วันศุกร์ที่ผ่านมา หม่าม้าไปตรวจร่างกายประจำปี (นี้) มา หลังจากไม่ได้ตรวจมาหลายปี ก่อนจะไปตรวจ อาทิตย์นั้นเราก็ไปกินชีสซี่แม๊กซ์ พิซซ่า พร้อมกับสปาเก็ตตี้กุ้งโรเซ่ของโปรดของธีร์กันมาหลายครั้ง....ผลการตรวจเลือดของหม่าม้าปรากฏว่าระดับคลอเลสเตอรอลพุ่งกระฉุดไปที่ 230 ไตรกลีเซอไรด์ LDL พุ่งทะยาน ส่วน HDL ก็เตี้ยติดดิน นอกจากนี้ผลอัลตราซาวน์ยังบอกว่าท่อน้ำดีในตับโตเล็กน้อย มีนิ่วเล็กๆ ในไต และไตบวมน้ำเล็กน้อย คุณหมอแนะนำให้ไปพบคุณหมอเฉพาะทางอีกทีวันจันทร์
วันอาทิตย์ เพื่อสุขภาพจิตที่ดี พลพรรคบ้านสายสี่ได้รับแรงกระตุ้นให้ไปกินร้านแดง แม่กลอง (อีกแล้วเหรอ) คราวนี้ชวนป๊าแต่เนิ่นๆ ป๊าจะได้เตรียมตัวทัน ออกเดินทางกันจากบ้านสายสี่ตอนสิบโมงนิดๆ ไปถึงร้านก็ 11 โมงน่าจะได้ สั่งอาหารมากินกันแบบลืมตัว (เหมือนกับทุกครั้ง 555) อิ่มกันขนาดที่ไม่เหลือที่สำหรับผลไม้หลังอาหารได้อีก ทั้งๆ ที่ปกติแม้จะอิ่มขนาดไหนก็ยังมีกระเพาะเหลือสำหรับของหวานๆ ได้เสมอ....หม่าม้าก็กินแบบลืมตัวว่าระดับคลอเลสเตอรอลพุ่งขนาดไหน...ไปกินผักหญ้าวันอื่นก็แล้วกัน แหะ แหะ แหะ
กินอาหารเสร็จสรรพ ก็เช่นเคยเราต้องแวะตลาด...บ้านสายสี่เป็นพวก เลี้ยวซ้ายผ่านตลาด...แวะ เลี้ยวขวาผ่านตลาด...แวะ ไม่แวะมีงอน 555 ไม่มีที่จอดรถ ส่งกงกะม่าลงไปสำรวจเส้นทางก่อน ธีร์บอกว่า "กงกะม่าไปจู๋จี๋กันในตลาด" เอ่อ คุณลูกครับ ไปเอาคำศัพท์ "จู๋จี๋" มาจากไหนเนี่ย
หลังจากได้ที่จอดรถ พระยาน้อยทั้งหลายก็ลงไปชมตลาดกัน แน่นอนว่าคุณชายอย่างธีร์ ตลาดเฉอะแฉะคุณชายไม่เคยเอาเท้าสัมผัส อี๊บีรับหน้าที่คู่หูอุ้มชูกันเข้าตลาดไป แวะร้านขายน้ำ ซื้อกาแฟเย็นกะโอวัลตินเย็นซะหน่อย (แก้วไหนของใคร เดาได้ ไม่น่าพลาด) หลังจากป้าคนขายส่งน้ำให้ ธีร์ก็บอกอี๊บีว่า "อย่างนี้แหละเค้าเรียกว่าจู๋จี๋" สรุป จู๋จี๋แปลว่าไปซื้อของ 555
หลังจากแยกย้ายกันชมตลาด เหลือป๊ากับหม่าม้ารั้งท้าย เดินกลับไปที่รถ อี๊บีรายงานว่า ธีร์บอกว่าป๊ากะม้าไปจู๋จี๋กันในตลาด...
ป๊ากับหม่าม้าเดินกลับมา กงกับม่าที่กลับมาถึงรถแล้วก็เดินกลับไปใหม่ ยังจะซื้อของเพิ่มอีก เปิดท้ายรถไว้ เนื่องจากกู๋คิมรักโลก ไม่สตาร์ทรถทิ้งไว้ ทำให้ผู้โดยสารจำนวน 3 รายได้แก่ ธีร์ อี๊บี และโมอิ๊ ที่ติดอยู่ในรถ ถูกปิ้งย่างกลางวันแสกๆ กู๋คิมผู้รักโลกก็ออกไปเดินดูว่ามีอะไรน่าสนใจ เราเลยเปิดท้ายรถทิ้งไว้จะได้ไม่ตายนึ่งให้เป็นที่อนาถ....
เปิดท้ายรถทิ้งไว้เฉยๆ สิ่งของด้านหลังอาจจะอันตรธานหายไปได้ อี๊บีและโมอิ๊เลยมอบภารกิจสำคัญให้ธีร์ บอกธีร์ให้จับตาดูของท้ายรถไว้ ถ้าใครมาหยิบไปให้กรีดร้อง....ธีร์ก็จับตามองอย่างจริงจังแบบนี้...
หลังจากซื้อของเสร็จสรรพเราก็เข้ากรุงเทพฯ ไปเยี่ยมเหล่ากง เหล่าม่า ซื้อสรรพสินค้าต้อนรับอาทิตย์ที่จะมาถึง...
และที่เล่าไปตั้งแต่ต้นว่าหม่าม้าจะไปหาหมอเฉพาะทาง ไม่ต้องคิดมากกัน หม่าม้าไปมาแล้ว หมอว่าไม่มีอาการอะไรน่าเป็นห่วง ท่อน้ำดีในตับ...คุณหมอให้ตรวจอีกทีปีหน้า ส่วนไตบวมน้ำเล็กน้อยและนิ่วเล็กๆ นั้น ไม่ซีเรียส อีก 3 เดือนมาตรวจใหม่ ตอนนี้ไม่ต้องทำอะไรเพราะหม่าม้าไม่มีอาการใดๆ ทั้งสิ้น จบข่าว!!!
เมื่อวาน ป๊าขับรถไปรอรับธีร์ตั้งแต่บ่ายสองโมงกว่าๆ โทรกลับมาบ่นๆ ว่าไม่มีที่จอดรถเลย...หม่าม้าบอกให้ป๊าคุยกับคุณครูด้วยว่าธีร์เป็นไงบ้าง
พาไปที่ห้องเรียน ปรากฎว่า "ชุดพละ" ในความเป็นจริงและชุดพละในความคิดของหม่าม้าแตกต่างกัน พี่เลี้ยงที่ห้องบอกว่าไม่เป็นไรค่ะ มีคนใส่ผิดมาหลายคนเหมือนกัน 555
กินอิ่ม เราก็นั่งรถกันต่อไป ธีร์ก็สลบสิ้นสติไปชั่วครู่ ก่อนทางแยกบ้านนางั่ว (ซึ่งภายหลังกงเรียกไปเรียกมาเป็นแยกน้ำเงี้ยวไปซะงั้น) มีการแวะซื้อขนมจีบ-ซาลาเปาไว้เป็นเสบียง ทั้งๆ ที่เพิ่งกินข้าวเที่ยงกันมาไม่เท่าไหร่ แต่ซาลาเปาจิ๋วทั้ง 6 ลูกก็หมดไปโดยพลันพร้อมขนมจีบอีก 1 กล่อง พลังการทำลายล้างสูงลิบ
