Bye-bye Piglet and hello Mickey!

โอย โอย...เค้าจะอัพบล๊อกทันเวลาก่อนเที่ยงคืนมั้ยเนี่ยยยยย (แต่ยังไงเทคโนโลยีก็ช่วยเราได้ 555)

วันสุดท้ายของปีหมู ธีร์มีนัดไปเที่ยวอัมพวาครับ ไปถึงที่นั่นราวๆ สี่โมงครึ่ง คนที่เรานัดไว้ยังมาไม่ถึง ป๊ากะม้าก็เลยพาธีร์ไปเดินเที่ยวในอุทยาน ร.2 ก่อน ผู้ใหญ่เสียค่าเข้ากันคนละ 20 บาท ธีร์ฟรีอีกเช่นเคย เดินเข้าไปเราก็หยุดกันในสวนสีเขียว ถ่ายรูปกันเล็กน้อยก่อน ระหว่างเดินดูโน่นนี่เล็กน้อย หม่าม้าก็ชักชวนธีร์ไปถ่ายรูปกะช้าง...เรียกยังไง ธีร์ก็เชิดใส่ ไม่ยอมเดินเข้าไปถ่ายรูปกะช้างซักที หม่าม้าลงทุนกวักงวง เอ้ย กวักมือเรียก ธีร์ก็ไม่สนใจ เรียกอยู่ซักพัก คนที่เรานัดไว้ก็โทรมาว่ามาถึงแล้วจ้า หม่าม้า ป๊า แล้วก็ธีร์ฝ่าฝูงชนปริมาณมหาศาลในบริเวณตลาดน้ำอัมพวาไปหา
แอ่น แอน แอ๊น...โฉมหน้าบางส่วนของผู้ที่เรานัดไว้ ครอบครัวสามเหวียง ป้าเป้ และป้าต่อนั่นเอง โลกกลมมากๆ ป้าเป้เป็นสมาชิกเรือเยาวชนฯ รุ่นเดียวกะป๊าและหม่าม้า ป้าต่อเป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนมัธยมของป๊า ส่วนป้าวิตตี้ก็เป็นเพื่อนของป้าเป้และป้าต่อ....ไปถึง ทักทายกันเล็กน้อย ตามด้วยเสียงตกใจว่าทำไมสมธีร์ตัวใหญ่จัง...หม่าม้าก็เพิ่งรู้วันนี้ว่าสมธีร์ตัวใหญ่ เพราะดูตัวโตกว่าอันย่าอีก...(แต่อันที่จริง ดูจากรูปหม่าม้ากะป๊าก็คิดมาโดยตลอดว่าเอเชีย อันย่า และน้องเด่นจะตัวใหญ่กว่าที่เราเห็น...ลองอุ้มน้องเด่นแล้วรู้สึกว่าเบาจังเลย ก็แหม! ยกเวทหนัก 12.5 กิโลฯ มาตลอดนี่นา 555) แล้วเราก็ไปนั่งเรือชมคลอง ชมแม่น้ำกัน
ธีร์ตื่นเต้นเล็กน้อยกับการนั่งเรือหางยาวครั้งแรก ดูซ้ายมองขวาอย่างตั้งอกตั้งใจ ไม่รู้ว่าคิดว่าจะเห็นอะไร
ระหว่างนั่งเรือ หม่าม้าก็ควักอาหารที่ตระเตรียมมาไว้ป้อนใส่ปากธีร์ไปก่อน เป็นการรองท้อง ถือเป็นการป้อนข้าวที่รวดเร็วมาก ไม่มีการวุ่นวาย โยเย เหมือนอยู่บ้าน เหมือนกะจะรู้ตัวว่าธีร์อยู่นอกบ้าน ต้องสร้างภาพเด็กดีกันซะหน่อย

จบการกินข้าว และล่องเรือด้วยฆาตกรรมโหดกลางแม่น้ำแม่กลอง....

พอล่องเรือเสร็จ ชาวคณะฯ ก็ไปกินข้าวเย็นด้วยกันที่ร้านกำปั่น หม่าม้าก็ไม่ได้มีโอกาสได้พูดคุยอะไรกะใครซักเท่าไหร่ เนื่องจากภาระอันหนักประมาณ 12.5 กิโลกรัม แต่แอบดูแล้ว เอเชีย อันย่า แล้วก็น้องเด่นน่ารักมาก ไม่วุ่นวาย แล้วก็รักใคร่ปองดองกันเป็นอย่างดี คุณแม่วิตตี้ก็เป็น super mom มากๆ...ส่วนธีร์วันนี้นอกจากจะไม่ค่อยอยู่ในโหมดรับแขกแล้ว ยังมีการเล่นตัว ไม่พูดไม่คุย ไม่หัวเราะคิกคักเท่าที่เคย แถมพกด้วยอาการเขินอายอีกตะหาก...ทำไปได้นะธีร์

หลังจากกินข้าวอิ่มกันแล้ว ป๊ากะหม่าม้าก็พาธีร์กลับบ้าน ไปแวะแมคโครซื้ออาหารเตรียมตัวไปวัดทำบุญกันในวันปีใหม่ ธีร์กลับถึงบ้านก็แทบจะสลบเหมือดเพราะสี่ทุ่มกว่าเข้าไปแล้ว แต่ก็ยังถูกจับอาบน้ำ สระผมกันเต็มยศ กินนมก่อนนอนแล้วก็หลับไปข้ามปี

หม่าม้าก็ถือโอกาสนี้เป็นตัวแทนของครอบครัวเราสวัสดีปีใหม่แฟนๆ บล๊อกของธีร์ทุกคน ขอให้คุณพระศรีรัตนตรัยดลบันดาลให้ทุกคนมีความสุข และสุขภาพแข็งแรงตลอดปีมิคกี้เมาส์ที่มาถึงแล้วนี้ด้วยเถิด...

Last day of 2007, we had an appoinment at Amphawa Floating Market.

While we were waiting, our family walked around, took pictures. Mama tried to convince Thee to take picture with elephant-tree but Thee wasn't interested.

We went to meet the Nguyen family from Ohio, Auntie Pe and Auntie Tor. The world is so small. Auntie Pe joined the same Ship for Southeast Asian Youth Program with Papa and Mama. Auntie Tor is Papa's friend from high-school. And Auntie Witty from the Nguyen is Auntie Pe and Auntie Tor's friend.

After a little ooh and aah, we went on a boat trip and had dinner together. Papa, Mama and Thee returned home around 10pm after dropped by at Makro to buy some food for merit-making on New Year Day morning.

Before closing, wishing all of you who happen to read this blog of Thee to be happy and healthy throughout the year 2008.