กลับบ้านซักที

และแล้วธีร์ก็ได้ฤกษ์กลับบ้านที่นครปฐมมาอยู่กะป๊าซักทีครับ อาทิตย์นี้กลับมาวันอังคาร เพราะเมื่อวานป๊ากะม้าได้รับตั๋วฟรีจากธนาคารให้ไปดูลุงอีริค แคลปตันที่อิมแพค อารีน่า เมืองทองธานี เราก็เลยค้างอยู่ที่บ้านสายสี่กัน

เล่าถึงเรื่องคอนเสิร์ตซักกะหน่อย ป๊ากะม้าไม่ได้เป็นแฟนเพลงของลุงอีริคเค้าหรอกครับ เห็นว่ารู้จักอยู่แค่ 2-3 เพลงเท่านั้นเอง แต่เห็นว่าบัตรฟรี เลยไปดูเป็นขวัญตาซักกะหน่อย เท่าที่ธีร์แอบฟังป๊ากะม้าคุยกันทางโทรจิต ลุงเค้ามาแสดงคอนเสิร์ตอย่างจริงจังมากครับ ไม่ค่อยคุย เล่นเพลงอย่างเดียว เปลี่ยนกีตาร์ไปประมาณร้อยตัวเห็นจะได้ สมกับเป็นนักกีตาร์ระดับโลกเจรงๆ

ที่นั่งดูคอนเสิร์ตของป๊ากะม้าก็ไม่ค่อยไกลครับ เห็นบอกว่าลุงอีริคสูงประมาณ 2 เซ็นติเมตรจากมุมที่นั่งดู นี่ถ้าเราเป็นลูกหนี้ธนาคารมากกว่านี้ ลุงอีริคอาจจะตัวโตขึ้นเป็นประมาณ 5 หรือ 10 เซ็นติเมตรก็ได้ 555

กลับมาเรื่องของธีร์ดีกว่านะครับ เราไม่คุยเรื่องป๊ากะม้าที่ทิ้งธีร์ไปอย่างไม่ใยดีกันแล้ว

เนื่องจากธีร์ยังเป็นเด็ก ม้าเค้าว่าธีร์สามารถใช้มือและเท้าได้ดีเท่าๆ กัน ดูรูปสิครับ มือเอื้อมไม่ถึงลูกโป่ง เท้าก็ไปด้วย...พยายามจริงๆ
พอกลับถึงบ้าน นอนหลับไปซักตื่น หม่าม้าก็ให้มานั่งเล่นรถ แล้วก็เห็นว่าแดดส่อง คิดว่าถ่ายรูปแล้วจะสวย รูปก็ออกมาประมาณมืดเท่านี้แหละครับ เลยเอามาแบ่งๆ กันดู

ช่วงนี้ธีร์เป็นหวัด ขี้มูกย้อย ดื้อรั้นไม่ยอมให้จับจมูก เช็ดหรือดูดน้ำมูก ล่าสุด หม่าม้าไม่รู้จะทำไง ต้องใช้วิธีสุดท้าย เอาปากหม่าม้านี่แหละดูดขี้มูกธีร์ออกมา (อืมมม ฟังดูอี๋ๆ ใช่มะ แต่ว่าทำไปแล้วอ่ะ) ธีร์ร้องไห้แทบตาย ไม่รู้ตกใจ กลัว หรือว่าไงก็ไม่รู้ สะอึกสะอื้นอยู่นาน ต้องปลอบนานเป็น 2 เท่าของการดูดน้ำมูกถึงจะหาย โอมเพี้ยง ธีร์จงหายหวัดเร็วๆ (เพราะหม่าม้าไม่อยากดูดน้ำมูกธีร์ มันเค็มมมมมม)





We just came back from Mama's home at Phuttamonton Sai 4. Yesterday Papa and Mama left Thee with Grandma and Aunt Mo to see Eric Clapton's concert.

Thee came back, slept about an hour and woke up to play his car! Mama thought that the light is good....Photos taken looks like those above....dark!!!