อาทิตย์ก่อนธีร์ไปฉีดวัคซีน (อายุครบ 30 เดือน หรือ 2 ขวบครึ่ง) คุณหมอถามว่าธีร์ทำอะไรได้เพิ่มมากขึ้นบ้าง...หม่าม้าตอบไม่ค่อยจะได้ เพราะไม่ค่อยได้สนใจ เอ้ย! เพราะอยู่ด้วยกันทุกวัน ทำอะไรๆ ซ้ำๆ เลยไม่รู้สึกว่าธีร์จะทำอะไรได้มากขึ้น 555
ธีร์ชอบปีนป่าย และดื้อ พยายามต่อต้านคำสั่งอยู่ตลอดเวลา (และคิดว่ามากกว่าเด็กทั่วไปอยู่หลายขุมนัก) สามารถพูดได้แบบ non-stop พูดได้ค่อนข้างชัด ยกเว้นคำที่มี ย.ยักษ์ ธีร์จะพูดเป็น ล.ลิง ซะงั้น เช่น ภูผา "ไหล่" กว้าง เป็นต้น
คุณหมอขอตรวจร่างกายทั่วๆ ไป พอจับพุงธีร์ คุณหมอก็บอกว่าพุงแห้ง มีเม็ดๆ ขึ้น ให้หม่าม้าทาครีมให้ธีร์ด้วย เพราะธีร์จะคัน
กลับบ้าน หม่าม้าเชื่อฟังคุณหมอสุดฤทธิ์ หลังอาบน้ำทาเบบี้ออยล์ให้ธีร์ และบอกให้ม่าทำด้วยเช่นกัน...เพียงแค่วันเดียวเท่านั้นเห็นผล พุงธีร์เป็นผื่นขึ้นมาทะลักทะลาย เราก็เลยเลิกทาพุงธีร์ด้วยเบบี้ออยล์ และหวังว่าการทาคาลาไมด์จะช่วยเราได้ ปรากฎว่าเวลาผ่านไปหลายวัน ธีร์ก็ยังคงคันพุงอย่างต่อเนื่อง
ในที่สุด หม่าม้าก็ทนไม่ไหว พาธีร์ไปหาคุณหมอที่คลินิกเด็กมหาสนุก แค่ชื่อก็กินขาดแล้วใช่ไหมเล่า...ตอนไปถึงทีแรก ธีร์ยังคงงอแงและง่วงมากอยู่ ไม่มีแรงจะทำอะไร ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ให้ขี่ตุ๊กตาควาย ตุ๊กตาม้า ก็ขี่ไปงั้นๆ ประมาณว่าเดี๋ยวป๊ากะหม่าม้าที่คะยั้นคะยอจะเสียใจ
รอหมออยู่นาน...นานจนจำไม่ได้ว่านานแค่ไหน ต่อมสนุกสนานของธีร์ก็ตื่นขึ้นมา ไปปีนโน่น ตะกายนี่ เล่นของเล่นในคลินิก (ที่มีอยู่มากจริงๆ มากกว่าที่โรงเรียนอนุบาลเป้าหมายของเราซะอีก) อย่าเมามัน ไม่ยอมกลับบ้าน ไม่ว่าจะหลอกล่อยังไง ธีร์ก็ไม่ยอม รูปธีร์เล่นของเล่นป๊าถ่ายมาอยู่หลายรูป รอป๊าเอามาใส่ก็แล้วกัน
เนื่องจากหม่าม้าขึ้นชื่อว่าเป็นมารแม่ของธีร์ หม่าม้าก็บัญชาการให้ป๊าจัดการลักพาตัวธีร์ออกจากคลินิกสำเร็จ (ต้องบัญชาการเนื่องจากช่วงนี้หม่าม้าเจ็บตัวอยู่หลายแห่ง ไม่มีเรี่ยวแรงต่อสู้กับธีร์) ธีร์ออกจากคลินิกด้วยน้ำตานองหน้า แต่ไม่เหมือนกับเด็กคนอื่นๆ ที่โดนฉีดยาร้องไห้กลับบ้าน ธีร์ร้องไห้ไม่ยอมกลับบ้าน อยากจะอยู่ที่คลินิกซะงั้น (จนถึงวันนี้ธีร์ก็ยังคงร่ำร้องให้พาไปหาคุณหมออีก...)
