เขาดินวนา

พี่ ป้า น้า อาทั้งหลายไปเขาดินกันครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ครับ...

วันนี้กง ม่า โมอิ๊ แล้วก็หม่าม้าพาธีร์ไปเที่ยวเขาดินมาครับ หม่าม้าเองก็จำไม่ได้ว่าครั้งสุดท้ายที่ตัวเองไปเขาดินนั่นมันเมื่อไหร่กันแน่ แต่จำได้ว่าเมื่อตอนเด็กๆ ตอนไปค้างที่บ้านอาเหล่าม่าของธีร์ เหล่าโกวของธีร์เคยพาหม่าม้าไปปิคนิคที่เขาดินด้วยนะ โมอิ๊ว่าเคยไปเขาดินแค่ครั้งเดียวเท่านั้น สำหรับอี๊บี คงจำได้แม่นว่าน้องชายหลงไปที่หน้ากรงตัวอะไร (หม่าม้าจำไม่ได้)

ตอนแรกเราทุกคนคิดกันว่า เขาดินไม่ใช่ที่ที่มีคนเยอะ คงไม่ค่อยมีใครไปเที่ยวหรอก (เพราะเราไม่ไป เลยคิดว่าคนอื่นคงเหมือนเรา 555) ที่ไหนได้ รถติดมาก คนเยอะมาก เด็กๆ เต็มไปหมด มาถึงเขาดินแล้ว ก็ควรถ่ายรูปกับป้ายให้ดูเอาท์ๆ หน่อย คริ คริ เดี๋ยวไม่เชื่อว่าไปจริง (นิ้วนั่นของโมอิ๊ สั่งธีร์ว่าให้ยืนนิ่งๆ ธีร์ก็นิ่ง สวดมนต์(เอง)ค้างมาจากซุ้มพระบรมสารีริกธาตุที่เดินผ่านมา ไม่ได้มองหาเศษตังค์อยู่)
ป้ายเขาดินไม่ใช่ที่แรกที่เราแวะ...เราไปดูกระต่ายกันก่อน ธีร์ติดใจถึงกับไม่ยอมให้เข็นรถเดินต่อไปดูอย่างอื่น ร้องแหกปากเสียงดัง จนต้องบังคับให้ไปต่อ ไปดูสัตว์อาฟริกา ประกอบด้วย นกกระจอกเทศ ยีราฟ ม้าลาย และลาแคระ (เหรอ...ลาแคระเป็นสัตว์จากอาฟริกาเหรอ!?!) มีเด็กคนอื่นที่มาดูด้วยปีนขึ้นไปยืนบนแท่นที่เค้าทำให้เด็กดูสัตว์ได้ชัดๆ แล้วพูดเสียงดังถามแม่ว่า "นี่ตัวอีหยัง" น่ารักดี

จากนั้นธีร์ก็เห็นลิง ค่าง บ่าง ชะนี แพะภูเขา เดินผ่านพวกสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำและเลื้อคลานทั้งหลายไปดู ฮิปโปฯ เสือ สิงโต ฯลฯ ที่หน้าตาน่ารักหน่อย สัตว์ที่เดิ้นๆ น่าสนใจสำหรับเด็กๆ เช่น เสือ สิงโตกลับหลับซะนี่ พวกนี้ไม่รู้งานจริงๆ ตอนกลางวันควรทำท่าร่าเริง กระดี๊กระด๊า น่ารัก เพราะมีคนมาดูเยอะ กลางคืนค่อยนอนเซ่

รูปล่างนี่ไม่ใช่ธีร์ไม่เห็นหมี แต่มันมี 2 ตัว อีกตัวนึงนั่งจุมปุ๊กอยู่อีกมุม

เดินไปเรื่อย ไม่เจอช้างซักที ธีร์พักกินข้าวเที่ยงข้างสระที่เค้ามีถีบเรือกัน (ยังถีบกันจนถึงทุกวันนี้) จนเราเริ่มพัฒนา ไปดูแผนที่ซิ ช้างอยู่ไหน ปรากฏว่าช้างอยู่ข้างที่จอดรถ!?! เราเลยใช้บริการรถไฟฟ้าที่วนรอบเขาดินไปดูช้างกัน กงก็เริ่มเหนื่อยอ่อน เดินม่ายหวายแล้น
ถ่ายรูปกะสิงสาราสัตว์ซักกะหน่อย ธีร์อยู่หนายยย อ้อ อยู่ข้างไหล่ม้าลายนี่เอง
หลังจากที่เราส่งให้กงกะม่านั่งรถไฟฟ้าไปลงตรงที่จอดรถแล้ว โมอิ๊กะหม่าม้าก็พาธีร์ไปดูช้างได้ในที่สุด ช้างเนี่ยเหมาะสมกะค่าบัตรเข้าเขาดินมาก ตื่น และทำงานได้ดี มีการแดนซ์กระจายโชว์เด็กๆ ด้วย ไม่อู้ๆ แต่เหม็นขี้ช้างชะมัดระหว่างทางเดินกลับไปที่จอดรถมีอาคารที่พักของหมู่ชาวเพนกวินที่ต้องเสียค่าเข้าชมเพิ่ม...ผู้ใหญ่ 20 เด็ก 10 บาท (ของธีร์คงไม่เสียเพราะยังเด็กไป ค่าเข้าเขาดินธีร์ยังไม่ต้องเสียเลย) หม่าม้ากะโมอิ๊ลงความเห็นว่าอย่าเข้าไปดูเลยเพราะต้องเสียเงินเพิ่ม ไว้เราไปดูเพนกวินที่ฟิลิปส์ไอส์แลนด์ ที่เมลเบิร์นดีกว่า!!! อันนี้พอมาเล่าให้ป๊าฟัง ป๊าถึงกะอึ้งใน logic ข้อนี้ ไม่อนุมัติอย่างแรง 555 หม่าม้าขี้เกียจเองแหละ ไว้คราวหน้าไปดูที่พารากอนดีกว่าครับลูก ในนั้นคงมีเพนกวินมั้ง และที่สำคัญ มันมีแอร์เย็นๆ ด้วย หึ หึ หึ

วันนี้ก็สนุกดีอีกวัน ธีร์เห็นสัตว์เยอะแยะ คำที่ธีร์พูดเยอะที่สุดในวันนี้ (จริงๆ ก็ทุกวันแหละ) คือคำว่า "ไหน ไหน" เด็กๆ อายุประมาณธีร์ทุกคนพยายามเรียกสัตว์ตัวที่ตัวเองดูอยู่ให้มาใกล้ๆ ด้วยการหงายมือขึ้น กระดิกนิ้วเรียก พร้อมพูดว่า มา มา ส่วนพ่อ แม่ หรือคนที่พามาทุกคนพอเดินไปถึงกรงอะไรก็พูดเหมือนกันหมด บอกเด็กที่พามาด้วยว่านี่ตัวอะไร และก็บอกต่อว่า "มันหลับอยู่" 555

ก่อนจบกันไป ถ้าพูดถึง monitor ทุกคนคิดถึงอะไร นี่ถ้าไม่ไปเขาดิน หม่าม้ากะโมอิ๊ก็ไม่รู้หรอกนะว่ามันมีสัตว์ในโลกนี้ที่เรียกว่า monitor ด้วย ไปหาเอาเองละกันว่าตัวอาราย

Thee went to the Bangkok Zoo today with Grandparents, Auntie Mo and Mama. At first, we thought that the zoo isn't the popular place for people coz we never want to go and thought that other would be the same...but we were wrong! There were so many people there!!!