Tuesday, September 29, 2009

ธีร์และผองเพื่อน

28 กันยายน 2552 ธีร์สอบปลายภาคครั้งแรกในชีวิตเด็กนักเรียน....

กว่าเราจะไปถึงโรงเรียนกันก็ปาเข้าไป 9 โมงแล้ว คืนก่อนหน้านั้น ธีร์ตัวรุมๆ กินยาลดไข้ไป เช้ามาไม่ยอมตื่น ปลุกยังไงก็ไม่ตื่น โทรไปหาคุณครู คุณครูบอกให้ไปสอบตอนบ่ายก็ได้ พอ 8 โมง ธีร์ก็ตื่นขึ้นมาพอดี เช็ดตัว กินข้าว ไข้ไม่มีอีกแล้ว งั้นไปสอบได้

บอกคุณครูไว้ว่าหม่าม้าจะมารับกลับบ้านตอนสอบเสร็จ เกือบ 11 โมง หม่าม้าไปถึงห้องเรียน ธีร์สอบเสร็จแล้ว นั่งตบนาฬิกาแปลงร่าง (ที่ไม่มีปรากฏบนข้อมือ) อยู่กะคามิน หม่าม้าเห็นเลยบอกธีร์ว่า ถ่ายรูปได้ไหมครับ

เจ้าตัวอนุญาตให้ถ่ายได้ พร้อมกับล๊อคคอเพื่อนเลิฟ และยิ้มแบบนี้ให้ถ่ายรูป
เพื่อนในห้องเห็นหม่าม้าถ่ายรูป ก็เลยมามุงกันใหญ่ ชู 2 นิ้วกันทู๊กกกคน ยิ้มน่ารัก น่าเสียดาย กล้องจากมือถือถ่ายมาไม่ชัด ได้มาแค่เนี๊ยะ
ถ่ายไปถ่ายมา เด็กๆ เริ่มมารุมล้อม จนในที่สุดทนนั่งอยู่ไม่ไหว ต้องยืนขึ้นมาถ่ายรูป ถ่ายเสร็จ เด็กๆ ทุกคนก็รุมล้อมขอดูรูปบ้าง.....ช่างเป็น Digital Generation กันจริง จริ๊ง
ถ่ายรูปเสร็จ ธีร์ก็เริ่มกินอาหารกลางวันก่อนเพื่อนๆ...พอเพื่อนๆ เห็นธีร์จะกินข้าว ก็เข้ามาล้อมวง ใครคนนึงบอกธีร์ว่าต้องพนมมือก่อน อีกหลายคนก็มาบอกว่าธีร์ต้องกินให้หมดทุกอย่าง ร่างกายจะได้แข็งแรง ต้องกินผัก กินเต้าหู้ด้วยนะ บางเสียงก็ถามว่า ทำไมธีร์ถึงกินข้าวก่อนเพื่อนล่ะ เด็กบางคนก็เข้ามาคุยกะหม่าม้า เล่าเรื่องต่างๆ ของตัวเองเป็นที่สนุกสนาน

ระหว่างนั้น คุณครูก็ทยอยตักอาหารใส่จานให้เด็กๆ วางขนมไว้ด้วย เพื่อนคนนึงของธีร์มี packed lunch เด็กบางคนก็บอกเพื่อนว่า อันนี้ของเพลย์อย่าไปยุ่งของเค้าสิ แต่ในที่สุด ตะโก้ของเพลย์ที่วางล่อตาล่อใจก็ถูกน้องอันดาโซ้ยไปด้วยความเอร็ดอร่อยซะก่อน....

