ชุดนักเรียน

เมื่อวานนี้หม่าม้าเป็นคนไปรับธีร์กลับบ้านจากโรงเรียน

เกือบบ่ายสามโมง หม่าม้าไปถึงสนามเด็กเล่นที่โรงเรียน เจอธีร์ใส่ชุดนี้อยู่....

ถามคุณครูได้ความว่า....

น้องธีร์ฉี่ราดค่ะ ชุดที่เอามาใส่ไม่พอ (กางเกง 2 ตัว เสื้อ 2 ตัว) ใส่ชุดของโรงเรียนไปแล้ว 1 ชุด นี่เป็นชุดที่ 2 คุณครูพูดอีกว่า "ธีร์ไม่ได้อึ๊ขนาดนั้นซักหน่อย" ฟังแล้วก็รู้ทันทีว่านี่คือคำพูดของธีร์นั่นเอง แปลว่าอึไปแล้วด้วยอีกต่างหาก

วิ่งเล่นในชุดนี้อยู่ซักพักก็กลับบ้านกัน ก่อนขึ้นรถกลับบ้าน ขอถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึกหน่อยเถอะ...ชุดนักเรียนธีร์ รองเท้านี่ก็ไม่ยอมใส่ บอกว่าสกปรกมีทราย แต่ไม่ยักกะกลัวเท้าสกปรกอึนกแห้งๆ แถวนั้นเนาะธีร์

ไม่ไปโรงเรียน ไม่ไปโรงเรียน

Dear Friends,

For those who live aboard, we are fine and continue our lives as usual. In the news, the situation might seem rough. It is not as bad as you see in the news. The rally continues for five months and just steps up its measure....Personally, I hope this will end soon....Nothing to worry, if you are : )

Thanks for visiting our blog...sorry for not update it in English anymore....just can't write anything in English anymore....my brain has shrinked!!!
; p
โมอี๊เค้าส่งรูปนี้มาให้พร้อมคำอธิบายว่า "เด็กมีปัญหา หา หา"

ธีร์ไปกินไอติมที่สเวนเซ่นส์กับม่า อี๊บี โมอี๊ และหม่าม้าเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ตอนออกจากบ้าน ธีร์ยืนยันเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะไปเดอะมอลล์ ธีร์จะไปดูฮิปโปและปลายักษ์ อี๊บีก็ทำท่าว่าจะไป แต่โดนโมอิ๊ไซโคว่าอย่าไปเลย รถติด

หลังจากที่ธีร์ยืนยัน นั่งยันว่าจะไปเดอะมอลล์ เราก็เลยทำการโหวต ประชาธิปไตยเต็มที่่ (แต่ธีร์ไม่รู้จัก 555) 4 เสียง ใน 5 บอกว่าจะไปคาร์ฟูร์....4 นี่รวมธีร์ด้วย งงกันล่ะสิ ธีร์ถูกหลอกลวงถามว่า "ใครจะไปคาร์ฟูร์ยกมือขึ้น" ธีร์ก็ยกมือซะงั้น แต่พอถามอีกทีว่าใครจะไปเดอะมอลล์ ธีร์ก็ยกมืออีก ในที่สุด ธีร์ก็ได้ทางออก โดยการโทรไปหาป๊า และนัดแนะกะป๊าว่าอาทิตย์หน้าให้ป๊าพาไปเดอะมอลล์ แล้วธีร์ก็ไปซื้อของที่คาร์ฟูร์

ระหว่างซื้อของ ธีร์ทำท่านิ่งผิดปกติ ทุกคนทักว่าปวดอึรึเปล่า ธีร์ก็บอกว่าไม่ แต่ที่ไหนได้....ออกมาแล้วครับพี่น้อง ประชาชนแถวรถเข็นเราคงได้กลิ่นตุๆ แต่ผู้ใหญ่ทั้ง 4 ของธีร์เครียดจัด ต้องพาธีร์ไปห้องน้ำ และที่สำคัญกว่านั้น...หาซื้อกางเกงใหม่ให้ธีร์ใส่...โอ้! ชีวิตแม่ และญาติเด็กน้อย!!!

ใส่กางเกงใหม่เรียบร้อย ธีร์กะอี๊บีก็ล่วงหน้าไปกินไอติมกัน....หม่าม้าเข็นรถเข็นจะไปหาอี๊บีที่สเวนเซ่นส์ก็เห็นอี๊บีนั่งเด่นเป็นสง่าอยู่ในร้านพร้อมกับธีร์....อี๊บีใส่พลาสติกกันเปื้อน ส่วนเจ้าหนุ่มละอ่อนของเรากินไอติมปากเลอะ ไม่ใส่อะไรกันเปื้อนซะอย่าง มั่นใจจริงๆ...

