Friday, January 30, 2009

วันเกิดธีร์ด้วยยยยย

28 มกราคม เฮียปรานต์เตือนไว้แล้วว่าวันรุ่งขึ้นจะเป็นวันเกิดของเฮียปรานต์ ทุกคนจงเตรียมพร้อม : )

ธีร์เองก็ชื่นชอบวันเกิดมากๆ จะวันเกิดใครก็แล้วแต่ วันนั้นจะต้องเป็นวันเกิดของธีร์ด้วย ถ้าไม่ใช่วันเกิดของใคร วันไหนที่มีเค้ก ธีร์ก็จะจุดเทียนเป่าเค้กวันเกิดได้เสมอ...เกิดกันได้ทุกวัน ทุกโอกาสที่ธีร์อยาก

เฮียปรานต์บอกว่าเค้กวันเกิดขอเป็นเค้กวนิลา ราดหน้าด้วยชอคโกแลต...หลังจากคิดอยู่นาน สรุปว่าทำเค้กมันแบบเดิม เปลี่ยนเนื้อเค้กจากชอคโกแลตเป็นวนิลา...จะคิดทำไมเนี่ย 555 ผสมเค้กเสร็จใส่พิมพ์เรียบร้อย ปรากฏว่าพิมพ์ที่ตั้งใจไว้ใส่ไม่พอ เลยต้องผลิตเป็นเค้กชิ้นเล็กๆ อีกหนึ่งชิ้น ถือว่าเป็นผลพลอยได้ ธีร์จะได้ไม่โวยวาย....ไหนล่ะของธีร์ (ทำไมธีร์ต้องมีทุกอย่างฟระ)

บ่ายวันพฤหัสฯ อาม่าบอกว่าอยากจะไปปิดทองลูกนิมิตที่วัดใกล้บ้าน เลยไปรับธีร์ที่โรงเรียนก่อนแล้วค่อยไปพร้อมกัน....

ตอนโผล่หน้าไปรับธีร์ เพื่อนๆ ของธีร์วิ่งมาออกันหน้าประตูพร้อมคำถามเด็ดประจำวัน "วันนี้มีขนมมั้ย" เอ่อ...หน้าหม่าม้ากลายเป็นโลโก้ของกินตอนบ่ายๆ ของพวกเด็กๆ ไปซะแล้ว เรื่องของเรื่องก็คือหม่าม้าจะเอาขนมไปให้ธีร์กินตอนไปรับ เอาไป เพื่อนธีร์ก็จะอยากกินด้วย เราก็เลยแบ่งกัน ไปๆ มาๆ วันไหนที่หม่าม้าไปรับธีร์ หม่าม้าก็ต้องเตรียมขนมไปเผื่อเด็กๆ คนอื่นๆ ด้วย ป๊าว่าไว้ว่า ระวังเหอะ แม่คนอื่นเค้าจะว่าเอา ที่เอาขนมไปให้ลูกเค้ากิน...หม่าม้าก็หวั่นๆ อยู่ แต่ว่าเด็กๆ เดินมาด้อมๆ มองๆ อยากกินจะไม่แบ่งเหรอ

สรุปว่าเด็กๆ ก็เสียใจกันไป เพราะเราจะต้องรีบไปวัดปิดทองลูกนิมิต เลยไม่ได้เอาขนมที่เตรียมไว้ไปแบ่งกัน ธีร์ได้กินคนเดียว และจัดการคนเดียวหมด...สิ่งนั้นก็คือ สาลี่นั่นเอง หวานกรอบขนาดที่ธีร์กินไม่เลิก กินแล้วกินอีก กินไม่อิ่มซักทีนั่นแหละ

ไปวัดปิดทองลูกนิมิตกัน ในวัดเสียงดังมาก นอกจากปิดทองลูกนิมิต ยังมีจุดให้ทำบุญถวายผ้าไตร ผูกผ้าเจ็ดสีให้พญานาค บริจาคโลงศพ ถวายกระเบื้องมุงหลังคา ฯลฯ ทุกจุดที่ว่ามีไมโครโฟนประกาศกันหมด หลังจากวนปิดทองลูกนิมิตครบ 9 ลูกแล้ว เราก็ขึ้นรถกลับบ้านกัน ความแสบของธีร์ก็มาเยือน ขึ้นรถนั่งที่เรียบร้อย ธีร์ก็ถามว่า "กลับบ้านกันรึยังล่ะ ธีร์เบื่อจะแย่แล้วนะ"....ฟังแล้วอยากตบ จูบ ตบ จูบธีร์จริงๆ

กลับบ้านกินข้าวเย็น รอเฮียปรานต์กลับบ้าน พอเฮียปรานต์กลับมา เฮียปรานต์ก็ร่าเริงเรียกทุกคนมาฉลองกัน...ธีร์ก็ไม่พลาดโอกาส ได้เป่าเค้กวันเกิดกะเฮียปรานต์ไปด้วย เค้กเฮียปรานต์ก้อนใหญ่ จุดเทียน 7 เล่ม
มีโดเรมอน ส่วนของธีร์อันเล็ก จุดเทียน 2 เล่มพอ มีกระต่ายเขียว
ธีร์น่ะไม่ได้กินเค้กซักกะนิด เนื่องจากอิ่มสาลี่เกือบลูก (ยักษ์) ที่กินไปก่อนหน้านี้ ที่ธีร์หม่ำๆ งั่มๆ เข้าไปก็คือชอคโกแลตที่เคลือบอยู่ข้างหน้า กับตุ๊กตาน้ำตาลทั้งจากเค้กของธีร์ และของเฮียปรานต์ กินเค้กกันเสร็จสรรพ หน้าตาสองหนุ่มเ้ค้าก็กลายเป็นแบบนี้ไป 
แล้วก็หมดไปอีกวัน....เกือบๆ จะหมดเดือนมกราคมด้วย...โอ้! เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วจริงๆ

Thursday, January 29, 2009

ร้องจริง ไม่ได้โม้....

