Monday, August 25, 2008

อาทิตย์นี้ของธีร์

วันเสาร์ที่ผ่านมา ธีร์ หม่าม้า อี๊บีเข้ากรุงไปรับน้ำพริกกุ้งเสียบจากภูเก็ต อี๊บีมี hidden agenda จะไปตัดผมด้วย หม่าม้าเองก็อยากไปซื้อของ...เมื่อความประสงค์พ้องต้องกัน เราก็ไปสยามพารากอนกัน

ธีร์ไม่รู้ดีใจรึเปล่าจะได้ไปพารากอน...ระหว่างทางพอธีร์ถามมากๆ เข้าว่าเราจะไปไหนกัน ทั้งๆ ที่ตอบไปประมาณร้อยรอบแล้วว่า จะไปพารากอน หม่าม้าก็บอกธีร์ว่าเรามานั่งรถเล่น และจะกลับบ้านกันแล้ว เจอมุขนี้เข้าไป ธีร์ก็แหกปาก (ไปงั้นๆ ตามฟอร์ม) บอกว่าไม่กลับบ้าน จะไปพารากอน...พอบอกว่าล้อเล่น พ่อเจ้าประคุณทูนหัวก็ตัดพ้อบอกว่า ธีร์จะไปพารากอน แต่หม่าม้าไม่ให้ไป....ชิชะ...ฟังธีร์พูดเข้า

ในระหว่างรอน้ำพริกขึ้นเครื่องบินมา อี๊บีก็ไปตัดผม หม่าม้าก็เข็นธีร์ในรถเข็น (โชคดีมากที่เอาไปด้วย ไม่งั้นหลังหักแน่) ไปช้อปปิ้งเล็กน้อย แล้วก็ไปดูปลาที่สยามโอเชี่ยนเวิร์ลดรออี๊บีก็แล้วกัน ช่วงนี้เค้ามีโปรโมชั่นกับทรูมูฟ ซื้อบัตร 1 ใบ แถม 1 ใบ...อี๊บีคิดเล่นๆ ว่าซื้อบัตรเด็กแถมผู้ใหญ่ได้มั้ยนะ...คราวนี้หม่าม้าก็คิดแต่ไม่กล้าถาม กลัวเค้าตบกะโหลกเอา

เมื่อเดือนที่แล้ว อี๊บีกับธีร์ไปดูปลากันมาแล้ว 2 ต่อ 2 อี๊บีให้การว่า พอผ่านโซนป่าเขตร้อนชื้น ตรงที่เป็นสะพานแถวๆ ไปพวกสัตว์น้ำจืด ธีร์จะกลัวมาก ถึงกับร้องเรียกหาว่าหม่าม้าอยู่ไหน คราวนี้ หลังจากดูปลาการ์ตูนเสร็จ เราก็เดินผ่านโซนนั้นอีก ธีร์ก็แสดงอาการหวาดกลัวขึ้นมาอีก หม่าม้าได้แต่เมียงมองปลากรายตัวใหญ่ในตู้....โอ้....ทอดมัน (อาการนี้กับหม่าม้าเกิดบ่อยๆ ไม่เว้นแม้แต่ปลาดุกในวัด ได้แต่คิดเล่นๆ ไม่เคยทำซะที 555)

หลังจากล่อลวงไปจับปลาดาว ดูเต่าทะเลตัวเล็กๆ ที่เค้าเอามาโชว์ไว้ ธีร์ก็หายกลัว วิ่งไปขี่นกเพนกวินของโปรดอีก ขี่อยู่นานไม่มีทีท่าว่าจะขยับไปดูอย่างอื่นเหมือนกับตู้ที่ผ่านๆ มาที่ธีร์ดูซักพักแล้วก็บอกว่า เราไปดูอย่างอื่นกันเถอะ หม่าม้าก็ต้องล่อลวง (อีกครั้ง) ให้ไปบ๊ายบายคุณเต่า ไปดูไมโครเวฟ ตู้เย็น ตู้แช่ไวน์ และเครื่องซักผ้าที่ถูกดัดแปลงมาให้เป็นตู้เลี้ยงปลา (อันนี้เจ๋งดี น่าทำไว้ที่บ้านบ้าง ไมโครเวฟที่บ้านสายสี่เจ๊งพอดี 555) ดูปลารออี๊บีไปเรื่อยๆ ในที่สุดอี๊บีก็ตัดผมเสร็จ เราก็ไปกินข้าวเที่ยงกัน เรียบร้อยแล้ว น้ำพริกเราก็เดินทางมาถึงพอดี จ๊ะจ๋ากับผู้ใจดีหิ้วน้ำพริกมาแล้วเราก็ไปช้อปปิ้งซื้อเสบียงไปเลี้ยงพุงกันซักพัก ธีร์ก็หมดแรงหลับไป แล้วเราก็กลับบ้านกัน...หมดไปอีกหนึ่งวัน
ป๊าถามธีร์ว่า ไปดูปลาสนุกมั้ยครับ...ธีร์ตอบว่าสนุก แต่ปลามันไม่ออกมาจากตู้มาเล่นกับธีร์ (จำได้ว่าประมาณนี้ ชัดๆ ยังไงให้ป๊าเค้ามายืนยันเองแล้วกัน)