อาทิตย์นี้ธีร์ก็ไปโรงเรียนทุกวัน ร้องไห้มันทุกวันเหมือนกัน ธีร์ไม่ไปโรงเรียน ธีร์ไม่ไปโรงเรียน ร้องไห้ซะน่าสงสารอยากพากลับบ้านไ่ม่ต้องไปโรงเรียนก็ได้...ใครๆ ก็บอกว่าแน่ล่ะ ชีวิตที่บ้านของธีร์ออกจะสุขสบาย นอนดูการ์ตูนพร้อมขนมกินทั้งวัน

สงสารธีร์จนต้องไปหาข้อมูลเรื่องจิตวิทยาเด็กเริ่มไปโรงเรียนอ่าน อ่านไปนิดๆ หน่อยๆ เพราะไม่มีจะให้อ่าน นักจิตวิทยาเค้าบอกว่าที่เด็กร้องไห้เพราะกลัวการพลัดพราก พ่อ-แม่จะต้องย้ำให้เด็กมั่นใจว่าจะมารับกลับบ้านอย่างแน่นอน ถึงแม้เด็กๆ จะดูนาฬิกาไม่เป็น แต่ก็บอกไปเหอะว่าตอนไหนจะมารับ...

ดังนั้นบทสนทนาของอาทิตย์นี้ของหม่าม้าจึงเป็นว่า "ธีร์ไปเล่นที่โรงเรียนนะ...กินข้าว แปรงฟัน แล้วก็นอนนะครับ พอนอนตื่นขึ้นมา ไปวิ่งเล่นที่สนาม กินขนมแล้ว ป๊าก็จะรับธีร์กลับบ้าน ป๊ากะหม่าม้ารักธีร์ ไม่ทิ้งธีร์ไว้ที่โรงเรียนหรอก เวลาโรงเรียนเลิกแล้วจะมารับกลับอย่างแน่นอน" แล้วทำไมหม่าม้าไม่ไปรับธีร์กลับบ้าน "เพราะเราแบ่งหน้าที่กันไงครับ หม่าม้ามีหน้าที่ไปส่งธีร์ที่โรงเรียน ธีร์มีหน้าที่ไปโรงเรียน ส่วนป๊าก็มีหน้าที่ไปรับธีร์กลับบ้าน"

ก็พูดซะยืดยาว พูดไปซ้ำๆ ซากๆ พูดไปเรื่อย หวังว่าธีร์จะเข้าใจและทำใจได้ในเร็ววัน....สาธุ!!!

งั้นหม่าม้าก็เป็นผู้ใหญ่โง่ๆ น่ะสิ....

เรามาแนวซีเปียกันวันนี้...เนื่องจากเก่าเก็บเหลือเกิน กว่าหม่าม้าจะหาทางเอารูปออกมามือถือมาได้ ต้องใช้ความพยายามอย่างมาก....ความจริงอีกส่วนนึงก็คือ รูปมาจากกล้องมือถือ ไม่ค่อยชัด แถมยังมี noise เยอะอีกต่างหาก สีก็เน่าๆ ทำเป็นซีเปียไปจะพอดูได้ขึ้นมาบ้าง

รูปแรกมาจากงานลอยกระทงเมื่อ 10 วันที่แล้ว คณะลอยกระทงของเราประกอบด้วยอาม่า อึ้มจิน เฮียปรานต์ ป๊า หม่าม้า และธีร์ เราไปลอยกระทงกันที่วัดหนองดินแดงข้างบ้านเรา อาม่า ณ สายสี่ประดิษฐ์กระทงเล็กๆ ให้ธีร์ 1 อัน และอึ้มก็ซื้อกระทงให้ธีร์อีกอันด้วย ธีร์ก็เลยได้ลอยกระทงตั้ง 2 อันแน่ะ 

หลังลอยกระทง ธีร์ก็ได้ปล่อยปลากับป๊าด้วย เป็นอันครบถ้วนว่าธีร์ได้ขอขมาพระแม่คงคาพร้อมกับทำบุญปล่อยปลาในวันลอยกระทง...ปากก็ดำๆ เลอะชอคโกแลต royce (ความจริงที่เพิ่งรู้...ล่าสุดไปซื้อชอคโกแลตยี่ห้อนี้มากิน คนขายบอกลองแบบ bitter มั้ยคะ ใส่บรั่นดีด้วย 2% ค่ะ...เอ่อ จริงเหรอคะ ธีร์ฟาดไปแล้วไม่ยั้ง แสดงว่าได้รับบรั่นดีไปแล้วล่ะสิเนี่ย และ...ใช่แล้วครับ ธีร์กินชอคโกแลตแบบ bitter ได้ เป็นเด็กประหลาด 555)