ธีร์เล็มอาหารกลางวันไปเล็กน้อย แต่ขนมนั้นไม่พลาด ชิ้นเล็กๆ ชิ้นเดียวกินจนหมด แล้วเราก็ลาเพื่อนๆ ของธีร์เพื่อไปหาคุณหมอที่โรงพยาบาล กลับบ้านก่อนใคร

คุณหมอบอกว่า หลอดลมของธีร์ไวต่อสภาพอากาศมาก พออากาศเปลี่ยนแปลงก็จะแข็งตัวและบีบ ทำให้ไอ และมีไข้ตอนกลางคืน โตขึ้นอาการเหล่านี้ก็น่าจะดีขึ้น วันนี้ธีร์ไม่มีไข้แล้ว แต่ต้องพกยาไปกินที่โรงเรียน และจะกลับบ้านก่อนเลิกเรียนเหมือนเมื่อวาน

Saturday, September 26, 2009

Pigs

เมื่อวานธีร์ง่วงสุดๆ หลับในรถระหว่างทางมาบ้านสายสี่ รถก็ติด ฝนก็ตก เหนื่อยกันสุดๆ ตกกลางคืน ธีร์ก็เป็นไข้ซะงั้น ยาลดไข้สำหรับเด็กก็ไม่มี ดึกเกินกว่าจะเดินทางไปร้านขายยา หมดทางเลือก ธีร์ก็ได้กินพาราเซตตามอลเกือบครึ่งเม็ดบดผสมพร้อมน้ำแดงไปก่อน เช้ามาไข้ลดลง เริงร่าได้เหมือนเดิม กินอาหารได้....แต่ยังคงต้องคอยสังเกตอาการกันต่อไป

อาทิตย์ที่แล้วสอนให้ธีร์วาดรูปโดยใช้โปรแกรม paint สอนคร่าวๆ ว่าเลือกสียังไง กดปุ่มไหนเลือกอุปกรณ์อะไรมาใช้ได้บ้าง

อาทิตย์นี้ธีร์บอกให้หม่าม้าวาดรูปในคอมพิวเตอร์ให้ หม่าม้าว่ามันวาดยากนะครับ ไปๆ มาๆ ธีร์ก็ลงมือเอง วาดรูปหมูมาทั้งหมดเท่าที่เห็น พร้อมแอ๊คท่าให้อี๊บี้ถ่ายรูปธีร์พร้อมผลงาน
รูปแรกสุด ยุกๆ ยิกๆ ด้านข้างคือฝีมือหม่าม้าที่ธีร์ใช้ยางลบลบออกไม่หมด พร้อมกากบาทฝีมือธีร์

รูปนี้เจ้าตัวว่าหมูมีขวดน้ำด้วย...อี๊บีบอกว่าสงสัยจะเป็นบิวตี้ดริ๊งก์เพราะเป็นสีชมพู
รูปสุดท้ายที่วาดวันนี้ มีการเซ็นชื่อไว้ในรูปด้วยโดยอี๊บี ธีร์กำกับการเซ็นชื่อ ต้องมีตัว s ด้วยนะอี๊บี....ตัว s นี่มาจากไหน นามสกุลก็ไม่ใช่....หม่าม้าต้องไปสืบซะหน่อย

Friday, September 25, 2009

หาเจอแล้น

ในที่สุด ฟ้าก็เมตตาหม่าม้า...ช่วยให้เราสามารถหา Omnitrix (ชื่ออย่างเป็นทางการของนาฬิกาเบน10 555) เจอตั้ง 2 อัน โดยไม่ต้องเสียเวลาเดินทางไปถึงคลองถมแต่อย่างใด...โชคดีจริงๆ

อาทิตย์หน้า 28-29-30 กันยายน ธีร์จะสอบปลายภาคแล้วก็ปิดเทอม หม่าม้าถามคุณครูว่าหน้าอย่างธีร์นี่จะสอบผ่านมั้ย...คุณครูตอบว่า ผ่านสิคะ แล้ววันที่ 3 ตุลาคม ที่โรงเรียนก็จะมีนิทรรศการแสดงผลงานของนักเรียน คุณครูเปรยๆ ว่าจะให้ธีร์เป็นคน present ให้เหตุผลว่าธีร์สามารถแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าได้เก่ง แต่ป๊าแปลเอาเองว่า ธีร์เอาตัวรอดไปได้เรื่อยๆ 555