โมอิ๊ครับ โมอิ๊บอกว่าธีร์ร้องเพลงแบบมั่วซั่วรึเปล่า...ดูหลักฐานได้เลย โฮ่ โฮ่ โฮ่ (หัวเราะแบบชิราโทริ เรโกะด้วยจะได้อารมณ์มาก...ถ้าไม่รู้จัก แสดงว่าไม่เคยอ่านการ์ตูน คริ คริ) หม่าม้าถ่ายวีดิโอมาให้ดูนิดหน่อย วันนี้เน็ตเน่ามาก กว่าจะอัพโหลดได้ ทำเค้กเสร็จไป 2 ก้อนพอดี

ในวีดีโอจะเห็นธีร์ทำจมูกกะปากแปลกๆ...นักร้องกำลังรำคาญน้ำมูกในจมูกอยู่ครับ นอกจากนี้ยังทำหน้าตาไม่ไว้ใจหม่าม้าอีกต่างหาก หม่าม้าทำไรอ่ะ...ถ่ายทามมายอ่ะ (เดาได้จากสีหน้า 555)


อาทิตย์นี้ธีร์หยุดเรียน 1 วันไปเดินสายไปรับคำอวยพรจากญาติผู้ใหญ่ทั่วๆ (อีกนัยหนึ่ง แปลว่าไปเอาอั่งเปา แหะ แหะ แหะ) 

ไปโรงเรียนวันอังคาร คุณครูมาบอกว่าอาทิตย์นี้เราเรียนโครงงาน (ไงล่ะ เด็กก่อนอนุบาลสมัยนี้เค้ามีโครงงานกันแล้วนะยะ เป็นเล่นไป) เรื่องไข่ ขอให้คุณแม่สอน/บอกเล่า เรื่องไข่ให้ธีร์ฟัง แล้วเขียนสิ่งที่บอกธีร์ไป เอาแค่ 1 ประโยคเท่านั้น ส่งกลับไปให้คุณครูด้วย (อันนี้เรียกการบ้านรึเปล่า) 

เรื่องไข่ กะไก่นี่ ธีร์กะหม่าม้าเคยอ่านหนังสือกันมาแล้ว เรื่อง กว่าไข่จะเป็นไก่กุ๊กๆ (ดูหน้าตาหนังสือที่นี่จ้า) หนังสือชุดแรกเริ่มเรียนรู้ชีวิตธรรมชาติมี 7 เล่ม ธีร์มีแค่ 6 เล่มเพราะหม่าม้าหาเล่มกระต่ายไม่เจอ....อ่านแล้วก็ดีเหมือนกัน 

หม่าม้าก็เลยถามธีร์ว่า "ธีร์ครับ ไข่คืออะไรครับ" ธีร์ตอบว่า "ไข่ก็คือ ลูกเจี๊ยบครับหม่าม้า"....คุยกันอีกซักพัก หม่าม้าก็เลยเขียนกลับไปบอกคุณครูว่างี้ "ไข่ คือบ้านของลูกเจี๊ยบ"

นอกจากนี้ อาทิตย์นี้ระหว่างทางไปโรงเรียน เพื่อสงบเสียงร่ำร้อง "ธีร์ไม่ไปโรงเรียน" หม่าม้าก็ต้องชวนธีร์คุยเรื่องเกี่ยวกับไข่ต่างๆ นาๆ เช่น ตัวอะไรออกลูกเป็นไข่บ้าง ตอนนี้ธีร์รู้แล้วว่า ไก่ เป็ด นก หงส์ ห่าน เต่า ปลา หอยเชอรี่ จระเข้ และจิ้งจก ออกลูกเป็นไข่ 555 คำถามต่อมาของธีร์ก็คือ แล้วพอลูกมันฟักออกมาแล้ว แม่เค้าอยู่ไหนล่ะ....ถามคำถามนี้กับไข่เต่า แล้วหม่าม้าจะตอบธีร์ว่าอะไร ตอบว่าไม่เจอกัน ธีร์ก็เครียด...ทำไมล่ะ ดังนั้น ลูกเต่าจึงออกจากเต่าไปเจอกับแม่เต่าในทะเล เย้ เย้....ความจริงของชีวิตมันโหดร้ายเกินรับรู้เนาะ...

วันนี้เป็นวันเกิดของเฮียปรานต์ด้วย เฮียปรานต์เตือนหม่าม้า ป๊าแล้วก็ธีร์ล่วงหน้าตั้งแต่เมื่อวานแล้ว อีกไม่นานคงมีรูปมาแบ่งกันดู 

จบการอัพบล๊อกวันนี้แต่เพียงเท่านี้คร้าบบบบบ เค้กที่อบไว้จะไหม้แล้ววววววววว

Friday, January 23, 2009

tmail

วันสองวันมานี้ธีร์มีคอมพิวเตอร์ส่วนตัว พกพาไปไหนมาไหน ถามว่าทำอะไรอยู่ ธีร์ตอบว่า "ส่งทีเมล์หาโมอิ๊" แบบว่าเคยได้ยินใครๆ พูดว่าส่งอีเมล์ แต่คงฟังไม่ชัดว่าพูดว่าอะไร ก็จำเค้ามาพูดมั่วๆ นั่นแหละ 

วันนี้พาอาม่า ณ หนองดินแดงไปกินอาหารเย็นที่เอ็มเคกัน ธีร์ก็ยืนยันว่าจะต้องเอาคอมพิวเตอร์ของธีร์ไปด้วย โมอิ๊อยู่ในคอมพิวเตอร์ หน้ากลมๆ นี่ไง (ดีใจมั้ยล่ะโมอิ๊ หน้ากลมๆ 555) คราวนี้กลายเป็นคุยกะโมอิ๊ใน msn ไปซะละ ไฮเทคซะไม่มี...