ต่อมาเป็นรูปที่ธีร์ภูมิใจเสนอมากๆ กว่าจะเอาออกมาได้ก็นานเหมือนกัน คืนนึงก่อนนอน ธีร์เดินไปเห็นกิ๊บติดผมรูปหมีพูห์ของหม่าม้าเข้า ธีร์ก็บอกว่าจะติด...ได้เลยครับ พอติดเสร็จแล้วหม่าม้าก็บอกว่าขอถ่ายรูปไว้หน่อยได้มั้ย....ธีร์ว่าได้ พร้อมกับบอกว่าเอาไว้ให้พี่หยกกะพี่พลอยดู (ทุกวันนี้ยังคงถามว่าเมื่อไหร่พี่หยกกะพี่พลอยจะมาอีก...ว่าไงล่ะ พี่หยกกะพี่พลอย : ) ) หม่าม้าก็บอกว่าได้ค้าบ....แล้วก็บอกให้ธีร์ทำหน้าน่ารัก ยิ้มสวยๆ แล้วเราก็ได้รูปมาแบบนี้มาฝากพี่หยกกะพี่พลอยสมใจธีร์
วันนี้เป็นวันงาน reunion on board บนเรือนิปปอนมารู ปีนี้ ป๊ากะหม่าม้าคงไม่ได้พาธีร์ไปเที่ยวบนเรือฯ เหมือนปีก่อน ไว้ปีหน้า ถ้าเรือฯ มา เราค่อยไปกันใหม่เนาะ....สาเหตุที่เราไม่ได้ไปเรือฯ กันปีนี้ก็เพราะว่า เมื่อวานนี้ตอนเช้า ธีร์ตื่นมาเป็นไข้ ตกบ่ายไข้ขึ้นสูงจนคิดว่าควรพาธีร์ไปหาหมอ ป้าหมอบอกว่าตรงโคนลิ้นของธีร์เป็นแผล 2 จุด ทำให้ธีร์เป็นไข้ ไข้จะสูงอยู่ 2-3 วัน กินอะไรไม่ค่อยได้ น้ำลายยืด เอายาฆ่าเชื้อไปกิน ยาแก้ไข้ที่บ้านมีแล้ว ไม่ต้องเอาไป เอายาละลายเสมหะไปด้วย กินตามอาการ ได้ยามา 2 ขวดแต่รอป้าหมออยู่ชั่วโมงกว่า ได้เจอป้าหมอประมาณ 5 นาที....

ย้อนไปคืนวันพฤหัสฯ หม่าม้าเตรียมบอกธีร์แต่เนิ่นๆ ว่าให้ไปนอนได้แล้ว วันศุกร์จะต้องไปโรงเรียน...หลังจากที่ไป 2 วัน หยุดอีก 2 วัน...

พอธีร์ได้ยินคำว่า "ไปโรงเรียน" เท่านั้น ต่อมคร่ำครวญโหยหวน "ธีร์ไม่ไปโรงเรียน" ก็เริ่มทำงาน ไม่ว่าหม่าม้าจะบอกธีร์อยู่นานว่า "ตอนนี้ดึกแล้ว ไม่ต้องไป เช้าแล้วค่อยไป" ธีร์ก็ยังคงพูดประโยคเดิมๆ ซ้ำๆ (นี่คงเป็นอีกเหตุผลที่ตื่นมาเช้าวันศุกร์ ธีร์เลยเป็นไข้ 555)

พาธีร์ไปเข้านอน หม่าม้าบอกธีร์ว่า "ไปโรงเรียนน่ะดีรู้มั้ย คนฉลาดๆ น่ะ เค้าก็ไปโรงเรียนกัน ไปโรงเรียนแล้วจะได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ....ไม่ไปโรงเรียน อยู่บ้านก็เล่นกันแบบเดิมๆ ไม่ได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ กลายเป็นคนโง่นะครับลูก" ธีร์ได้ยินแล้วก็ถามหม่าม้ากลับมาด้วยประโยคเดิมๆ อีกเหมือนกัน "ทำไมหม่าม้าไม่ไปโรงเรียนกับธีร์ด้วย....งั้นหม่าม้าก็เป็นผู้ใหญ่โง่ๆ น่ะสิ"

ไงล่ะ...เจอประโยคนั้นเข้าไปหม่าม้าถึงกับจุกเสียด...ต้องพลิกสมองหาคำตอบอย่างรวดเร็ว ตอบธีร์กลับไปว่า "หม่าม้าเป็นผู้ใหญ่ไปโรงเรียนมาแล้ว หม่าม้าเรียนจบแล้วไม่ต้องไปโรงเรียนแล้วครับ"