พฤหัสฯ ที่ผ่านมา เราก็ไปปิคนิก+ขี่จักรยานเล่นที่พระราชวังสนามจันทร์เหมือนเคย...รีบไปมากซะจนลืมกระเป๋านักเรียนของธีร์ไว้ที่โรงเรียน...พร้อมกับชุดนักเรียนเปียกๆ ที่ธีร์พลาด หลังๆ นี่ความถี่ในการ "พลาด" ของธีร์ลดน้อยลงเข้าไปสู่ระดับ "น่าพึงพอใจ" แล้ว นานๆ จะต้องเปลี่ยนชุดกันที

ก่อนรับธีร์กลับบ้าน คุณครูบอกหม่าม้าว่า ธีร์จะทำหน้าที่ในแผนกต้อนรับร่วมกับคามิน ธีร์บอกคุณครูว่า ถ้าคามินไม่ทำ ธีร์ก็จะไม่ทำ เอากะเค้าสิ

ระหว่างอยู่ในรถมุ่งหน้าไปพระราชวังสนามจันทร์ ธีร์ผู้เก็บความลับอันดำมืดได้ดิบดีก็เล่าให้หม่าม้าฟังว่าวันนี้ถูกคุณครูทำโทษให้ไปเกาะเสาพร้อมกับคามิน ซัน และใครอีกคน

หม่าม้าเลยถามธีร์ว่าเพราะอะไรธีร์ถึงถูกทำโทษ ธีร์เล่าว่าเพราะไม่ได้ฟังคุณครูพูด มัวแต่คุยกับเพื่อน หอมแก้มคามินอยู่ตลอดเวลานั่นเอง....

สำหรับผู้ที่ไม่คุ้นเคย....คามินเป็นเพื่อนซี้ของธีร์เองครับ เดือนที่ผ่านมาโรงเรียนอาทิตย์เว้นอาทิตย์ เพราะไม่สบาย ธีร์บอกกะป๊าวันก่อนว่าธีร์โกรธคามินมากเลย เพราะคามินเอาหวัดมาติดธีร์ ทำให้ธีร์ขี้มูกไหลอีกแล้ว....ก็เล่นหอมแก้มกันทั้งวัน รักกันสุดๆ มันจะไม่ติดหวัดกันได้ยังไง๊...เฉลยก่อนไปเรื่องอื่น คามินเป็นเด็กผู้ชายอีกต่างหาก ป๊าว่าเป็นรักแห่งสยาม แต่หม่าม้าบอกว่าเด็กอายุเท่านี้เค้ายังไม่มีการแบ่งเพศชัดเจน เค้าเป็นเพื่อนกัน รักกัน เค้าก็อยากแสดงออกด้วยความบริสุทธิ์ใจ ไม่ได้เข้าข้างธีร์แต่อย่างใด หุ หุ หุ

25-27 กันยายนนี้ที่องค์พระปฐมเจดีย์มีงานหล่อพระพิฆเนศ องค์สำริด พร้อมกับพิธีเทวาภิเษก ที่พระปฐมเจดีย์จะหล่อส่วนพระเศียรของพระพิฆเนศ เท่าที่ดูจากรถโฆษณาที่วิ่งกันเกลื่อนเมืองพร้อมกับป้ายประชาสัมพันธ์ องค์พระพิฆเนศที่เสร็จแล้วจะสูง 39 เมตร นำไปประดิษฐานที่ เทวสถานอุทยานพระพิฆเนศ ริมฝั่งแม่น้ำบางปะกง ฉะเชิงเทราโน่น

บ้านเราฝากคุณไปรษณีย์ให้ช่วยซื้อแผ่นทองมา (มีขายที่ไปรษณีย์ทั่วประเทศ แผ่นละร้อย) เมื่อเช้า ธีร์ก็ได้เขียนชื่อฝากให้หม่าม้ากะอาม่าเอาไปหย่อนรวมให้เค้าหลอมกัน หม่าม้าก็ถือโอกาสถ่ายรูป (จากมือถือ) มาฝากในบล๊อกของธีร์ซะหน่อย ไม่ค่อยชัด แต่เห็นภาพรวมๆ

