแตร จะเลือกอะไรดีล่ะ เลือกไม่ถูกเลยจริงๆ!!!)
ซื้อใส่ถุงเสร็จ เดินออกจากร้าน ธีร์บอกว่า "อ้าว ไม่นั่งกินที่นี่เลยเหรอครับ ธีร์หิวววว" ได้รับคำตอบว่าไปนั่งกินที่มอสเบอร์เกอร์ก็แล้วกัน ป๊าสั่งซื้อเบอร์เกอร์ 4 ชิ้นไปเป็นเสบียง หม่าม้ากินมอสเบอร์เกอร์ ธีร์กินแมคฯ ตามความต้องการของแต่ละคน เหอ เหอ เหอ กินกันเรียบร้อยก็ไปช้อปปิ้ง ซื้อของไว้ไปใส่บาตรวันจันทร์ซึ่งเป็นวันคล้ายวันเกิดของป๊า....
ขนซื้อข้าวของมากมาย เอากลับไปเก็บที่รถ ระหว่างเก็บต้องคอยโบกมือให้กับรถที่รอจอดว่ายังค่ะ ยังไม่ออก...ที่จอดรถพารากอนตอนบ่ายหายากดั่งทองคำในมหาสมุทรลึก 555
เดินกลับขึ้นไปเพราะนึกขึ้นได้ว่าธีร์ยังไม่ได้เข้าห้องน้ำ (อาการกระเพาะปัสสาวะอักเสบกลับมาเยือนคุณชายอีกแล้ววันนี้) เข้าห้องน้ำแล้วออกมา ก็แวะซื้อข้าวของส่วนตัวของหม่าม้าเล็กน้อย ก่อนกลับ ธีร์เป็นป้ายสเวนเซ่นส์บอกว่าจะกินไอติม หม่าม้าพยายามชักจูงว่าไปกินไอเบอร์รี่เห๊อะ ธีร์ก็ไม่ยอม แต่ในที่สุดก็ยอมไปชิมซะหน่อย....มีไอติมแปลกๆ เยอะแยะ เช่น ไอติมเงาะ ไอติมมะม่วง ไอติมมะเฟือง ไอติมกระท้อน แต่ที่เด็ดสุดๆ คือ ไอติมรังนกผสมมอลต์!!! ไม่ได้ชิมซะงั้นเพราะมัวแต่วุ่นวายกับธีร์ ที่ในที่สุดก็ได้ไอติมเงาะมาในครอบครอง
เป็นวันที่สนุกอีกหนึ่งวัน แล้วเจอกันใหม่ สงสัยจะเป็นเรื่องทำบุญวันเกิดป๊าแฮะ