แต่ในที่สุดธีร์ก็ยิ้มออกจนได้เพราะเจอเจ้าสิ่งนี้....ที่โลตัสบ้านโป่ง
ดูหน้านักชอปปิ้งหนุ่มน้อยซะก่อนว่าสนุกสนานขนาดไหน...แล้วอย่าไปจับรถเข็นของเค้าเชียวนา เค้าจะปัดมือแปลกปลอมออกโดนทันใดพร้อมกับคำสั่งว่า "ไม่ต้องจับ ธีร์เข็นเอง" การช้อปปิ้งของธีร์มีประสิทธิภาพมาก หม่าม้าหยิบให้ธีร์ ธีร์วางในรถเข็น จนป๊าบอกว่าเราทำงานเป็นทีมดีมาก เราเลือกซื้อของจนเต็มรถเข็นคันเล็กของธีร์แล้วป๊าก็ทำงานเป็นทีมกับเราด้วยเหมือนกันโดยการเป็นผู้จ่ายเงินค่าของในรถเข็น เย้ เย้ เย้ (ไม่ค่อยดีใจจนออกนอกหน้าเท่าไหร่นัก)
ธีร์ชอบปีนป่าย และดื้อ พยายามต่อต้านคำสั่งอยู่ตลอดเวลา (และคิดว่ามากกว่าเด็กทั่วไปอยู่หลายขุมนัก) สามารถพูดได้แบบ non-stop พูดได้ค่อนข้างชัด ยกเว้นคำที่มี ย.ยักษ์ ธีร์จะพูดเป็น ล.ลิง ซะงั้น เช่น ภูผา "ไหล่" กว้าง เป็นต้น
คุณหมอขอตรวจร่างกายทั่วๆ ไป พอจับพุงธีร์ คุณหมอก็บอกว่าพุงแห้ง มีเม็ดๆ ขึ้น ให้หม่าม้าทาครีมให้ธีร์ด้วย เพราะธีร์จะคัน
กลับบ้าน หม่าม้าเชื่อฟังคุณหมอสุดฤทธิ์ หลังอาบน้ำทาเบบี้ออยล์ให้ธีร์ และบอกให้ม่าทำด้วยเช่นกัน...เพียงแค่วันเดียวเท่านั้นเห็นผล พุงธีร์เป็นผื่นขึ้นมาทะลักทะลาย เราก็เลยเลิกทาพุงธีร์ด้วยเบบี้ออยล์ และหวังว่าการทาคาลาไมด์จะช่วยเราได้ ปรากฎว่าเวลาผ่านไปหลายวัน ธีร์ก็ยังคงคันพุงอย่างต่อเนื่อง
ในที่สุด หม่าม้าก็ทนไม่ไหว พาธีร์ไปหาคุณหมอที่คลินิกเด็กมหาสนุก แค่ชื่อก็กินขาดแล้วใช่ไหมเล่า...ตอนไปถึงทีแรก ธีร์ยังคงงอแงและง่วงมากอยู่ ไม่มีแรงจะทำอะไร ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ให้ขี่ตุ๊กตาควาย ตุ๊กตาม้า ก็ขี่ไปงั้นๆ ประมาณว่าเดี๋ยวป๊ากะหม่าม้าที่คะยั้นคะยอจะเสียใจ
รอหมออยู่นาน...นานจนจำไม่ได้ว่านานแค่ไหน ต่อมสนุกสนานของธีร์ก็ตื่นขึ้นมา ไปปีนโน่น ตะกายนี่ เล่นของเล่นในคลินิก (ที่มีอยู่มากจริงๆ มากกว่าที่โรงเรียนอนุบาลเป้าหมายของเราซะอีก) อย่าเมามัน ไม่ยอมกลับบ้าน ไม่ว่าจะหลอกล่อยังไง ธีร์ก็ไม่ยอม รูปธีร์เล่นของเล่นป๊าถ่ายมาอยู่หลายรูป รอป๊าเอามาใส่ก็แล้วกัน
เนื่องจากหม่าม้าขึ้นชื่อว่าเป็นมารแม่ของธีร์ หม่าม้าก็บัญชาการให้ป๊าจัดการลักพาตัวธีร์ออกจากคลินิกสำเร็จ (ต้องบัญชาการเนื่องจากช่วงนี้หม่าม้าเจ็บตัวอยู่หลายแห่ง ไม่มีเรี่ยวแรงต่อสู้กับธีร์) ธีร์ออกจากคลินิกด้วยน้ำตานองหน้า แต่ไม่เหมือนกับเด็กคนอื่นๆ ที่โดนฉีดยาร้องไห้กลับบ้าน ธีร์ร้องไห้ไม่ยอมกลับบ้าน อยากจะอยู่ที่คลินิกซะงั้น (จนถึงวันนี้ธีร์ก็ยังคงร่ำร้องให้พาไปหาคุณหมออีก...)