กลัวไม่เชื่อกัน...เรามีรูปมายืนยัน ผู้บริหารเค้านั่งทำงาน ส่งทีเมล์กันในร้านเอ็มเคพร้อมกับจิบน้ำเปล่าเลยทีเดียว ไงเล่า ท่าทางไม่ธรรมดาใช่มั้ยเล่า หุ หุ หุ
หลังจากกินเอ็มเคกันเรียบร้อย ท่านผู้บริหารก็ได้ไปกินไอติมที่สเวนเซ่นส์ด้วย...ของโปรดของเค้าก็คือไอติมเจ้าหญิง...sweet princess ไอติมสตรอเบอรี่ ส่วนไอติมเจ้าชายรสชอคโกแลตน่ะเค้าไม่กิน 555

อาม่าถามว่าธีร์กินไอติมคนเดียวหมดถ้วยมั้ยเนี่ย หรือว่าต้องช่วย...ธีร์น่ะเลือกกินแต่วิปป์ครีม ไอติมนิดหน่อย ที่เหลือน่ะ หม่าม้าพุงจะระเบิด แย่งธีร์กินหมด เอ้ย! ช่วยธีร์กินจนหมด
วันนี้วันศุกร์ ทุกวันศุกร์โรงเรียนจะให้สมุดสารสัมพันธ์กลับมาบ้าน ข้างในก็จะมีการประเมินพฤติกรรมของเด็กๆ โดยคุณครูในด้านต่างๆ 15 ข้อ เช่น เรื่องสุขภาพร่างกาย ทักษะการใช้กล้ามเนื้อมัดเล็ก มัดใหญ่ การนอนหลับพักผ่อนตามวัย การรับประทานอาหาร ความรับผิดชอบ บลา บลา บลา พร้อมกับบันทึกของคุณครู

2 อาิทิตย์ก่อน บันทึกของคุณครูบอกไว้ว่า "...ธีร์ยิ้มเก่ง อารมณ์ดี ชอบหอมแก้มคุณครู แล้วเขินอายเอง..." เวร! ธีร์ไปแอบหอมแก้มครู หนอย หนอย ป๊าว่าธีร์ชีกอแต่เล็ก

อาทิตย์นี้บันทึกของคุณครูบอกไว้ว่างี้ "ธีร์ช่วยเหลือตัวเองได้ดี ชอบพูด ชอบคุย มีความตั้งใจในการเรียนดี แต่บางครั้งชอบร้องไห้ เวลานอนชอบฟังเพลงถึงจะหลับ ชอบการทำกิจกรรมเคลื่อนไหว สนทนาโต้ตอบและการเล่นพรมวิเศษ ทานข้าวได้เยอะถ้าบอกให้ทาน สุขภาพแข็งแรง" การประเมินพฤติกรรม 15 ข้อ ได้ดีมาก 13 ข้อ มีข้อที่ว่าการนอนหลับ และการรับประทานอาหารได้แค่ดีเฉยๆ...เพราะธีร์ไม่ยอมนอนที่โรงเรียน หรือถ้านอนก็คงนอนแป๊บๆ ก็ตื่นมาร้องไห้ และหม่าม้าก็เดาว่าธีร์คงกินอาหารกลางวันที่โรงเรียนได้น้อยมากแน่ๆ

หม่าม้ายังนึกไม่ออกว่าจะเขียนบันทึกในส่วนของผู้ปกครองกลับไปว่าอะไรดี...ที่แน่ๆ ข้อแรกคือ ธีร์ไม่ยอมพูดคุยกับคนแปลกหน้า...แย่แล้วๆ ทำไงดี หม่าม้ากะป๊าเิริ่ม panic ธีร์จะไปทดสอบความพร้อมเข้าอนุบาลต้นเดือนหน้า...เจี๊ยกกกกกก ต้องไปหานมเม็ดมาเป็นสินบนซักลังแล้วมั้ง!

Wednesday, January 21, 2009

เวลาจะช่วยอะไร

วันนี้เรามาแนวใหม่...เคยฟังเพลงนี้กันมั้ยครับ....


ถ้าถามหม่าม้าว่า เพลงที่เด็กๆ ชอบควรเป็นเพลงแนวไหน...หม่าม้าก็คิดว่าน่าจะเป็นเพลงสั้นๆ จำง่ายๆ แบบเพลงช้าง แต่สำหรับธีร์แล้ว...มันไม่ใช่ครับม้า

ตอนนี้เพลงที่ "ธีร์ชอบมากเลย" คือเพลง "เวลาจะช่วยอะไร" หลังจากไปค้นกูเกิ้ลแล้ว เค้าบอกว่าร้องโดย ลุลา เวลาขึ้นรถเช้า-เย็น 2-3 วันมาธีร์ ธีร์จะ request เอาเพลงที่ "ธีร์ชอบมากเลย" พอเพลงจบ ก็จะให้เปิดใหม่ซ้ำไปเรื่อยๆ จนกว่าจะถึงที่หมาย