หม่าม้าก็ไม่รู้ว่าคำตอบของหม่าม้าจะช่วยให้ธีร์เข้าใจอะไรมากขึ้นรึเปล่า....เอ! หรือว่าจริงๆ แล้วธีร์เข้าใจอะไรๆ ถูกต้องอยู่แล้วนะเนี่ย 555

หนองโพ

อี๊บีพูดถึงพระอภัยมะนาว...เสาร์ที่ผ่านมาหม่าม้าเล่าเรื่องพระอภัยมณีให้ธีร์ฟัง ธีร์สนใจมาก โดยเฉพาะเจ้าม้ามังกรคอยบอกให้เล่าให้ฟังอยู่เรื่อยๆ และคอยฟังด้วยตาใสแจ๋ว สงบนิ่งตั้งใจสุดๆ

ฟังเรื่องพระอภัยมณีไปเรื่อยๆ ธีร์ก็เกิดอาการแปลงสาร เปลี่ยนพระอภัยมณีเป็นพระอภัยมะนาวไปซะงั้น อี๊บีก็ส่งเสริมการจินตนาการของหลานด้วยการบอกว่า ในพระอภัยมณีมีม้ามังกร ในพระอภัยมะนาวมีอะไร....มีหมูมะนาว หม่าม้าไม่อยากจะคิด สงสัยจะมาเป็นจาน ราดน้ำยำมาพร้อมกับคะน้ากรอบๆ แน่!!! (คงไม่ทำให้ใครหิว!) 

ตกเย็นวันอาทิตย์ ธีร์ปีนไปเล่นบนเก้าอี้ท่าไหนไม่รู้แน่ ที่แน่ๆ คือตกลงมาหน้าผากมีรอยปูดโนเท่ามะนาวลูกเล็กๆ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ดินสอพองกับมะนาวช่วยให้แผลบวมยุบไปได้ภายใน 1 คืน ทิ้งไว้แค่รอยเขียวๆ ดำๆ เป็นมะนาวเน่าเท่านั้น แต่ธีร์ก็ยังคงไม่เข็ดหลาบ ยังคงปีนป่ายเก้าอี้ตัวโน้นตัวนี้ให้วุ่นวายอยู่เหมือนเดิม...ได้เรียนรู้อะไรกะเค้ามั้ยเนี่ย

วันอังคาร ธีร์กลับมาจากโรงเรียนพร้อมด้วยรอยบวมใต้ตาหน้าตาเหมือนโดนยุงกัด บอกให้ทายาก็วิ่งหนีไป ไม่ยอมทา แต่อาจจะไม่ใช่ยุงเพราะเย็นๆ รอยก็ยุบไป

ป๊ารับธีร์กลับมาถึงบ้านพร้อมข่าว...โรงเรียนหยุด 2 วัน ไปเรียนอีกทีวันศุกร์เพราะมีการแข่งขันกีฬาที่ราชภัฏนครปฐมเป็นเจ้าภาพ ตึกห้องเรียนธีร์ชั้นบนๆ ถูกใช้เป็นห้องพักนักกีฬาจากจังหวัดต่างๆ

ไม่รู้ว่าธีร์ดีใจรึเปล่า ธีร์กลับมาพร้อมกับกระเป๋านักเรียนที่เต็มไปด้วยกางเกงเปียกๆ หม่าม้าใส่กางเกงไปให้ 2 ตัว...หมดไปภายใน 1 วัน นมไมโล 2 กล่อง (เพิ่มจาก 1 กล่องของวันจันทร์ เป็น 2 กล่องของวันอังคาร ดีนะที่วันพุธไม่ต้องไปโรงเรียน ไม่งั้นคงต้องใส่ไปให้ 3 กล่อง 555) นมไมโล 2 กล่องที่ให้ไปก็หมดไป...ถามแล้วได้ความว่าเอาไปวางไว้ที่โรงเรียนซะงั้น....อะไรของธีร์

นอกจากนี้ธีร์ยังรายงานว่า วันนี้ไปอึที่โรงเรียนมาแล้ว ธีร์อยากให้หม่าม้าไปอยู่ด้วย แต่ธีร์หาหม่าม้าไม่เจอ....น่าสงสารคุณครูผู้โชคร้ายจริงๆ ที่ต้องพาธีร์ไปอึ

ตกเย็น ธีร์นั่งดูการ์ตูนดอร่าอย่างสบายอารมณ์ เป็นตอนที่ดอร่าจะเอาของขวัญไปให้ซานตาคลอสที่ North Pole ต้องเดินทางผ่านภูเขาหิมะ แม่น้ำน้ำแข็ง และไปถึง North Pole หม่าม้ามานั่งด้วยตอนหลังๆ แล้ว ก็บอกธีร์ว่าดอร่าต้องผ่านที่ไหนบ้าง และสุดท้ายไปจบที่ North Pole ดอร่าถามว่าเห็น North Pole หรือยัง ธีร์ก็ชี้ที่บ้านในจอทีวีแล้วก็หันมาบอกหม่าม้าว่า "เหมือนหนองโพเลยเนาะ"...

