หน้าเป็น...

วันนี้หม่าม้าใช้เวลาอัพบล๊อกยาวนานมาก พิมพ์มาแล้วครั้งนึงเมื่อบ่าย ปรากฏว่า publish ไม่ได้ซะงั้น ฮ่วย.. พิมพ์ใหม่

รูปเหล่านี้ถ่ายเมื่อวันอาทิตย์ ก่อนที่จะไปหาหมอ ถ่ายที่ร้านอาหารชื่อ "สายลม...สายน้ำ" อยู่แถวศาลายา เขียวๆ เป็นทิวนั่นก็คือต้นข้าว นั่งกินไปซักพักก็จะมีรถไฟวิ่งผ่าน เป็นวิวที่ไม่ธรรมดาจริงๆ หน้าตาท่าทางของธีร์ในรูปก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน กู๋คิมกะหม่าม้าถ่ายมาได้ เลยเอามาแบ่งกันดู

ไปหาหมอแล้ว หลักใหญ่ใจความก็ให้คงการดัดเท้า ดึงนิ้วโป้งต่อไป โรคนี้หมอเป็นแค่คนให้คำแนะนำ พ่อแม่ต่างหากที่เป็นหมอลงมือรักษาลูก (สงสัยจะแปลว่าไม่หายก็พ่อแม่นั่นแหละ ไม่ตั้งใจ)

คราวก่อนหมอพูดถึงรองเท้า คราวนี้ทำท่าว่าจะหลงลืม พอหม่าม้าทักเข้าหน่อย หมอก็จัดแจงนัดวัน เวลา ให้เบอร์โทร กะชื่อคนที่ต้องติดต่อที่ศิริราชให้ไปตัดรองเท้าให้ธีร์ได้ เหมือนกับว่าอยากได้เราก็จัดให้ ถ้าหม่าม้าปากหนักไม่ถามก็คงไม่ต้องใส่เหมือนกันนะเนี่ย ตอนนี้หม่าม้ายังตัดสินใจไม่ได้ ป๊าบอกว่าใส่ก็ดีจะได้หายชัวร์ ไว้หลังวันเกิดธีร์ พิจารณา "ทีน" น้อยๆ (ปัจจุบันขนาดน่าจะมากกว่า 11 ซม แล้ว) แล้วค่อยคิดอีกทีละกัน




The pictures were taken last Sunday at a restaurant. Green leaves at the background are rice. Once in a while during our dinner, there were trains passed by. Quite an extraordinary view heh!

The foot doctor we went to see after dinner advised us to continue the foot excercises. Thee's feet got better but not normal yet. The doctor said that bones and tendons problem in babies, mainly, the parents are the doctor...who have to spend their time and enery to cure their child. The doctor will only be the advisor.

Being one's mother is not easy eh!