ที่ advance ไปกว่านั้น หนุ่มน้อยของเรามีการร้องคลอตามเพลงแล้วด้วย...เมื่อวานนี้ หม่าม้าถามป๊าว่า "เธอ เด็ก 2 ขวบกว่าที่ร้องเพลงเวลาจะช่วยอะไร นี่ตลกมากเลยเนอะ" ป๊าตอบกลับมาว่า "เป็นเด็กแก่แดด" แล้วก็หัวเราะขำกันทั้งคู่...เมื่อนึกถึงหน้าธีร์ ร้องเพลงโดยเฉพาะประโยคที่ว่า "เวลาจะช่วยอะไร" 2 ขวบมันถามประโยคนี้กันแล้วเหรอไงฮึ๊...เพลงนี้เป็นผลพวงจากการที่ป๊าเปิดซีดีแผ่นนี้ตลอดเวลา จริงๆ ช่วงนี้ป๊าชอบฟังเพลง "จำได้ไหม" ของวงออกัสมากไปหน่อย พยายามเปิดซ้ำไปซ้ำมา แต่ธีร์กลับไปชอบเพลงเวลาจะช่วยอะไรแทน...


กลับบ้านหนองดินแดงมาวันอาทิตย์ เจอหมวกเสือวางไว้ โกวหม่วยซื้อมาฝากจากเกาหลี...ป๊าถ่ายรูปชุดนี้มา เล่าให้หม่าม้าฟังว่า ธีร์บอกว่าเป็นเสือ...เสือต้องอยู่ในกรง แล้วธีร์ก็ปีนเข้าไปอยู่ในตะกร้าพร้อมทำหน้าดุร้ายตลอดเวลา (อันนี้เป็นผลพวงจากการดู ben10 มากเกินไป ยังแก้ไขไม่ได้)
อาทิตย์นี้ยังไม่มีอะไรเด็ดๆ พอจะเป็นไฮไลต์ ชีวิตดำเนินไปตามปกติ ธีร์ไม่ได้ลืมนาฬิกา ben10 ไว้ที่บ้านสายสี่แต่อย่างใด ไปสมัครโรงเรียนแล้ว วันที่ 2 กุมภาพันธ์จะต้องไปทดสอบความพร้อมและสัมภาษณ์ผู้ปกครอง...หวังว่าเราจะสอบผ่าน สาธุ สาธุ

จบกันแบบห้วนๆ แกนๆ อาทิตย์นี้มุขหมด หมดมุข...

Thursday, January 15, 2009

ปากโด่งๆ

ตอนตีหนึ่งครึ่ง ธีร์ลุกขึ้นมาร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร ร้องอยู่เกือบ 10 นาที...

ตอนแรก หม่าม้าก็คิดว่าธีร์ละเมอร้องไห้อีกแล้ว...ตามปกติ หม่าม้าก็พยายามโอ๋ๆ ให้ธีร์นอนต่อไป ปลอบยังไงธีร์ก็ไม่ยอมหยุดร้อง

หลังจากร้องไห้ไปซักพัก....ธีร์ก็สะอึกสะอื้นพูดขึ้นมาว่า "หม่าม้าครับ ทำไมปากธีร์โด่งๆ"

ป๊ากะม้าหูผึ่งในความมืด หม่าม้าไม่แน่ใจ ถามธีร์อีกที "อะไรนะลูก" ธีร์ก็พูดแบบเดิม "ทำไมปากธีร์โด่งๆ"

ไหนขอดูหน่อยครับ...ธีร์หลับตาไว้ก่อน หม่าม้าจะเปิดไฟ....

เปิดโคมไฟข้างเตียงดู ปรากฏว่าริมฝีปากธีร์ข้างบนตุ่ยๆ โดนอะไรซักอย่างกัด บวมเป็นปากครุฑเลยทีเดียว...

ป๊ากะหม่าม้าเห็นแล้วก็ขำ เพราะธีร์ยังสะอึกสะอื้นอยู่เพราะปากตัวเองบวมตุ่ย ป๊ายังคงขำต่อไปแล้วกระซิบกระซาบว่า "ดูซิ กลัวตัวเองไม่หล่อ..."

แหม แหม แหม...ธีร์คงไม่ได้กลัวตัวเองไม่หล่อหรอกครับ แต่หม่าม้าคิดว่าธีร์คงตกใจมากกว่า ทำไมปากตูบวมตุ่ยขนาดนี้...

ในที่สุด หม่าม้าก็บอกธีร์ว่าไม่เป็นไรครับ ทายาเดี๋ยวตื่นมาอีกทีก็หาย ปากไม่โด่งไปตลอดหรอกครับ....หลังจากทายาแล้วธีร์ก็สงบสติอารมณ์แล้วก็นอนต่อไปได้

แต่ว่า เช้ามาวันนี้ ปากของธีร์ก็ยังคง "โด่ง" อยู่ ต้องรอซักพักแหละเนาะ ว่าแต่ว่า โดนตัวอะไรกัดเข้าล่ะ เข้าใจเลือกที่กัดจริงๆ นะเจ้าตัวลึกลับ

ยังไม่มีรูปประกอบ เจ้าตัวปากโด่งไปโรงเรียน ไว้จะถ่ายรูปมาฝากถ้าปากธีร์ยังคงโด่งอยู่ครับ