น่าสงสารซานตาคลอสจริง ตกอับจาก North Pole กลายเป็นอยู่หนองโพไปซะแล้ว กวางเรนเดียร์คงต้องแปลงร่างไปเป็นแม่วัว ซานตาคลอสปีนี้นอกจากจะอยู่ตจว. แล้วยังต้องขี่วัวไปแจกของขวัญด้วย 555

ให้ธีร์อยู่บ้านดูการ์ตูนได้มั้ย...พาธีร์กลับบ้านนะ....

ประโยคที่เป็นหัวข้อเรื่องของวันนี้ เป็นประโยคขอร้องแสนเศร้าของหนุ่มน้อยปากเลอะๆ ใส่งอบคนข้างบนนี่เค้าพูด

หลังจากที่อาทิตย์ที่แล้วได้เริงร่าดูการ์ตูนอยู่บ้าน อาทิตย์นี้ชีวิตแสนเศร้าของธีร์ก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง

ตื่นเช้า แปรงฟัน อาบน้ำ กินข้าว ออกเดินทางไปโรงเรียน ธีร์ก็จะพูดประโยคเดิมๆ ซ้ำๆ "ธีร์ไม่ไปโรงเรียน... ธีร์อยากกลับบ้าน... ให้ธีร์กลับบ้านนะ... ธีร์อยากดูการ์ตูนที่บ้าน" 

หม่าม้าเองก็ต้องพูดประโยคเดิมๆ ซ้ำๆ (เรา 2 คน แม่ลูกเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำกันรึเปล่าเนี่ยยยย) "ธีร์ก็ไปเล่นกับคุณครู กับเพื่อนที่โรงเรียน ไปกินนม กินข้าว แปรงฟัน นอนบนที่นอนหมา กอดหมอนข้างนิ่มๆ ที่เราเอาไป พอตื่นขึ้นมา ป๊าก็ไปรับธีร์กลับบ้าน แล้วก็ค่อยมาดูการ์ตูนนะ" 

ตลอดทางไปโรงเรียน เรา 2 คนแม่ลูกพูดกันอยู่แค่นี้จริงๆ อาจจะล่อหลอกให้ธีร์ดูควายข้างทาง หยุดคร่ำครวญได้บ้างแว๊บๆ แล้ววัฏจักรก็เริ่มต้นใหม่ "ธีร์ไม่ไปโรงเรียน....." (ทางไปโรงเรียนธีร์มีบ้านนึงเลี้ยงควาย 3 ตัว ใหญ่ 2 เล็ก 1 เดาว่าเป็นพ่อ-แม่-ลูกกัน หม่าม้าขับรถช้ายังไงธีร์ก็มองไม่เคยทันซักที)

พอถึงโรงเรียน ธีร์ก็พูดว่าธีร์ไม่ไปโรงเรียน แต่ก็ยอมลงจากรถ เดินไปหาคุณครู พอคุณครูจะอุ้มไป ธีร์ก็จะกอดขาหม่าม้าไว้แน่น แต่ในที่สุดก็หลบไม่พ้น...

เมื่อวานนี้ กลับมาจากโรงเรียนตอนบ่าย 2 โมงกว่าๆ ป๊าบอกว่าธีร์ไม่ได้นอนที่โรงเรียน เล่นอยู่ที่สนาม คุณครูให้กลับบ้านได้ หม่าม้าสำรวจกระเป๋าของธีร์ พบว่านมไมโลกล่องที่ใส่ไว้หายไปแล้ว ถามธีร์ได้ความว่า "ธีร์กินไปแล่ว" การกินข้าวเองไม่เป็นนี่ทำให้ธีร์หิวขนาดหาขนมในกระเป๋าเจอได้ด้วยตนเอง...เก่งจริงๆ วันนี้หม่าม้าสงสาร เพิ่มนมให้เป็น 2 กล่อง 555