ส่วนสีขาวๆ กลางภาพ หม่าม้าคิดว่าเป็นแบบเททอง เส้นๆ ที่เหมือนตาข่ายบนท้องฟ้านั่นคือสายสิญจน์ที่โยงมาจากพระร่วงฯ บนองค์พระปฐมเจดีย์ กองดำๆ ด้านหน้าสุดคือเตาที่เค้าก่อไฟไว้หลอมทอง
ใกล้มาหน่อย...ตอนนี้องค์พระปฐมเจดีย์อยู่ในช่วงบูรณะ ติดกระเบื้องรอบๆ อยู่ กระเบื้องเก่าเค้าจะเอามาสร้างพระเครื่องให้ประชาชนได้เช่าไปบูชากัน
สีขาวๆ ตรงกลางนี่หม่าม้าก็คิดเอาเองว่าเป็นส่วนของเครื่องประดับบนพระเศียรของพระพิฆเนศ
ส่วนเท้าและมือที่หล่อเสร็จแล้ว (มั้ง) ไปตั้งแต่ส่งธีร์ที่โรงเรียนเสร็จ เช้าเกินไป ไม่มีใครให้ถาม ที่เค้ามาตั้งไว้ก็มีส่วนเท้า 2 มือ 2 ผู้คนทั้งหลายก็หลั่งไหลไปเขียนชื่อติดเอาไว้ด้วยปากกาที่ลบไม่ออก ติดทนนาน เส้นใหญ่บิ๊กเบิ้ม....
อีกรูป
เรื่องราวที่อัพบล๊อกวันนี้ก็ไม่ค่อยเกี่ยวกับธีร์เท่าไหร่ ออกไปทางศาสนาซะอีก....แต่เห็นว่านานๆ จะมีพิธีแบบนี้ทีนึง เลยเอามาเล่าสู่กันฟัง ใครสนใจจะร่วมหล่อองค์พระพิฆเนศ ก็ไปดำเนินการได้ที่ไปรษณีย์ทั่วประเทศ ไม่ต้องมาเองก็ได้ ถ้าไม่ทันงานที่องค์พระปฐมเจดีย์ ก็ยังคงมีส่วนอื่นๆ ที่เค้าจะทำการหล่ออีก...แต่ไม่รู้ว่าที่ไหน เมื่อไหร่เนาะ...

Thursday, September 24, 2009

: (

นาฬิกาเบนเทนของธีร์หายไปไหนก็ไม่รู้ครับ...

ธีร์ล่ะเศร้าใจ ร้องไห้กระซิกๆ มันหายไปแล้ว หาที่ไหนก็ไม่เจอ (การหาของของธีร์คือเดินวนไปวนมา เดินไปงั้นๆ มองไม่เห็นแปลว่าหาไม่เจอ)

ร้องไห้อยู่เกือบชั่วโมง พร้อมกับพร่ำพรรณาว่า มันหายไปแล้ว มันหายไป หาไม่เจอ

ส่วนหม่าม้าขำก็ขำ คิดไปคิดมา นี่เป็นเรื่องใหญ่สำหรับเด็กตัวน้อยๆ อย่างธีร์ ก็เลยเลิกขำ ปลอบใจกันไป ว่าถ้าเป็นหม่าม้า ของรักหายไป หม่าม้าก็คงเศร้าใจเหมือนธีร์นี่แหละ แต่เราก็ต้องค่อยๆ หา หม่าม้าสอนหลายทีแล้วให้เล่นของเล่นแล้วเก็บเข้าที่ เวลาหายไปจะได้ไปหาที่ที่เราเก็บของไว้ได้ แต่เอาเถอะ หาบนห้องไม่เจอ ก็ไปหาที่กองของเล่น ถ้าหาที่กองของเล่นไม่เจอ เราก็ไปหาอีกทีที่บ้านสายสี่ก็ได้ครับ ค่อยๆ หา เดี๋ยวก็เจอเนาะ...