Monday, January 12, 2009

กีฬาสี และเจียไต๋แฟร์ 2009

9 มกราคม 2552 โรงเรียนธีร์มีงานกีฬา "ปฐมวัยเกมส์" ที่โรงยิมของมหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม ธีร์อยู่สีฟ้า งานนี้ พ่อ แม่ ผู้ปกครอง ครู และครูพี่เลี้ยงมีส่วนร่วมกันอย่างเต็มที่ คุณครูและครูพี่เลี้ยงเตรียมจัดสถานที่ อุปกรณ์ และแต่งตัวเด็กกันอย่างไม่มีใครยอมแพ้ใคร

พาเหรดสีฟ้าของธีร์ใช้ theme คำขวัญประจำจังหวัด อากาศก็เย็นจับใจ เด็กๆ บางรายนุ่งน้อยห่มน้อยกันจนน่ากลัวเป็นหวัด แต่เพื่อความสวยงาม...นะ คุณครูให้ธีร์ถือป้าย "ข้าวสารขาว" พอหันมามองหน้าธีร์ คุณครูบอกว่า ธีร์ต้องไปแต่งหน้าก่อน....อย่างธีร์รึจะยอม คุณครูเลยต้องเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ไป แต่หม่าม้าดูๆ แล้ว ธีร์ไม่ต้องแต่งหน้าก็น่ากลัวโดยธรรมชาติอยู่แล้ว 555

พอขบวนจะเริ่มเดิน ความโกลาหลเล็กๆ ก็เกิดขึ้น คุณครูหาข้าวสารขาวไม่เจอ...เด็กที่ต้องถือเม็ดข้าวสารตามหลังธีร์เกิดหายไป (ถ้าไม่บอก หม่าม้าก็คิดว่าเจ้าเม็ดข้าวสารที่น้องเค้าถือน่ะ ต้องเป็นหมอนข้างสีขาวแน่!) ตามหากันอยู่ซักพัก คุณครูก็ไปจิกกลับมาได้ ขบวนก็เดินกันอย่างไร้ระเบียบ และวุ่นวายไปจนถึงโรงยิม
มีการกล่าวเปิดงาน ประธานตีฆ้องเปิดงาน และขบวนเดินออกไปประจำสแตนด์ของแต่ละสี นักกีฬาพร้อมลงแข่งขัน วันนี้มีแข่งทั้งหมด 10 ประเภทกีฬา เช่น ขี่จักรยานเด็กเล็ก พับที่นอน ร้อยลูกปัด ต่อบล๊อกหอคอย เก้าอี้ดนตรี ฯลฯ พอเค้าจะแข่งกัน ธีร์ก็จะแข่งกะเค้าบ้าง ขึ้นไปนั่งจักรยานพร้อม...แต่ขอโทษ นั่นคือหลังจากที่เค้าแข่งขี่จักรยานกันไปเสร็จแล้ว และที่สำคัญ ธีร์ยังขี่จักรยานไม่เป็น ทำได้แค่เอาขาไถๆ ไป ในขณะที่เด็กคนอื่น เค้าถีบจักรยานกันได้แล้ว 555

พอเสียงเชียร์ดังมากเข้า นักกีฬาของเราก็ทำหน้าหงุดหงิด ปิดหู ไม่ชอบเสียงดัง และทำหน้าเซ็ง ไม่เห็นได้แข่งอะไรกะเค้าซักกะอย่าง ใครเค้าแข่งอะไรก็วิ่งจะไปแข่งด้วยตลอด และโมเมว่าตัวเองแซงคนอื่นไปได้
ในที่สุด หม่าม้าก็ไปถามคุณครูได้ความว่า ธีร์จะได้ลงแข่งเก้าอี้ดนตรี คุณครูจัดเตรียมรายชื่อนักกีฬาไว้หมดแล้ว ธีร์ต้องรอก่อน ระหว่างรอ ป๊าก็ให้นักกีฬาธีร์แข่งเกมส์ใน iPhone ไปก่อน

ใกล้จะถึงเวลาแข่ง คุณแม่ของเอมี่ก็หยิบไอติมโคนมาให้ธีร์ 1 อัน ระหว่างการเล็มไอติมอยู่เพลินๆ คุณครูก็บอกว่า ธีร์ได้เวลาแข่งเก้าอี้ดนตรีแล้ว....เวรกรรม...ธีร์กินไอติมอยู่ยังไม่อยากเลิกกิน พาลจะไม่แข่งซะงั้น

ล่อหลอกกันวุ่นวาย หม่าม้าและธีร์ก็ต้องไปแข่งเก้าอี้ดนตรี ระหว่างการแข่ง ป๊ากระซิบมาได้ความว่า ไม่้ต้องเอาแบบชนะเลิศก็ได้นะหม่าม้า ป๊าสังเกตการณ์แล้ว แม่ๆ พ่อๆ ทุกคนแข่งกันแบบเอาเป็นเอาตายมาก 555 แหม! ก็นิดนึง กลัวไม่สนุกถ้าไม่จริงจังไง

ในที่สุด ธีร์ก็ตกรอบ 3 คนสุดท้ายตามคำสั่งป๊าที่ไม่ให้แย่งชิง ธีร์เองก็ไม่รู้เรื่องรู้ราว แข่งไปกินไอติมไป หม่าม้าจับเดินก็เดิน จับนั่งก็นั่ง ตราบใดที่ไอติมยังอยู่ในมือเราก็ยังโอเคอยู่ แข่งกันเสร็จ นักกีฬาทุกคนเดินไปรับเหรียญทอง...ถูกต้องแล้วค้าบ...นักกีฬาทุกคนเท่าเทียมกันมาก ได้เหรียญทองเหมือนกันทุกๆ คนเลย
รับเหรียญแล้วก็ถ่ายรูปร่วมกัน พร้อมให้นักกีฬาชื่นชมเหรียญซักหน่อย...ถามเหอะ ว่าไปแข่งอะไรได้เหรียญมา ธีร์ก็ตอบไม่ได้หรอก ม่าสายสี่ถามมาแล้ว....หลังจากแข่งเสร็จได้เหรียญ เราก็กลับบ้านกัน ส่งนักกีฬาผู้เหนื่อยอ่อนกลับบ้านกินข้าวเที่ยงและสลบไปในที่สุด

