อาทิตย์นี้ วันจันทร์-อังคาร ไประยะเวลาเท่าเดิม พุธ-ศุกร์เริ่มขยายเวลาโปรโมชั่นเป็นกินข้าวเที่ยง (ตอนเกือบ 11 โมง) ด้วย อาทิตย์หน้าระยะเวลาโปรโมชั่นจะเพิ่มเป็น 8.45-15.00น.
อาทิตย์นี้ธีร์เริ่มรู้สึกตัวแล้วว่าการไปโรงเรียนไม่ได้หมายความว่าไปวิ่งเล่นของเล่นที่โรงเรียน มีหม่าม้าคอยดูคอยจับไว้
วันจันทร์ วิ่งเล่นได้เล็กน้อยก่อนไปเข้าแถวเคารพธงชาติ...พอเห็นเค้าไปเข้าแถว ธีร์ก็เกาะขาหม่าม้าเอาไว้ ร้องไห้งอแง หม่าม้าเข้าแถวด้วย ไปส่งถึงห้องเรียน งงๆ เข้าไป ถูกล๊อกประตูไว้ ร้องไห้งอแง
วันอังคาร คราวนี้ไปถึงตอนเค้าร้องเพลงชาติเสร็จแล้ว (เราเริ่มมีพัฒนาการในการมาสาย 555) เกาะขาหม่าม้าเอาไว้อีกเช่นเคย คราวนี้เหมือนเดิม ส่งเข้าห้องเรียน อาศัยช่วงชุลมุน ถูกล๊อกประตู งอแงอีกตามฟอร์ม
วันพุธ สายอีกแล้ว ร้องไห้งอแงเหมือนวันจันทร์-อังคาร
วันพฤหัสฯ สายอีกตามฟอร์ม...ไอ้ที่สายนี่ไม่ใช่เพราะตื่นสายหรืออะไรหรอกนะ ธีร์จะดูการ์ตูน little einstien ให้จบก่อนถึงจะยอมออกจากบ้าน กว่าการ์ตูนจะจบก็โน่น 8.30น. วันนี้ร้องไห้น้ำตาไหลตั้งแต่อยู่ในรถ พยายามบอกว่า ให้หม่าม้าไปโรงเรียนกับธีร์ด้วย แปลเป็นภาษาคนทั่วไปได้ว่า ให้หม่าม้าเข้าไปอยู่ในห้องเรียนกับธีร์ และอยู่กับธีร์ตลอดด้วย
2-3 วันมานี้พยายามกรอกหูว่า ธีร์ไปโรงเรียนก็เหมือนป๊าออกไปทำงานข้างนอกบ้าน ธีร์ไปทำการงานที่โรงเรียน ถึงเวลาหม่าม้าก็จะมารับกลับบ้าน ธีร์ก็ร้องเหมือนเดิมทุกเช้า ธีร์จะไปโรงเรียนเฮียปรานต์ แปลว่า ธีร์จะไปวิ่งเล่นกับหม่าม้าที่โรงเรียนเฮียปรานต์....
ไปถึงเค้าเข้าแถวร้องเพลงกันแล้ว วันนี้คุณครูเดินมาล๊อกตัวไป หันมาบอกหม่าม้าว่า คุณแม่ไปเถอะค่ะ....หม่าม้าก็ต้องหันหลังเดินจากมาด้วยความสงสาร ไปนั่งรอธีร์ที่ม้าหิน....จะกลับบ้านเลยก็กระไร เพราะกลับไปได้ไม่นานก็ต้องขับรถออกมารับธีร์อีก เปลืองน้ำมัน นั่งรอ นั่งคุยกะแม่ๆ คนอื่นไปก่อนแล้วกัน
ธีร์ก็ทำได้ดี (ตามคำบอกเล่าของครู...ที่บอกว่าโอเคๆ ทู๊กวัน) 11 โมงระหว่างหม่าม้านั่งรอ ธีร์เกิดปีนเก้าอี้หวายตัวเล็กๆในห้องเรียนออกมาดูวิวนอกหน้าต่าง...ปิ๊ง ปิ๊ง ปิ๊ง จ๊ะเอ๋เจอหม่าม้าที่นั่งอยู่ข้างนอกพอดีก็เลยร้องไห้ ดีที่กินข้าวเสร็จแล้ว คุณครูก็เลยปล่อยตัวให้กลับบ้านได้ ธีร์เดินออกมาจากห้องเรียน สะพายกระเป๋าลิงเหลือง เปลี่ยนกางเกงใหม่ (สอบถามได้ความว่าไปฉี่ราดใต้ต้นไม้ตรงสนามเด็กเล่นมา) ทาแป้งมาหน้ามอมเป็นแมว พร้อมกับเสียงกระซิกๆ มาเกาะขาหม่าม้าไม่ยอมปล่อย ทำท่าจะกลับบ้านอย่างเดียว สวัสดีทุกคนที่บอกให้สวัสดีอย่างสวยงาม
ทุกครั้งที่ถามธีร์ว่า ธีร์ร้องไห้รึเปล่าตอนไปโรงเรียน ธีร์ก็จะตอบว่า "ธีร์หาหม่าม้าไม่เจอด้วย" หรือถ้าถามว่าคุณครูเป็นยังไง คำตอบที่ได้น่ะเหรอ "คุณครู 'มัน' ใจร้าย" (แว้กกก ทำไมพูดงี้ล่ะ) เลยถามต่อ ทำไมคุณครูเค้าถึงใจร้ายล่ะลูก "คุณครูเค้ามีปืนด้วย"...อันนี้มั่วแล้ว
เท่าที่หม่าม้าสังเกตดู ครูเค้าก็ไม่ได้ใจร้ายอะไร น้องๆ นักศึกษาที่ธีร์ก็ต้องเรียกว่าคุณครูเหมือนกัน แต่ละคนก็โอเค ใจเย็นกันมาก ไม่ได้ดุด่า ทุบตีอะไร แต่ก็ต้องบอกว่าเท่าที่เห็น เพราะเวลาเข้าห้องเรียนปิดประตูไปเราก็ไม่รู้ แต่หวังว่าครูจะเกรงใจแม่ที่นั่งหน้าแป้นรออยู่นอกห้องจะไม่ทำร้ายจิตใจเด็กๆ
คุณครูบอกว่า เด็กๆ จะร้องไห้งอแงอยู่แบบนี้ซักเดือนนึง เป็นช่วงปรับตัว แล้วเค้าก็จะโอเค อย่าเป็นห่วง เค้าจะดูแลให้เอง...
แล้วหม่าม้าจะไปแอบถ่ายรูปธีร์ในห้องเรียนเล็กๆ มาฝากนะค้าบ
4 comments:
คุณครูมีปืนด้วย อันนี้เรียนรักษาดินแดนเหรอ
555
เอาเพลงมาประกอบเม้นท์กู๋เคมมมมม~
หน้าตาน่าสงสารสุดๆ ... พรุ่งนี้เจอกันน๊า หลังจากที่ อิ๊บีทำการงานเสร็จแล้ว
เห็นรูปน้องธีร์แล้วน่าสงสารจังเลย แต่พออ่านทู้นี้จบแล้วกลับสงสารมารแม่มากกว่า งานนี้เพลงจิ๊บ รด. เห็นที่จะไม่พอแล้ว ต้องขอเพลง ท.ทหารอดทนให้มารแม่เพิ่มด้วย (มารแม่และน้องธีร์สู้ สู้ นะคร๊าบ)
Post a Comment