ธีร์ฟังไปพร้อมกับร้องไห้ไป ฟังจบ ธีร์ก็พูดว่า "มันหายไปแล้ว ธีร์หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ"....เวร!

Friday, September 18, 2009

ป๊าพลาด...

อาทิตย์ก่อน ธีร์นอนหมุนไปหมุนมา บทสนทนาของพ่อลูกเป็นดังนี้
ป๊า: ธีร์ละเมอรึเปล่าเนี่ย
ธีร์: ไม่ละเมอ
ป๊า: งวดนี้หวยออกอะไรธีร์
ธีร์: หนึ่ง
ป๊า: แล้วอะไรอีก
ธีร์: สอง
ป๊า: 12 แค่นี้เหรอ
แล้วธีร์ก็เงียบไป...หมดสัญญาณจากต่างดาวแต่เพียงเท่านี้

เมื่อวานเย็น หลังจากรับเฮียปรานต์เสร็จ ระหว่างทางไปรับธีร์ที่โรงเรียน ป๊าก็พูดขึ้นมาว่า ธีร์นี่แม่นเหมือนกันนะเนี่ย เลขท้าย 2 ตัวบนออก 12 ตรงเป๊ะเลยนะเนี่ย

หม่าม้าเลยถามว่าป๊าได้ซื้อมั้ยเนี่ย (เลยรู้กันหมดว่าเราเป็นคนจนเล่นหวย แหะ แหะ) เปล่า ป๊าไม่ได้ซื้อ....พลาด!

หลังจากรับธีร์เสร็จแล้ว หนุ่มน้อยใน control ของเรา 2 หน่วยก็ไปวิ่งเล่น ให้อาหารปลา พร้อมกับปิคนิกกันที่พระราชวังสนามจันทร์....ซึ่งกลายเป็นเหมือนกิจวัตรประจำอาทิตย์ของเราไปซะแล้ว ทุกวันพฤหัสฯ เราจะมีนัดกันว่าจะต้องไปสนามจันทร์จะไปทำอะไรก็ไปเถอะ แต่ขอให้ได้ไป เมื่อวานฝนเหมือนจะตก เด็กๆ เลยได้ไปแค่วิ่งเล่นเท่านั้น

เช้าวันนี้ตอนเดินออกไปขึ้นรถไปโรงเรียน ธีร์เห็นคนที่จะมาซื้อรถของที่บ้าน ธีร์ก็สงสัย มีคำถามว่าทำไมเค้าถึงจะมาเอารถไป บลา บลา บลา ได้รับคำตอบว่ารถเก่าแล้ว บลา บลา บลา หลังจากครุ่นคิดอยู่พักนึง ธีร์บอกหม่าม้าว่า "ถ้ารถเราเก่าแล้ว หม่าม้าจะเอารถเราไปขาย อย่าลืมเอาแผ่น เบน10 ของธีร์ออกมาด้วยนะ"....เข้าใจได้เลยว่านี่คือสมบัติสำคัญของธีร์เลยนะเนี่ย 555

ปิดท้ายด้วยรูป 2 หนุ่มในร้านขนม+กาแฟ ที่ป๊ากะหม่าม้าแวะไปกินข้าวก่อนกลับบ้านเมื่อวาน อ่าน "ไผ่แดง" กันซะด้วยนะนี่ แต่ขอโทษธีร์ยังอ่านหนังสือไม่ออก จะหยิบจากมือหม่าม้าไปทำไม๊ ไม่เข้าใจ...