วันอาทิตย์ 11 มกราคม 2552 (ข้ามวันเด็กไป เพราะวันเด็กธีร์อยู่บ้าน ไร้สามารถที่จะไปเบียดกะใครเค้าได้) คณะพรรคชาวบ้านสายสี่มารับป๊าที่บ้านหนองดินแดง มุ่งหน้าสู่เจียไต๋แฟร์ที่ ต.วังด้ง จ.กาญจนบุรี

ก่อนไป กองทัพของเราแวะร้าน "กบทอด" ให้กับพุงน้อยๆ ชื่อร้านก็บอกแล้วว่าของขึ้นชื่อคืออะไร ธีร์โซ้ยไปนิดหน่อย ได้เพลงใหม่ประกอบการกินด้วย "ชีวิตเคโระ" ธีร์ชอบใจมาก ร้องมาถึงเช้าวันจันทร์ โมอิ๊ไม่อยู่ คนกินกบหายไป 1 เพิ่มมาอีก 1 คนตัวเล็กๆ สรุปกงกะป๊ากินกบไป 1 จาน
กินเสร็จ หม่าม้าก็ขึ้นไปหลับบนรถ ธีร์ก็หลับเหมือนกัน หลับหลังจากที่หม่าม้าหลับไปแล้ว หม่าม้าตื่นมาพบว่า รถติด ติด แล้วก็ติดสุดๆ ถนน 2 เลน มีรถวิ่งตอนแรก 2 เลน และเพิ่มเป็น 4 เลน ระหว่างรถติด ก็มีปาเจโร่คันหนึ่ง ออฟโรดไปวิ่งข้างไร่อ้อย...นี่สิลูกผู้ชายตัวจริง (ตามคำของกู๋คิม) ไปวิ่งตรงนั้น ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน และดูเจ๋งกว่าพวกที่แซงซ้าย แซงขวาซะอีก

รถติดกันไป 2 กิโลเมตรก่อนถึงไร่ชนม์สวัสดิ์ที่จัดงานเจียไต๋แฟร์...นั่งรอกันไป พอถึงงาน คนก็เยอะ แดดก็ร้อน เราไปเดินดูพืชผักขนาดใหญ่ หน้าตาแปลกๆ เท่าที่เห็นก็มีมะระขี้นก...ที่ใหญ่เท่ากับมะระจีนลูกเล็ก...หม่าม้าถามม่าว่า ถ้าขี้นกขนาดใหญ่เท่านี้ ตัวนกจะใหญ่แค่ไหน ม่าไม่ตอบหม่าม้า...

มะระจีน และมะระหน้าตาแปลกๆ ที่เหมือนมีหนามสูงๆ ประมาณหนามทุเรียน บวมงูอันยาวเป็นเมตร บวบหอม กะหล่ำดอก กะหล่ำปลี มะเขือเทศ พริกอะไรไม่รู้ที่ยาวประมาณ 10 ซม. เดินดูกันไปก็มีเสียงหลายๆ คนพูดว่า เราปลูกเองแล้วมันจะได้ใหญ่ขนาดนี้มั้ย (วะ)
เดินวนกันไปรอบนึงก็เห็นไฮไลต์อันนึงของงาน แตงโมรูปหัวใจ กะแตงโมสี่เหลี่ยม อันนี้หม่าม้าคิดว่าเค้าปลูกใส่กล่องบังคับไว้แน่ แต่ไม่ได้ถามใครว่าใช่มั้ย จริงๆ เค้ายังมีข้าวโพดสีดำ สีแดง ข้าวโพด 3 สีในฝักเดียวกันด้วย แต่คนเยอะ ไม่รู้ว่าข้าวโพดที่ว่านี่อยู่ตรงไหน ก่อนกลับก็ดูฟักทองยักษ์ของเค้าซะหน่อย บอกว่าหนัก 60 กิโลกรัม ก็ใหญ่ แต่ไม่ใหญ่เท่าที่เคยดูในรายการของป้ามาร์ธา...จำได้ว่ามันหนักเกือบตันแน่ะ ป๊าหาว่าหม่าม้าเวอร์ แต่หม่าม้ายืนยันว่าไม่เวอร์มันใหญ่มากจริงๆ ใหญ่กว่าตัวป้ามาร์ธาตั้งเยอะ

ขากลับ เราก็เดินกลับไปที่รถ ระหว่างทางก็แวะซื้อขนม กะของกินเล็กๆ น้อยๆ ติดมือกลับบ้านกัน แวะกินอาหารเย็นกันก่อนที่คณะพรรคบ้านสายสี่จะส่งเราที่บ้านหนองดินแดง เป็นอันหมดไปอีกวัน

ป.ล. วันนี้อากาศเย็นเหลือเกิน...ธีร์ใส่เสื้อไปโรงเรียน 4 ชั้น เสื้อกล้าม เสื้อแขนยาว เสื้อกั๊ก และปิดท้ายด้วยเสื้อกันหนาวแบบบางๆ อีกตัว ฟังดูเหมือนเยอะ แต่พอไปถึงโรงเรียน หม่าม้าเอาตัววัดอากาศแล้วคิดว่าน่าจะพอดี โรงเรียนธีร์หนาวกว่าที่บ้านอีกวุ้ย....

