หงุดหงิดๆ

คนที่หงุดหงิดๆ คือหม่าม้านี่เอง

วันนี้ว่าจะเขียนเรื่องโน้นเรื่องนี้ รูปก็อยู่ในมือถือ จะเอาออกมาได้แต่ละทีทำไมมันยากลำบากอย่างงี้ (โว้ยยยยย) หมดอารมณ์ บ่น บ่น บ่น บ่นๆๆๆๆๆๆๆ

ที่หายๆ ไปช่วงนี้ ธีร์ก็ไม่ค่อยสบาย ตัวรุมๆ อยู่ตลอดเวลาตั้งแต่วันพฤหัสฯ ที่ผ่านมา แต่ก็ยังเริงร่า วิ่งเล่น และแสบตามปกติ จะพาไปหาหมอ อาม่าก็ว่าธีร์สบายดี หลังๆ นี่หม่าม้าเป็นพวก "ปสด." พาตัวเอง หรือธีร์ไปหาหมอ หมอก็มักจะบอกว่า ไม่ได้เป็นไรตลอด ล่าสุดที่หม่าหม้าไปหาหมอเพราะหูอื้อ หมอบอกให้กลับมาทำใจ...คิดว่าเราปกติดี(เถอะนะ) จนไม่ค่อยมั่นใจในชีวิต

เวลาส่วนใหญ่ของธีร์ก็หมดไปกับการวิ่งเล่น แจกอาหารหมา แมว และปลา ทั้งที่บ้านและที่วัด กิน นอน แล้วก็สั่งบ้าง ร้องไห้บ้างจะเอาโน่นเอานี่ ส่วนหม่าม้าก็ไปนั่งถักกระเป๋า ถักหมวก ได้หมวกมาแล้ว 5 กระเป๋าอีก 2 ใบที่ 3 สำหรับโม โม อิ๊ กำลังอยู่ในช่วงดำเนินการ

หลังจากงงๆ ว่าจะไปหาหมอหรือไม่ไปดีอยู่หลายวัน วันนี้หม่าม้ากะธีร์ก็กระเตงกันไปหาคุณหมอที่นครปฐม 2 ต่อ 2 ป๊าอยู่ใน slow mode รอฟังข่าวอยู่ที่บ้าน คุณพยาบาลถามอาการแล้วส่งไปรัดแขนดูว่าเป็นไข้เลือดออกรึเปล่าเป็นอันดับแรก เห็นว่าช่วงนี้ระบาดอยู่ ธีร์ก็งงๆ สับสนชีวิตยอมให้ปั๊มวงกลมที่ข้อพับโดยดีไม่มีอิดออด แล้วก็ยอมให้รัดแขน (ด้วยที่วัดความดันของเด็ก มีลายสิงสาราสัตว์สารพัดด้วยอ่ะ) สรุปว่า ธีร์ไม่ได้เป็นไข้เลือดออก!!! หาคุณหมอแล้ว คุณหมอว่าติดเชื้อ ขี้มูกเขียว ปอดปกติ หูไม่อักเสบ คอแดงเล็กน้อย เอายาฆ่าเชื้อไปกิน หม่าม้าอ้อนวอนขอฟลูออไรด์มาให้ธีร์ได้อีก 30 เม็ด

ระหว่างรอจ่ายเงิน หม่าม้ากะธีร์ก็ไปเดินดูโน่นดูนี่ มีเด็กผู้ชายคนนึงอายุประมาณ 3 ขวบ เล่นอยู่ตรงที่นั่งหินขัดใต้บันไดเลื่อน พอธีร์เดินเข้าไปใกล้ๆ บริเวณที่พ่อคุณเล่นอยู่ เด็กผู้ชายรายนี้ก็ยืนบนเก้าอี้แล้วส่งเสียง "แฮ่" หม่าม้าคิดในใจ มันเล่นรึว่าจริงนะ พอธีร์เข้าใกล้ไปอีกนิด "แฮ่" อีกที เสียงดังเท่าเดิม หม่าม้าเหลียวซ้ายแลขวาหาพระมารดาของเด็กน้อยรายนี้...ไม่อยู่นิ มีอาการหวงถิ่นด้วย แล้วก็กวนตรีนเด็กไปว่า "หูยยยย น่ากลัวมากกกกกก" พร้อมกันนั้นก็หันลงไปบอกสมธีร์ที่เดินไม่รู้เหนือรู้ใต้อยู่ว่า "ธีร์ค้าบ อย่าเข้าไปใกล้พี่เค้าคับ เดี๋ยวเค้าเตะเอา" แล้วเราก็จะเดินจากไป ใกล้ๆ กันนั้นมีเด็กผู้หญิงน่ารักเดินไปเดินมา เสียงพ่อเค้าบ่นๆ ว่า ซนจริงวุ้ย ยังกะเด็กผู้ชาย...หลังจากนั้นหม่าม้าก็ได้เจรจาต้าอ่วยกะพ่อของน้องพราว พ่อน้องพราวว่าน้องเค้าอายุ 2 ขวบแล้ว และกรุณาระวังน้องพราวกัดด้วย เห็นหน้าตาเป็นมิตรเยี่ยงนี้ she กัด!!! สองเรื่องนี้ไปเล่าให้น้าบีฟัง ได้ความเห็นมาว่า เด็กนครปฐมนี่เค้าดุจริง กัดกันด้วย!!! อะจี๋ยส์ส์ส์

สรุปว่าวันนี้เราก็เสียเงินเกือบพันบาท (ช่ายแล้น...อ่านไม่ผิด พิมพ์ไม่ผิด เกือบพันหย่อนไปแค่ 17 บาท) สบายใจแล้วก็กลับมาบ้าน ธีร์กินข้าวเที่ยงและเข้านอน ตื่นมาก็ไปโพธารามกัน กลับมาบ้านก็ค่ำแล้ว เล่นกะเฮียปรานต์นิดหน่อย ธีร์ก็กลายร่างเป็น presenter ของ Barnie ไปดังรูป ชอบมากถึงขนาดแปะติดตัวนอนหลับเค้งเก้งไปด้วยกัน สงสัยเหมือนกันว่าพรุ่งนี้เช้าจะอยู่ครบ ทนทานการดิ้นของธีร์รึเปล่า

ป.ล.ธีร์เค้าเรียกชื่อ เจี๊ยก เอ้ย เจี๊ยบได้แล้ว (อ่ะ ประกาศแล้วตามคำขอร้อง ใครอยากรู้บ้างล่ะเนี่ย 555 ทำร้ายจิตใจกันสุดๆ)



Thee is sick since last Thursday. Mama took Thee to see the doctor today. In the afternoon we went to Photaram to see all the aunties there. There is a lot in Thai...all crab...Mama just nagged a lot. Believe me!!!