ไปโรงเรียนมา 2 อาทิตย์ ธีร์กลายเป็นเด็กติดแม่ขนาดหนัก หม่าม้าอย่าคลาดสายตาเชียว เดี๋ยวธีร์จะเดินมาหา มาลากและจูงจมูก...เอ้ย! มือ ไปนั่งชิดๆ กันไว้ กลัวแม่หายไป แถมยังกลายเป็นเด็กดื้ออย่างมหาวายร้าย แถมพกไปด้วยการอาละวาดตบตีอีกต่างหาก....แล้วหม่าม้าจะทำยังไง๊ ทำยังไงกะธีร์ดี

เยี่ยม...ใช้ได้

อาทิตย์ที่แล้วผ่านไปทั้งน้ำตา ระคนทุกข์ของธีร์

วันศุกร์หลังโรงเรียนเลิก (พูดเหมือนอยู่นาน แค่ 11 โมงเท่านั้นแหละ) ธีร์ก็มุ่งหน้าไปลั๊นลันลาที่บ้านสาย 4 พร้อมน้ำมูกใสๆ ไหลหยดย้อย 

วันเสาร์ วิ่งเล่นลูกบอลปล่อยแสงได้กับอี๊บี อี๊บีบอกธีร์ว่า "จับตาดูลูกบอลให้ดีนะธีร์ อี๊บีจะโยนแล้ว" ธีร์ทำตามอย่างตั้งใจ ยกมือเล็กๆ สองข้างขึ้นมาจับเปลือกตาไว้อย่างเหนียวแน่น ทำตามคำสั่งได้ถูกต้อง!

ระหว่างวัน อี๊บีเปิดเว็บไซต์ทอยอาร์อัส ธีร์เห็นบ้านของเล่นเหมือนที่โรงเรียน อยากได้บ้าง อี๊บีเห็นราคาแล้วสะดุ้งเฮือก...ในที่สุด ธีร์ได้บ้านเป็นกล่องกระดาษที่เคยเป็นกล่องทีวีมาก่อนเอาไว้เล่น 

ตกเย็นธีร์เข้าไปเล่นในบ้านของตัวเอง อี๊บีแนะนำให้ซุกซ่อนหม่าม้า แต่หม่าม้าติดภารกิจหลายอย่าง ท้ายที่สุด อี๊บีถามว่า ธีร์ทำอะไรอยู่ ธีร์ตอบว่า "ธีร์ก็นั่งทับฉี่อยู่ไง" อี๊บีโทษว่าหม่าม้ามัวแต่ชักช้า ทำให้ลูกฉี่ราดในบ้าน

หม่าม้าเปิด "คิมซูซอน" ดูซักหน่อย ปกติก็ไม่เคยได้ดู แต่ไม่รู้จะทำอะไร เปิดดูซักหน่อย ถึงตอนที่พระสนมโซวาจะต้องกินยาพิษฆ่าตัวตาย โดยที่คิมซูซอนคอยอยู่ข้างๆ 

ธีร์: เค้าเป็นอะไรอ่ะ

อี๊บี: เค้ากำลังจะตาย

ธีร์: แล้วเค้าจะตายมั้ยอ่ะ

อี๊บี: ตายสิ เลือดท่วมขนาดนั้น

ธีร์: เยี่ยม...ใช้ได้

ระหว่างนั้น คิมซูซอนก็แบกพระมเหสีขึ้นหลังตามสไตล์หนังเกาหลี ธีร์ที่กำลังดื่มด่ำกับฉากรันทดก็พูดขึ้นมาว่า "เหมือนธีร์กะอี๊บีเลยเนอะ" (หมายถึงที่ขี่หลังกัน) ตอนหลังมาเล่าให้ม่าฟัง ถามธีร์ว่าธีร์เป็นคนหน้าหรือคนหลัง แน่นอน ธีร์ตอบว่า ธีร์เป็นคนหลัง

ก่อนนอน หลังพิธีกรรมการอ่านหนังสือ การโวยวายไม่ยอมนอน และการดิ้นไปดิ้นมาจบลง ธีร์บอกว่าปวดฉี่ เราก็ออกไปห้องน้ำกัน ใส่กางเกงเสร็จสรรพ ธีร์ก็กระโดดดึ๋งมานอนข้างๆ หม่าม้าแล้วบอกว่า "หม่าม้าเป็นปลา ธีร์เป็นกุ้ง อยู่ในหม้อด้วยกัน"....ในหม้อเลย ข้ามขั้นการอยู่ร่วมกันในน้ำไปแล้ว เก่งมาก

3-4 วันมานี้ ธีร์ไม่ยอมใส่ผ้าอ้อมนอน ทั้งกลางวันและกลางคืน ครั้งแรกหม่าม้าก็โอเค คิดว่าเดี๋ยวธีร์หลับค่อยใส่ให้ ปรากฏว่าหม่าม้าก็หลับไปด้วย ตื่นมาอีกที ธีร์นอนจมกองฉี่ไปเรียบร้อย เตียงที่บ้านสายสี่เน่าไปแ้ล้วรอบนึง