Thursday, January 08, 2009

See you later โมอิ๊

7 มกราคม 2552 โมอิ๊จะออกเดินทางไปเป็นกระเหรี่ยงที่ลอนดอน (โดยมีน้าหญิงของธีร์เป็นผู้มีอุปการคุณ คอยช่วยเหลืออยู่มาก เราทั้งครอบครัวขอขอบคุณ : ) )

ก่อนจะไปเป็นกระเหรี่ยง เราก็เลยคิดว่าไปกินข้าวเย็นด้วยกันให้โมอิ๊อิ่มหนำสำราญก็น่าจะดี กู๋คิมติดภารกิจต้องไป brikam yoga ไม่สามารถกินอาหารก่อนไปเข้าคลาสได้ และด้วยความรักน้องอย่างสุดซึ้ง กู๋คิมก็ชิ่งตัวอวบๆ หนีไปโดยลำพัง (ก่อนจะขับรถไปส่งโมอิ๊ที่สนามบินในภายหลัง) ส่วนอี๊บีก็ติดประชุมมาราธอนตั้งแต่บ่ายไปถึงค่ำ เลยไปสามารถไปร่วมชุมนุมกับพวกเราได้ กง ม่า ป๊า ม้า ธีร์ โมอิ๊ก็เลยไปกินข้าวดูเป็ด ดูห่าน เอ้ย! หงส์ และกระต่ายกันเอง
โมอิ๊มาถึงพร้อมกับตัวเพนกวินจากเรื่องมาดากัสการ์ที่โมอิ๊อุตส่าห์ไปเสาะแสวงหามาให้ธีร์จนได้ ทั้งนี้เพื่อแย่งชิงตำแหน่ง "อี๊สุดที่รัก" ของธีร์มาจากอี๊บี แต่ขอโทษ....หม่าม้าคิดว่ายังไม่สำเร็จ
โมอิ๊ก็ทุ่มเทต่อไป โดยการสละตัวให้ธีร์ทำร้ายร่างกาย ดันหน้า บีบคอ ต่างๆ นาๆ เท่าที่แสบธีร์จะคิดขึ้นมาได้
ในที่สุด เค้าทั้งสองก็รักกัน....555
ในช่วงเวลาไม่กี่เดือนที่โมอิ๊จะไม่อยู่ ธีร์ก็จะรอเจอโมอิ๊ในจอคอมพิวเตอร์ ให้โมอิ๊หน้าตาเหลี่ยมๆ ไปก่อนเนาะ

ก่อนเข้านอน เรามีการโทรศัพท์ร่ำลากันอีกรอบระหว่างทางที่โมอิ๊จะไปสนามบิน ธีร์งอแงไม่ยอมเข้านอน บอกว่าจะเล่นกับทุกคนก่อน หม่าม้าบอกธีร์ว่าธีร์นอนก่อน แล้วใครๆ จะมาเข้าฝันเล่นกับธีร์ (ฟังดูสยอง...) 

เช้าวันนี้ ธีร์ตื่นมาบอกหม่าม้าว่า...เมื่อคืนไม่เห็นมีใครมาเล่นกับธีร์ในฝันเลยครับหม่าม้า...555 ยังจำได้เนาะ

Tuesday, January 06, 2009

ยู้ฮู...

วันหยุดปีใหม่ที่ผ่านมา ไปเที่ยวไหนกันมาบ้างครับ...ธีร์ไปเที่ยวบ้านสายสี่มาครับ 555

ฟังดูน่าตื่นเต้นชะมัดเลยเนาะ ที่จริงแล้ว วันที่ 31 ธันวาคม แล้วก็วันที่ 1 มกราคม ครอบครัวเราไปทำบุญที่วัดกันมา วันที่ 1 นี่พิเศษหน่อยตรงที่เจ็กเอ (เรียกงี้แล้วกันเนาะ) เพื่อนผู้น้องของป๊ามาจากเพชรบูรณ์ เห็นว่านัดญาติๆ จะไปวัดกัน ถามไปถามมา สรุปว่าวัดที่เจ็กเอจะไป ก็คือวัดเดียวกันกะเรานี่แหละ ธีร์ก็เลยได้เจอกะตุลอีกครั้ง คราวนี้ไม่เหมือนคราวก่อน ธีร์ไม่ค่อยได้เล่นอะไรกับตุลเท่าไหร่เลย มัวแต่วุ่นวายแปลงร่างเป็นเอเลี่ยนอยู่

กลับจากวัด กง ม่า อี๊บี กู๋คิม แล้วก็โมอิ๊ ก็มารับธีร์ไปบ้านสายสี่ ป๊าติดธุระ ตอนแรกว่าจะไปส่งแล้วก็ไม่ว่าง กงก็เลยเสนอตัวมารับธีร์แทน 

สมาชิกบ้านสายสี่เล่าว่า ตอนมาถึงบ้านเราที่หนองดินแดง ไม่มีใครอยู่ หากริ่งบ้านเราก็ไม่เจอ โทรหาหม่าม้า หม่าม้าก็ไม่รับสาย เห็นแต่ธีร์นอนหลับอยู่บนโซฟาแต่เพียงผู้เดียว...ทุกคนก็มุงกันอยู่ที่หน้าประตูบ้าน อี๊บีส่งโทรจิตบอกธีร์ว่า "ธีร์ครับ เปิดประตูหน่อย"...