Monday, September 14, 2009

เที่ยวเขาดิน

วันอาทิตย์ที่ผ่านมามีเรื่องวุ่นวายเล็กน้อยในตอนเช้า หลังจากเรื่องวุ่นๆ ซาไป หม่าม้า อี๊บี แล้วก็โมอิ๊ก็พาธีร์ไปเที่ยวเขาดินกัน ธีร์ร่ำร้องจะไปเขาดินตั้งแต่หลายอาทิตย์ก่อนแล้ว ในที่สุดก็ได้ไปซะที ธีร์บอกว่าอยากจะไปดู "ตัวกินมด"

เราไปถึงเขาดินวนากันตอน 11 โมงน่าจะได้ เข้าประตูฝั่งตรงข้ามพระที่นั่งอนันตฯ ที่กำลังมีการปรับปรุงภูมิทัศน์ (ศัพท์หรูชะมัด 555) โดยรอบอยู่ ซื้อบัตรผู้ใหญ่คนละ 50 บาท เด็ก 10 บาท เดินเข้าประตูไป จุดแรกเราไปให้อาหารช้างกัน ธีร์ถือตะกร้ากล้วยเข้าไปโยนตุ้บให้คุณช้าง คุณช้างก็ใช้งวงยาวๆ มาคว้ากล้วยไปกิน น่าจะเรียกว่า "ปาอาหาร" ให้ช้างจะเหมาะสมกับลักษณะการให้มากกว่า

เนื่องจากบรรดาผู้ใหญ่ที่ไปกะธีร์ห่างเหินกันไปเขาดินมายาวนานมาก เดินไปไหนดูตัวอะไรกันก็ไม่ถูก ไปขอแผนที่จากเจ้าหน้าที่ฯ ก็ได้แผนที่ที่ไม่ได้มีรายละเอียดอะไรเลยมา 1 แผ่น ไม่สมกับการเป็นแผนที่....แผนที่ที่แจกชาวต่างชาติยังละเอียดซะกว่า รู้งี้บอกเค้าว่าอ่านภาษาอังกฤษออกก็น่าจะหมดเรื่อง...ชิ

เดินมานิดถึง ถ่ายรูปกับป้ายเขาดินวนาซะหน่อย ชูนิ้วซิธีร์...
เราก็เดินมะงุมมะงาหราไปดูสัตว์ตามกรงต่างๆ ธีร์ที่ปกติไปดูแต่ฮิปโปฯ ตัวปลอมในห้าง วันนี้ก็ได้ดูฮิปโปฯ ตัวจริงอย่างใกล้ชิด (แค่แผ่นกระจกกั้น) ถ่ายรูปคู่กะคุณฮิปโปฯ (ใช่แม่มะลิรึเปล่าหว่า?)

อากาศร้อนจัด ธีร์เดินดูสัตว์ในรูปภาพที่ติดไว้ตามกรงต่างๆ อย่างตื่นตาตื่นใจ...จนทุกคนต้องบอกว่า พามาดูของจริง ดันไปสนใจรูปมากกว่า สงสัยอ่านแต่หนังสือเยอะไป 555
ถ่ายรูปกะรูปปั้นหมี ตัวจริงมันไม่หลับ ก็หนีไปซ่อน...
ลิง ค่าง บ่าง ชะนี แพนด้าแดง เสือ สิงโต(เค้ามีป้ายบอกว่าเค้าปลดประจำการสิงโตแก่ไปไว้ที่เขาเขียว แล้วเอาสิงโตหนุ่มชื่อ "โหย" มาไว้แทน โหยไม่ค่อยทำงานเลย สงสัยจะเบื่อคนที่มาดูจัด หันหน้าเข้าด้านข้างกรงตลอด)

ยีราฟ ม้าลาย นกกระจอกเทศ หนูยักษ์ ม้าแคระอาร์เจนติน่า (ที่ทุกคนบอกธีร์ว่าถ้าไม่กินข้าว ไม่กินนมมากๆ จะกลายเป็นม้าแคระ)
ธีร์ทำตามสัญญากะม่าได้ดีมาก เดินเองตลอด ยกเว้นเวลาต้องอุ้มขึ้นไปยืนดูสัตว์ตามกรงต่างๆ เท่านั้นเอง