3 รูปล่างนี่ถ่ายเมื่อช่วงสายของวันนี้นี่เอง...ธีร์ไปหยิบแว่นตาอันนี้มาจากไหนก็ไม่รู้ หม่าม้าถามว่า ถ่ายรูปได้มั้ยครับ...เจ้าตัวบอกว่าได้ แล้วก็ยืนท่านี้ ให้ถ่ายรูป...
จากนั้นก็เดินจากไป หม่าม้าบอกว่า เดี๋ยวก่อน กลับมาถ่ายใหม่ได้มั้ยครับ ขออีกรูปนึง....
คุณชายก็กลับมาทำท่านี้ถ่ายรูปแล้วก็จากไปเป็นการถาวร อ้อ...ก่อนไป มีการขอดูรูปก่อนด้วยนะ ว่าถ่ายออกมาแล้วเป็นยังไง
ทำไมอาทิตย์นี้ไม่มีเรื่องขำๆ อะไรเลยล่ะเนี่ย...จริงๆ แล้วก็มีแหละ แต่มันเยอะจนจำไม่ได้ซะแล้วน่ะสิ ไว้มีอะไรเด็ดๆ จะจำมาเล่าใหม่เนาะ

Tuesday, August 19, 2008

อาหารทะเล

แหะ แหะ หายหัวไปซะนาน กลับมาละจ้า....

หลังๆ นี่ไม่ค่อยมีใครทวงถาม เราก็ทำเป็นลืมๆ ไปพักนึง มีอะไรนึกได้ค่อยมาเขียน หุ หุ หุ หลายวันก่อนมีโทรทางไกลมาจากอังกฤษ (ไม่ใช่ผู้ชายที่หนีไปคนนั้นหรอกนะ) โทรมาบอกว่า อัพบล๊อกให้มันบ่อยๆ หน่อย อยู่ว่างๆ ไม่มีอะไรจะทำ...โทรมาสร้างความกดดันในชีวิตคนอื่นซะนี่...ก็เคยบอกไปแล้ว อัพเดตรายสะดวก ทนๆ เอาหน่อยแล้วกันเนาะ ว่างก็หาของกิน ทำน้ำหนักดูอีกที เผื่อจะได้ new high! 555

วันอาทิตย์ที่ผ่านมา เราไปกินอาหารทะเลกันมา เป็นการฉลองวันเกิดให้เหล่าม่า (แม่ของอาม่าสายสี่) เป็นการล่วงหน้า ป๊าขับรถมาที่บ้านสายสี่เพื่อเดินทางไปด้วยกัน เมื่อประชาชนทั้งหลายพร้อมหน้า โดยที่คราวนี้ไม่มีใครเป็นจุดอ่อนที่จะต้องถูกกำจัด เราก็ขึ้นรถเตรียมตัวเดินทาง ธีร์พร้อมเป็นรายแรกๆ
ร้านที่ไปกินนี่อยู่ที่สมุทรสงคราม เคยพูดถึงไปแล้วครั้งนึง ชื่อร้านแดงซีฟู้ด ไม่อยากจะบอกเลยว่า อาม่าสายสี่ หม่าม้า และธีร์ เรา 3 คนมากินข้าวที่นี่เป็นครั้งที่ 2 ในรอบ 2 อาทิตย์...แปลไทยเป็นไทยได้ว่า มา 2 อาทิตย์ติดกัน ไม่ใช่ว่าเราจะชอบอาหารร้านนี้กันขนาดนั้น แต่มันก็มีเหตุน่ะนะ ไหนๆ ก็ไหนๆ ไปก็ไปจ้า