ล่าสุด ที่บ้านหนองดินแดง หม่าม้าคาดเดาไว้ว่าธีร์คงไม่ยอมใส่ผ้าอ้อมนอนอีกเป็นแน่แท้ เลยเอาผ้ารองกันเปื้อนไปสอดไว้ใต้ผ้าปูที่นอน เพื่อความปลอดภัย เป็นจริงอย่างที่คิด ตี 3 ธีร์นอนจมกองฉี่เหมือนเดิม คาดว่าสถานการ์ณนี้จะดำเนินต่อไปจนกว่าธีร์จะควบคุมความสามารถในการฉี่ของตัวเองได้...ไม่รู้ว่าต้องทนอีกนานแค่ไหน....

2 อาทิตย์ที่ผ่านมา ทุกคนรอบข้างธีร์จะสังเกตได้ว่า ไปโรงเรียนแล้วกลับมาบ้านธีร์ดื้อมากกว่าเดิมอีกเยอะ บอกอะไรไม่เชื่อ ไม่ฟังเอาซะเลย และต้องทำให้ได้อย่างที่ต้องการ (ว่าง่ายๆ เอาแต่ใจตัวเอง) มากๆๆๆ หม่าม้าจะทำไงดีอ่ะ....

วันนี้วันจันทร์ ธีร์หยุดเรียนไปเรียบร้อยแล้ว ไอเสียงเหมือนดาร์ธ เวเดอร์อีกแล้ว หาหมอที่นครปฐม ได้ยามา 5 ขวด (พระเจ้าจอร์ชเยอะชะมัด) พอค่อยยังชั่วแล้วคงจะไปโรงเรียนได้เหมือนเดิม อาทิตย์นี้เพื่อนๆ เลิกเรียนกัน 3 โมงเย็นแล้ว ธีร์ัยังนอนแอ้งแม้งดูการ์ตูนที่บ้านอย่างสบายใจอยู่เลย ป๊าบอกว่าอาทิตย์นี้คงไม่ได้ไปเรียน...นานไปรึเปล่าหว่า ไปโรงเรียน 2 อาทิตย์ หยุด 1 อาทิตย์ 555

โรงเรียน อาทิตย์ที่2

อาทิตย์ที่แล้ว ธีร์ไปโรงเรียนแค่วันละ 1 ชั่วโมงกว่าๆ เท่านั้น

อาทิตย์นี้ วันจันทร์-อังคาร ไประยะเวลาเท่าเดิม พุธ-ศุกร์เริ่มขยายเวลาโปรโมชั่นเป็นกินข้าวเที่ยง (ตอนเกือบ 11 โมง) ด้วย อาทิตย์หน้าระยะเวลาโปรโมชั่นจะเพิ่มเป็น 8.45-15.00น.

อาทิตย์นี้ธีร์เริ่มรู้สึกตัวแล้วว่าการไปโรงเรียนไม่ได้หมายความว่าไปวิ่งเล่นของเล่นที่โรงเรียน มีหม่าม้าคอยดูคอยจับไว้

วันจันทร์ วิ่งเล่นได้เล็กน้อยก่อนไปเข้าแถวเคารพธงชาติ...พอเห็นเค้าไปเข้าแถว ธีร์ก็เกาะขาหม่าม้าเอาไว้ ร้องไห้งอแง หม่าม้าเข้าแถวด้วย ไปส่งถึงห้องเรียน งงๆ เข้าไป ถูกล๊อกประตูไว้ ร้องไห้งอแง

วันอังคาร คราวนี้ไปถึงตอนเค้าร้องเพลงชาติเสร็จแล้ว (เราเริ่มมีพัฒนาการในการมาสาย 555) เกาะขาหม่าม้าเอาไว้อีกเช่นเคย คราวนี้เหมือนเดิม ส่งเข้าห้องเรียน อาศัยช่วงชุลมุน ถูกล๊อกประตู งอแงอีกตามฟอร์ม

วันพุธ สายอีกแล้ว ร้องไห้งอแงเหมือนวันจันทร์-อังคาร

วันพฤหัสฯ สายอีกตามฟอร์ม...ไอ้ที่สายนี่ไม่ใช่เพราะตื่นสายหรืออะไรหรอกนะ ธีร์จะดูการ์ตูน little einstien ให้จบก่อนถึงจะยอมออกจากบ้าน กว่าการ์ตูนจะจบก็โน่น 8.30น. วันนี้ร้องไห้น้ำตาไหลตั้งแต่อยู่ในรถ พยายามบอกว่า ให้หม่าม้าไปโรงเรียนกับธีร์ด้วย แปลเป็นภาษาคนทั่วไปได้ว่า ให้หม่าม้าเข้าไปอยู่ในห้องเรียนกับธีร์ และอยู่กับธีร์ตลอดด้วย