แต่ในที่สุดธีร์ก็ยิ้มออกจนได้เพราะเจอเจ้าสิ่งนี้....ที่โลตัสบ้านโป่ง
ดูหน้านักชอปปิ้งหนุ่มน้อยซะก่อนว่าสนุกสนานขนาดไหน...แล้วอย่าไปจับรถเข็นของเค้าเชียวนา เค้าจะปัดมือแปลกปลอมออกโดนทันใดพร้อมกับคำสั่งว่า "ไม่ต้องจับ ธีร์เข็นเอง" การช้อปปิ้งของธีร์มีประสิทธิภาพมาก หม่าม้าหยิบให้ธีร์ ธีร์วางในรถเข็น จนป๊าบอกว่าเราทำงานเป็นทีมดีมาก เราเลือกซื้อของจนเต็มรถเข็นคันเล็กของธีร์แล้วป๊าก็ทำงานเป็นทีมกับเราด้วยเหมือนกันโดยการเป็นผู้จ่ายเงินค่าของในรถเข็น เย้ เย้ เย้ (ไม่ค่อยดีใจจนออกนอกหน้าเท่าไหร่นัก)
จบการไปหาหมอและช้อปปิ้งของธีร์แต่เพียงเท่านี้คร้าบ
6 comments:
ธี เก่งมาก ขอเงืนป้าไปฃื้อของบ่อยๆๆนะคัรบ
ฮั่นแน่ๆ ...
กงเนี่ย...เนียนนะ แอบมาเม๊นท์ หลานแบบไม่แสดงตัว เดี๋ยววันนี้เจอกันครับธีร์ โมอี๊ซื้อขนมไว้ หลอกล่อธีร์อีกแล้วน๊ะ รีบมาไวๆ shopaholic แต่เด็กแต่เล็ก
ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นเจรงๆ กิกิ...
นั่นน่ะสิ ก็เขียนไปสิว่า กงเอง แหม ๆ ทำมาเขินปลอมตัว มาคอมเมนต์ พิมพ์ "กง" มันกดสองครั้งเองนะ "kim" เนี่ย กดตั้งสามครั้ง หุ หุ หุ
มีปลอมตัวด้วย น่ากลัวจริงๆ ...
ธีร์คับ ผมทรงนี้มันถ่ายรูปออกมา นี่มันทรงกะลาชัดๆ อ่ะ (รูปเข็นรถเข็น ซ้ายมือบน) ... โดนใจมากคับ ... สมกะเป็นหลานในฝันจริงๆ ... คิดไว้ตั้งแต่ยังไม่มีหลานเป็นตัวเป็นตนแล้ว ว่า ถ้ามีหลาน จะให้ไว้ทรงกะลา ...โอ้ ... รายการ ฝันที่เป็นจริง ... (แจกรถเข็นได้เลยทีเดียว)
ไม่ตกค้า เรทติ้งยังดี แม่ยกคนนี้ยังปลื้มมากๆ เหมือนเดิม แค่อาทิตย์ที่ผ่านมา โดนหางเลขพายุ อะไรๆ มันเลยติดขัดทางเทคนิค แต่ทุกอย่างเข้าที่แล้ว เลยแวะมาขำให้หายเครียดเสียหน่อย ท่าช้อปสะใจจริงๆ
พูดแบบนี้เลยต้องเม้นท์กันซะหน่อย...
ก็ยังแวะเวียนไปมาหาสู่ธีร์อยู่เสมอ ๆ แต่ไม่ค่อยได้เม้าท์ เอ้ย... ไม่ได้เม้นท์ ^_^ โตไวจริงๆ เลย 2 ขวบครึ่งแล้ว ขอให้หายคันพุงโดยไวนะจ๊ะ
Post a Comment