หน้าตาอาหารบางส่วน ขอย้ำว่าแค่บางส่วนเท่านั้น ป๊าถ่ายรูปมาแค่นี้ ไม่รู้ว่าถ่ายไม่ทันเค้ากินกันไปหมดแล้ว หรือว่ากินอยู่ไม่ว่างถ่าย โปรดสังเกตกุ้งจานล่าง เค้าว่าเป็นกุ้งกุลาใหญ่ ขนาดมันใหญ่จริงๆ กินตัวเดียวจุก

อาหารร้านนี้ถ้าไม่กินปู ราคาก็ไม่แพงเลย ก็ที่ไปกินกันนี่ 15 คน ราคาปู 6 ตัวนี่เป็นครึ่งนึงของค่าอาหารทั้งหมดที่จ่ายไป....
สมธีร์ก็ enjoy eating ของโปรด ทั้งปลาหมึก (อันนี้ผิดลูกผิดแม่มากๆ) และปู กินไปเล่นไป ป๊าถ่ายรูปนี้มา พอดูแล้วก็บอกว่า ธีร์จะเสียใจตอนโตที่ทำหน้าแบบนี้ อันที่จริงมีรูปที่กู๋คิมเสียใจด้วย แต่ไม่เอามาลง เดี๋ยวมันด่าออนไลน์
กินเสร็จ ก่อนแยกย้ายกันกลับบ้าน (ไงล่ะ ตั้งใจมากินกันเห็นๆ ขับรถมากินกันเสร็จก็แยกย้ายกันกลับบ้าน) เหล่ากู๋มีการบอกว่าให้ถ่ายรูปด้วยกันหน่อย จะได้มีรูปเหล่ากู๋ไปลงบล๊อกบ้าง....ตอนแรกกะว่าจะทำรูปเล็กๆ แล้วบอกให้เหล่ากู๋จ่ายเงินสนับสนุนการศึกษาของธีร์ซะหน่อย แต่ก็นะ...ทำรูปใหญ่ก็ได้ แต่เอาแบบหันข้าง 555

ที่ยิ้มหน้าบานอยู่ข้างๆ ธีร์อีกคนนั่นกู๋ท๊อป...ที่รัศมีเปล่งประกาย โมอิ๊ยกมือไหว้ไปหนึ่งที ทั้งๆ ที่ในชีวิตนี้ไม่เคยไหว้กันมาก่อน....ทีหม่าม้า โมอิ๊ยังไม่เคยไหว้เลย คิดดูก็แล้วกัน
นี่ก็กู๋เทมส์ น้องชายกู๋ท๊อป สองหนุ่มต่างวัยกำลังทำปากละม้ายกันอยู่ ไม่รู้กำลังคุยอะไรกันกับใคร
พอขึ้นรถ ธีร์ก็ถ่านหมด ต้องชาร์จพลัง ในรถตกลงว่าจะไปเที่ยววัดบางกุ้งซะหน่อย แต่พอรถผ่านตลาดน้ำอัมพวา สาวๆ ด้านหลัง (ที่กองๆ ในรูปนี่แหละ) บอกว่าอย่าไปวัดเลย แวะไปซื้อขนมชั้นแล้วกลับบ้านเถ๊อะ... แต่กู๋คิมจอมเผด็จการ จัดการขับรถเลยตลาดน้ำอัมพวา มุ่งหน้าพาม่าไปวัดบางกุ้ง หม่าม้าสะระตะแล้ว บอกว่า ธีร์นอนอยู่อย่าพาไปเลย ให้ธีร์นอนในรถเถอะ หม่าม้าจะเฝ้าเอง....ออกจากวัดบางกุ้งมาไม่เท่าไหร่ ธีร์ก็ถูกเวทย์มนต์ทำให้ตื่นขึ้นมา (ไม่ใช่หม่าม้าทำแน่) ธีร์เลยได้ลงไปซื้อขนมที่ตลาดน้ำอัมพวา พอลงจากรถมาได้ กู๋คิมก็บอกหม่าม้าว่า "ทีไปวัดทำเป็นรอในรถ พอไปตลาด วิ่งนำหน้าลงมาเชียว" แหมๆ เรื่องปากเรื่องท้องเป็นเรื่องสำคัญนา....