2-3 วันมานี้พยายามกรอกหูว่า ธีร์ไปโรงเรียนก็เหมือนป๊าออกไปทำงานข้างนอกบ้าน ธีร์ไปทำการงานที่โรงเรียน ถึงเวลาหม่าม้าก็จะมารับกลับบ้าน ธีร์ก็ร้องเหมือนเดิมทุกเช้า ธีร์จะไปโรงเรียนเฮียปรานต์ แปลว่า ธีร์จะไปวิ่งเล่นกับหม่าม้าที่โรงเรียนเฮียปรานต์....

ไปถึงเค้าเข้าแถวร้องเพลงกันแล้ว วันนี้คุณครูเดินมาล๊อกตัวไป หันมาบอกหม่าม้าว่า คุณแม่ไปเถอะค่ะ....หม่าม้าก็ต้องหันหลังเดินจากมาด้วยความสงสาร ไปนั่งรอธีร์ที่ม้าหิน....จะกลับบ้านเลยก็กระไร เพราะกลับไปได้ไม่นานก็ต้องขับรถออกมารับธีร์อีก เปลืองน้ำมัน นั่งรอ นั่งคุยกะแม่ๆ คนอื่นไปก่อนแล้วกัน

ธีร์ก็ทำได้ดี (ตามคำบอกเล่าของครู...ที่บอกว่าโอเคๆ ทู๊กวัน) 11 โมงระหว่างหม่าม้านั่งรอ ธีร์เกิดปีนเก้าอี้หวายตัวเล็กๆในห้องเรียนออกมาดูวิวนอกหน้าต่าง...ปิ๊ง ปิ๊ง ปิ๊ง จ๊ะเอ๋เจอหม่าม้าที่นั่งอยู่ข้างนอกพอดีก็เลยร้องไห้ ดีที่กินข้าวเสร็จแล้ว คุณครูก็เลยปล่อยตัวให้กลับบ้านได้ ธีร์เดินออกมาจากห้องเรียน สะพายกระเป๋าลิงเหลือง เปลี่ยนกางเกงใหม่ (สอบถามได้ความว่าไปฉี่ราดใต้ต้นไม้ตรงสนามเด็กเล่นมา) ทาแป้งมาหน้ามอมเป็นแมว พร้อมกับเสียงกระซิกๆ มาเกาะขาหม่าม้าไม่ยอมปล่อย ทำท่าจะกลับบ้านอย่างเดียว สวัสดีทุกคนที่บอกให้สวัสดีอย่างสวยงาม

ทุกครั้งที่ถามธีร์ว่า ธีร์ร้องไห้รึเปล่าตอนไปโรงเรียน ธีร์ก็จะตอบว่า "ธีร์หาหม่าม้าไม่เจอด้วย" หรือถ้าถามว่าคุณครูเป็นยังไง คำตอบที่ได้น่ะเหรอ "คุณครู 'มัน' ใจร้าย" (แว้กกก ทำไมพูดงี้ล่ะ) เลยถามต่อ ทำไมคุณครูเค้าถึงใจร้ายล่ะลูก "คุณครูเค้ามีปืนด้วย"...อันนี้มั่วแล้ว

เท่าที่หม่าม้าสังเกตดู ครูเค้าก็ไม่ได้ใจร้ายอะไร น้องๆ นักศึกษาที่ธีร์ก็ต้องเรียกว่าคุณครูเหมือนกัน แต่ละคนก็โอเค ใจเย็นกันมาก ไม่ได้ดุด่า ทุบตีอะไร แต่ก็ต้องบอกว่าเท่าที่เห็น เพราะเวลาเข้าห้องเรียนปิดประตูไปเราก็ไม่รู้ แต่หวังว่าครูจะเกรงใจแม่ที่นั่งหน้าแป้นรออยู่นอกห้องจะไม่ทำร้ายจิตใจเด็กๆ

คุณครูบอกว่า เด็กๆ จะร้องไห้งอแงอยู่แบบนี้ซักเดือนนึง เป็นช่วงปรับตัว แล้วเค้าก็จะโอเค อย่าเป็นห่วง เค้าจะดูแลให้เอง...

แล้วหม่าม้าจะไปแอบถ่ายรูปธีร์ในห้องเรียนเล็กๆ มาฝากนะค้าบ

生日快樂