หม่าม้าไปอุ้มธีร์ลงมาจากรถก็รู้สึกว่าตัวร้อนๆ แต่ก็คิดว่าสงสัยอยู่ในบ้านเปิดแอร์ ตัวหม่าม้าเลยเย็น เอาธีร์ไปนอนที่โซฟา ธีร์ก็หลับต่อไป ซักพักก็ร้องโวยวาย...ไปจับตัวอีกที ตัวร้อนวุ้ย...
คืนนั้นธีร์ก็นอนตัวร้อนอยู่ทั้งคืน นอนไปก็ละเมอโวยวาย ตามประสาเด็กไม่สบาย หม่าม้าก็หลับๆ ตื่นๆ คอยวัดไข้ เช็ดตัว ซึ่งก็เป็นการตัวร้อนครั้งที่ 2 ในรอบ 2 อาทิตย์ อาทิตย์ก่อนโน้นไปหาหมอ คุณหมอว่าทอนซิลอักเสบ
รุ่งเช้าวันอังคาร ไข้ลดเพราะยาลดไข้ ขาเย็น ตัวกะหัวร้อน พาไปหาหมอดีกว่า อุตส่าห์ไปแต่เช้า ได้คิวที่ 10 ตรวจดูแล้ว คุณหมอบอกว่าไม่ใช่โรคเดิมจากอาทิตย์ก่อนแล้ว แต่เป็นโรคมือ เท้า ปาก (โรคนี้กลับมาระบาดอีกแล้วหรือนี่) ในปากตรงทอนซิลมีแผลร้อนในใหญ่บึ้กทั้ง 2 ข้าง อาการยังไม่มากเพราะที่มือยังไม่เป็นไร เอายากลับมากินที่บ้าน ถ้าอีก 2 วันไม่หายต้องมาตรวจใหม่ ดูว่าเป็นไข้เลือดออกรึเปล่า
กลับบ้าน โทรแจ้งคุณครู คุณครูตกใจใหญ่ บอกว่ารอให้หายก่อนค่อยมาโรงเรียนนะคะ ระหว่างนี้คุณครูจะต้องทำความสะอาดห้องเรียนขนานใหญ่...หม่าม้าพยายามแย้บๆ ว่าเจอเพื่อนธีร์อาการคล้ายกันที่โรงพยาบาลด้วย (ประมาณว่าธีร์ไม่ใช่ผู้แพร่เชื้อ...พยายามมาก)
ระหว่างที่ได้หยุดอยู่บ้านหลายวัน ธีร์ร่าเริงเกินเหตุ ดีใจมากที่ไม่ต้องไปโรงเรียน ดูซิว่าวันแรกธีร์ทำอะไรบ้าง
หลังจากตื่นนอนตอนบ่าย ธีร์ก็หาสัมภาระมาใส่กระเป้าเป้ ใส่หมวก สะพายกระเป๋า ขึ้นรถ ขับมาหาหม่าม้าแล้วก็บอกว่า "คุณครับ ช่วยบอกทางไปดูแมวลายหน่อยครับ"
ดูท่าทางทะมัดทะแมงมาก บอกให้ยิ้มหน่อย ขอถ่ายรูปเก็บไว้ด้วย
ไปดูแมวลายไปทางนี้ใช่มั้ยครับ ออกไปทางหลังบ้าน
มันอยู่ทางโน้น ใช่มั้ยครับ...หม่าม้าก็เดินตามไปถ่ายรูป ธีร์ว่าอยู่ทางโน้นแน่
นักสำรวจน้อยเดินทางอย่างมุ่งมั่นไม่หันหลังกลับ
เดินต่อไปจนถึงหน้าบ้าน
แล้วก็บอกว่า ไม่ใช่ มันไม่ได้อยู่ทางนี้ เข้าบ้านกันเถอะ
จบการสำรวจแมวลายแต่เพียงเท่านี้







1 comment:
เจ๊ ระวังเชื้อโรค หน่อยนะ มันแข็งแรงกันมากขึ้น ขนาดยุ้ยถึกๆ อย่างนี้ โดนหางๆ หวัด 2009 เข้าไป ยังเซๆเลย โดนสั่งพักงานด้วย บริษัทกำหนดเป็นกฏไว้เลย ห้ามเข้า จนกว่าจะมีใบรับรองแพทย์
Post a Comment