ธีร์ก็ไปเดินตลาดน้ำ ชิมขนมชั้นโดยมีอี๊บีอุ้ม ทำหน้าแบบที่เห็นนี่แหละ แล้วก็จบวันของเราแต่เพียงเท่านี้ หลังจากซื้อขนมเสร็จ เราก็กลับบ้านสายสี่กัน

Wednesday, August 06, 2008

หน้าดื้อๆ

เคยมีใครบอกรึเปล่าว่าหน้าตาแบบ (แก) เนี่ย มันหน้าตาดื๊อ...ดื้อ...

เคยมีคนบอกหม่าม้าว่าหน้าตาธีร์นี่ดื้อนะคะ จริงๆ แล้วเค้าดื้อมั้ย...หุ หุ หุ ธีร์ไม่ดื้อหรอกค่า แต่โค-ตะ-ระ ดื้อต่างหาก แล้วเค้าก็พูดต่อว่า ไม่รู้ได้พ่อหรือได้แม่มานะคะ (เอ่อ...ขอบคุณมากค่า ถ้าไม่พูดจะดีกว่านะคะ)

ตรงคอมเมนท์ข้างล่างโมอิ๊เค้าพูดถึงสมบัติกะป๊อกกี้ เล่าสู่กันฟังซักหน่อย

เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า เหล่ากู๋ไปเก็บหมาน้อยชิวาวา ตัวเมีย หน้าตาแบบข้างบนนี้ได้มา ไม่รู้หลงและอยู่รอดโดยลำพังมาได้ยังไง หลังจากเก็บได้เหล่ากู๋ก็พามันไปร้านขายสัตว์เลี้ยง สอบถามวิธีการเลี้ยงดู ซื้ออาหาร อุปกรณ์ดูแลมาเสร็จสรรพ กะจะเลี้ยงดูกันอย่างจริงจังว่างั้นเถอะ แต่แล้วอาเหล่าม่าก็ไม่สนับสนุน เหล่ากู๋เลยต้องหาบ้านใหม่ให้มันซะงั้น 

พลพรรค ณ บ้านสายสี่เลยต้องรับอุปถัมภ์เจ้าชิวาวาน้อยตัวนี้ ธีร์ได้รับภาระในการตั้งชื่อเจ้าหมาน้อยตัวนี้ ตอนแรกธีร์เพิ่งตื่น เบลอๆ พูดอะไรฟังไม่รู้เรื่อง ใครๆ ก็พยายามถามว่าธีร์จะให้หมาตัวนี้ชื่ออะไร อยู่ดีๆ ธีร์ก็พูดขึ้นมาว่า "สมบัติ" ที่นั่งลุ้นกันอยู่ถึงกับตกเก้าอี้ ตึ๊ง ตึ๊ง ตึง ตึง กันเป็นแถว หมาตัวเมีย หน้าตาแบบนี้ ชื่อสมบัติ เวรกรรม....หม่าม้ากะโมอิ๊เลยเสนอชื่อที่เราคิดกันว่าน่าจะเหมาะสม...ชื่อป๊อกกี้เป็นไงธีร์ โอเคป่ะ ธีร์พยักหน้า ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เจ้าหมาชิวาวาตัวนี้ก็มีชื่อว่าป๊อกกี้....เกือบไปแล้วมั้ยล่ะแก เกือบชื่อสมบัติ (ของธีร์) ซะแล้ว

วันนี้หม่าม้าได้รับพัสดุเป็นกระเป๋าผ้า 2 ใบ เอามาเล่นกะธีร์ซะหน่อย จับธีร์แปลงร่างกลายเป็นไปรษณีย์ ผู้รับคือหม่าม้านี่เอง...(เพราะให้คนอื่นเป็นผู้รับคงไม่มีใครเอามั้ง)
หน้าตาดื้อๆ แบบนี้นี่เอง
หลังๆ นี่ต้องเล่นคนเดียว พูดคนเดียว ก็ธรรมดา เป็นเด็กในบ้านอยู่คนเดียว ก็ต้องหัดทำอะไรด้วยตัวเองสิเนอะ
โชว์จมูก ปาก และเสื้อที่ข้างในไม่มีพุงกะทิซะแล้ว
พอบอกธีร์ว่าธีร์ดื้อทีไร ธีร์มักจะตอบว่า "ธีร์ไม่ได้ดื้อขนาดนั้นซักหน่อย"...ขนาดนั้นนี่ขนาดไหนนะหน้าดื้อๆ