เดินกันจนเหนื่อย ธีร์ยังไม่ได้เห็นตัวกินมดเลย ระหว่างธีร์ไปดูยีราฟ อี๊บีไปถามเจ้าหน้าที่ฯ ได้ความว่าพวกสัตว์ขี้ตกใจทั้งหลายถูกย้ายไปไว้ที่เขาเขียวแล้วตั้งแต่มีประท้วงกันคราวก่อน สัตว์ในเขาดินก็เหลือไม่เยอะเท่าไหร่ เป็นอันว่าธีร์ก็อดไป รูปถ่ายอี๊บี ธีร์และยีราฟ เห็นยีราฟกันมั้ยล่ะเนี่ย...
รูปคู่รูปเดียวของเราในวันนั้น กำลังชี้ชวนกันดูหนูยักษ์ที่แช่น้ำหลับอยู่เย็นใจ
เป้าหมายต่อไปคือไปดูเพนกวิน เดินหากันนานสองนาน หาไม่เจอ เราเลยพักขาด้วยการนั่งรถม้าไปรอบๆ ซึ่งแน่นอน ธีร์ต้องตั้งท่าถ่ายรูปหลังไว้ด้วย หน้าตาดูแบบซูมๆ ไม่ค่อยจะเอนจอย ร้อน
ระหว่างนั่งรถม้า ธีร์ผู้มุ่งมั่นกับการเปลี่ยนเป้าหมายไปดูนกเพนกวินก็ไม่ยอมดูสัตว์อื่นๆ เลย หานกเพนกวินไม่เจอ ลงจากรถมาม้าเติมพลังด้วยนมเย็นซะหน่อยก่อน
เดินกลับไปถ่ายรูปกะนกฟลามิงโก้ สัตว์ที่อยากจะเลี้ยง ทำท่าเหมือนดูซะหน่อย ยืนไม่มั่นคง
หลังจากทำหน้าเป็นตรูดอยู่ทุกรูป บอกให้ยิ้ม ได้รูปหน้าเป็นแป๊ะยิ้มมาแบบนี้
แล้วเราก็ได้เข้าไปดูนกเพนกวินกันสมใจธีร์ ไม่มีรูปถ่าย....มัวแต่ปลอบโยนไม่ให้กลัวสัตว์สตัฟฟ์ในพิพิธภัณฑ์สวนสัตว์ที่เค้าเลี้ยงนกเพนกวินไว้ข้างในด้วยอยู่

ตกลงกันได้ในที่สุดว่าจะกลับบ้าน ขากลับเดินผ่านปางช้าง ถ่ายรูปกะช้างมา รูปบนซ้ายมือ เค้าตั้งใจให้ถ่ายมาก บอกถ่ายเลยจะทำหน้าแบบนี้แหละ รูปขวานี่บอกให้ยิ้ม....ยิ้มได้ตาหยีสุดๆ ส่วนรูปซ้ายล่าง....กะลังแปลงร่างอยู่
ออกจากเขาดินได้ในที่สุด (วู้ปปี้ ฮูเร ฮูเร...เสียงหม่าม้า อี๊บี และโมอิ๊ร้องในใจ) ถ่ายรูปคู่กะสมเสร็จที่ธีร์บอกว่านี่แหละตัวกินมด....หรือว่ามันคือตัวกินมดจริงๆ หว่า สับสน
เป้าหมายต่อไปสงสัยจะเป็นสวนสัตว์เปิดเขาเขียว แต่เอ...หรือจะไปดูปลาวาฬที๋โอซาก้าดี....หรือจะไปดูคนุทที่สวนสัตว์เยอรมันดี....หรือจะไปดูแพนด้าที่เชียงใหม่ดี...