ผู้เห็นเหตุการณ์เล่าต่อว่า ธีร์ก็ตื่นขึ้นมา ลุกขึ้นมานั่งงงๆ มองไปที่ประตูเห็นผู้คนมากมายก็ถลาแถ่ดๆ ไปเปิดประตูให้ทุกคนเข้ามาในบ้าน....กระแสจิตของอี๊บีนี่รุนแรงจริง 555

จากบ้านหนองดินแดง เราก็ไปบ้านสายสี่ เก็บสมบัติพัสถาน แล้วก็ไปสวัสดีปีใหม่เหล่าม่า เหล่ากงที่บ้าน เย็นวันนั้นธีร์ผู้เหนื่อยอ่อนพักผ่อนน้อยก็ได้ไปเที่ยวเดอะมอลล์ตามคำเสนอของม่า ไปดูปลายักษ์ ไปดูฮิปโปฯ ปลอม และก็ลากอี๊บีคู่ซี้ไปสอยเอาโคดี้ ณ มาดากัสการ์จากแมคโดนัลด์มาได้สมใจเค้าล่ะ

หลังจากหยุดเรียนไปนาน ปีใหม่ ศักราชใหม่ ธีร์ก็ยังคงร้องไห้ไม่อยากไปโรงเรียนอยู่ดี ยังทำใจไม่ได้อยู่เหมือนเดิม

เนื่องจากเดือนนี้เป็นฤดูกาลสมัครเข้าเรียนหนังสือ ธีร์จำเป็นจะต้องมีรูปถ่ายเอาไว้ติดใบสมัครทั้งหลายแหล่ เราก็เลยจัดการถ่ายรูปกัน ตอนแรกป๊ายังไม่กลับมา หม่าม้าก็บอกกับธีร์ว่าเราไปถ่ายรูปกันนะ...ไหนธีร์ยิ้มซิ...ดู ดู๊ ดูธีร์ยิ้ม...คราวหน้าอย่ายิ้มอีกเลยลูก น่าเกลียดจริงๆ บอกธีร์แล้วธีร์ก็ขำ ขำที่ตัวเองน่าเกลียด แต่ยังกินขนมหมุบหมับต่อไป พร้อมกับโปรยเศษลงไปที่พื้นไว้ล่อมดด้วย
เอาใหม่ คราวนี้ป๊ามาเป็นตากล้องแล้ว ธีร์มองกล้องซิ มองป๊าหน่อย ดูท่าเค้าสิ ร่วมมือเสียเหลือเกิน ยังทำอารมณ์ดีร้องเพลง ปรบมือด้วยอีกนะ 
สุดท้าย ไม่ได้การ...ปล่อยไว้คงไม่ได้เรื่องแน่ หม่าม้าก็เดินไปหยิบชอคโกแลตมาล่อลวงธีร์ มองชอคโกแลต (เหนือกล้อง) ไว้ธีร์ กินรึเปล่า มองไว้ก่อน มองไว้ ยิ้มหน่อย...เอ้ย ไม่ต้องยิ้มก็ได้ลูก มองกล้องๆ โอเค ไปได้ เอาชอคโกแลตไปกินได้...ถ่ายมาเป็นร้อยรูป คัดเลือกว่าเอาไปใช้ติดบัตรได้ 3 รูป...ก็ยังดีเนาะ
กินข้าวเย็นเสร็จ ออกไปถ่ายรูปกันอีกรอบ คราวนี้เฮียปรานต์กลับมาบ้านพอดี หนุ่มน้อยเค้าก็เล่นเตะฟุตบอลกัน กะหม่าม้า...พอเหนื่อย ธีร์ก็ไปลากเก้าอี้ มานั่งแหงนหน้าดูพระจันทร์ครึ่งดวง แล้วก็กางปีกอ้าปากกว้างกันที่หน้าบ้าน ก่อนที่จะโดนหม่าม้าล่อลวงให้เข้าบ้านไปนั่งพักเหนื่อย....
วันปีใหม่ อี๊บีเค้ามีนัดกับเพื่อนจะไปดูหนัง อี๊บีบอกธีร์ (ให้ทำใจ) ล่วงหน้าว่าจะไม่อยู่บ้าน ธีร์ก็บ่น "คิดถึงอี๊บี" อยู่ตลอด อันนี้เป็นคำพูดติดปาก มีครั้งนึงโทรไปหาอี๊บีจะคุยด้วย แต่อี๊บีติดประชุม หม่าม้าเสนอให้โทรหาโมอิ๊แทน ประโยคแรกที่ธีร์พูดกะโมอิ๊ก็คือ "โมอิ๊ครับ ธีร์คิดถึงอี๊บีอ่ะ"....แล้วธีร์มาบอกโมอิ๊ทำไม 555

อี๊บีกลับมาบ้านหลังจากแยกย้ายกับเพื่อนที่นัดกันไว้มาเจอธีร์....ธีร์ก็บอกอี๊บีว่า "พรุ่งนี้ธีร์ไม่อยู่บ้านนะครับ" ธีร์จะไปไหนล่ะ ...."ธีร์มีนัดกับเพื่อน ธีร์นัดพี่ฮอร์นไว้ จะไปดูมาดากัสการ์ในโรงหนังกันครับ" 

ไงล่ะๆ ธีร์ก็มีนัดกะเพื่อนเหมือนกันนะ 555

ป.ล. ลืมบอกไปว่าปีใหม่นี้ ป๊าเค้าตัดผมสั้นแล้วนะ (ฮิป ฮิป ฮูเร ฮูเร พร้อมจุดพลุอีก 30 ดอกฉลอง 555) ป๊าเค้าให้บอกว่า เค้าอกหักเลยตัดผม...ไปอกหักจากใครมาล่ะเรา!!!