Tuesday, August 05, 2008

ภาษาอังกฤษ

วิ๊ดวิ้ววววว เป็นยังไงกันบ้างงงงงง

หลังจากกลับมาจากหลวงพระบาง ครอบครัวเราป่วยไข้กันถ้วนหน้า ป๊านั้นหนักหน่อย ได้น้ำใบย่านางสูตรเด็ด...ที่เค้าว่าล้างพิษดีนักเข้าไป ไม่รู้เพราะเจ้าน้ำใบย่านางนี่รึเปล่า ป๊าคันคะเยอราวกับเป็นลมพิษมาเป็นอาทิตย์แล้วยังไม่หาย

สมธีร์นี่ก็ป่วยไข้เป็นหวัดกับหม่าม้าไปซักพัก ตอนนี้กลับมาเริงร่าท้าฝนได้แล้ว

ช่วงนี้ธีร์ก็บ่นทุกเช้า ถามถึงเฮียปรานต์ทีไร ได้รับคำตอบว่าไปโรงเรียนแล้วทุกที ได้ฟังเช่นนั้น ธีร์ก็จะร่ำร้องอยากจะไปโรงเรียนกะเฮียปรานต์บ้าง ไม่รู้ว่าไปแล้วจะอยากไปเรื่อยๆ หรือจะแหกปากไม่อยากไปโรงเรียน หม่าม้าจำได้ว่าตอนเข้าโรงเรียนอนุบาล หม่าม้าร้องไห้จะกลับบ้านซะจนใครซักคนที่พาไปโรงเรียนทนไม่ได้ต้องพากลับบ้านเลยทีเดียว....เป็นความจำแบบเบลอๆ จำได้ว่าประมาณนี้แหละ พออนุมานได้ว่าหม่าม้าจำความได้ตอนอยู่อนุบาล (เพิ่งไม่นานมานี้เองนะเนี่ย เหอ เหอ เหอ)

ขึ้นหัวข้อไว้ว่าภาษาอังกฤษ...เข้าเรื่องซักที ธีร์เป็นเด็กภาษาเดียว พูดได้ ฟังได้แค่ภาษาไทยเท่านั้น เวลาดูการ์ตูน เรื่องที่พูด "ภาษาฝรั่ง" หรือ "ภาษาอังกฤษ" จะไม่สนใจ บางครั้งอยากดูมากๆ ก็จะพูดว่า "แต่ธีร์ก็หัดฟังภาษาอังกฤษได้นะ" พูดไปงั้นแหละ ดูไป 10 นาทีก็จะเปลี่ยนแผ่นด้วยตัวเอง ไม่ดู๊ ไม่ดู ฟังไม่ออกว่างั้นเหอะ

การ์ตูนส่วนใหญ่ที่ธีร์ดู นอกจากจะได้ดูจากแผ่นดีวีดีแล้ว ก็ดูในทรู วิชั่นส์ ดิสนีย์แชเนลนี่แหละ มีการ์ตูนบางเรื่องที่ธีร์ชื่นชอบ ถึงเป็นภาษาอังกฤษ ธีร์ก็จะนั่งดูอย่างสงบ บางวันการ์ตูนเรื่องที่วันนี้ฉายเป็นภาษาไทย วันรุ่งขึ้นตอนใหม่ฉายเป็นภาษาอังกฤษซะงั้น ทำเอาธีร์ต้องนั่งลุ้นว่าวันนี้ handy manny, little einstein หรือการ์ตูนเรื่องอื่นๆ ที่ธีร์ดูจะพูดภาษาอะไร

วันนี้นี่เอง ธีร์นั่งดูการ์ตูนตอนเช้าหลังอาหาร handy manny มาแล้ว ร้องเพลงเริ่มรายการเป็นภาษาไทย ธีร์หันมาบอกหม่าม้าว่า "วันนี้ manny พูดภาษาไทยล่ะหม่าม้า....manny เก่งมากเลยนะ วันนี้พูดภาษาไทยด้วย" 555