สรุปว่า อดไป ไม่ได้ดูซักตัว ผู้ใหญ่เหนื่อย 555

Tuesday, September 01, 2009

รูปถ่ายของธีร์

อัพบล๊อกอย่างเร่งด่วน จะมีใครรออ่านอยู่ไหมเนี่ย ที่ผ่านมา ก็ผ่านไปเหมือนเดิมๆ ไม่ได้มีอะไรน่าตื่นเต้น

วันอาทิตย์ที่ผ่านมาเราไปเยี่ยมป้าเป้ที่โรงพยาบาลมา ป้าเป้คลอดน้องปัญญ์เมื่อหลายวันก่อน ได้ฤกษ์ดีของเราที่จะไปเยี่ยม ธีร์ถือของขวัญไปฝากน้องเบบี๋ และหม่าม้ากะป๊าก็เอาคาร์ซีทที่ธีร์ใช้ตอนเด็กๆ ไปให้น้องปัญญ์ใช้ นับดูดีๆ แล้วน้องปัญญ์ก็เป็นเบบี๋คนที่ 4 ที่ผ่านกระเช้าคาร์ซีทอันนี้มา คุ้มค่าจริงๆ (ได้ข่าวว่าหม่าม้าก็ได้มาฟรีเหมือนกัน...เจ้าของคนแรกน่าจะดีใจน่า ของได้ใช้ประโยชน์หลายต่อ คริ คริ คริ)

ธีร์ไปดูน้องเบบี๋ด้วยความตื่นตาตื่นใจ นี่นับเป็นครั้งแรกที่ไปเยี่ยมน้องที่โรงพยาบาล อาทิตย์ที่ผ่านมามีคำถามเรื่องมีน้องของธีร์โผล่ๆ มาเหมือนกัน ธีร์บอกว่าอยากมีน้อง แต่ต้องเป็นน้องชายเท่านั้น ถ้าเป็นน้องสาวจะไล่ออกไป หรือไม่ก็ปล่อยให้หมากัด ใจร้ายน่าดู หม่าม้าคิดๆ ดูแล้วความเสี่ยงมีสูงถึง 50% ดังนั้นธีร์ก็จงเป็นลูกคนเดียวต่อไป

เรากลับบ้านที่นครปฐมเร็วกว่าปกติ เพราะป๊าต้องแวะที่โรงงานทำธุระ ขากลับผ่านองค์พระปฐมเจดีย์ ป๊าว่าเมฆสวย ฟ้าสวย แวะถ่ายรูปซะหน่อย ป๊าลงไปถ่ายรูป ธีร์ก็ถ่ายรูปเหมือกัน ธีร์ขอโทรศัพท์มือถือของหม่าม้าไป บอกว่าจะถ่ายรูปหมีพูห์ นี่คือรูปที่ได้
แล้วหม่าม้าก็แกะธีร์ออกมาจากคาร์ซีท แล้วธีร์ก็ถ่ายรูปพระปฐมเจดีย์เหมือนกัน ได้มาแบบนี้ ช่วงนี้องค์พระฯ ติดกระเบื้องรอบๆ ใหม่ เลยไม่ค่อยสวยเท่าไหร่
ป๊าขึ้นมาบนรถก็ถูกธีร์ส่อง....แชะ แชะ
รูปนี้ถ่ายเมื่อวานนี้ระหว่างทางไปกินข้าวเย็นกันที่โลตัส บ้านโป่ง ไม่มีอะไรจะถ่าย ได้เท้าตัวเองมา...
อันนี้ก็ถ่ายในรถระหว่างทางไปกินข้าวเหมือนกัน บอกธีร์ว่ารูปนี้เจ๋ง หม่าม้าจะเอามาลงบล๊อกให้นะครับ
วันนี้ตอนเช้าหม่าม้าไปส่งธีร์ เห็นผู้ปกครองคนนึง เตะเด็กชายตัวเล็กประมาณป.1 เต็มเหนี่ยวลงไปกองกะพื้น ให้เหตุผลว่า "ก็มันกวนตีนแต่เช้า" โชคดีที่คนใกล้ๆ เป็นคุณตำรวจที่มาส่งลูกที่โรงเรียนเหมือนกันช่วยเด็กคนนั้นไว้ไม่ให้โดนซ้ำ สงสารเด็กคนนั้นแล้วก็ตกใจมาก ยังเศร้าอยู่ถึงตอนเย็นเลย คนเราก็ทำไปได้....