นิปปอนมารู

ใช่แล้วครับ เมื่อวานนี้ธีร์ไปเที่ยวมา แล้วทำไมวันนี้หม่าม้าต้องรอให้น้าบีทวงก่อนจะอัพบล๊อก...ก็เพราะว่าเราสองคนถูกป๊า export มาอยู่บ้านสายสี่ตั้งแต่เมื่อคืน รูปอยู่ในกล้องป๊า จะเอาที่ไหนไปอัพบล๊อก...

ไหนๆ ก็ไหนๆ มาเล่าเรื่องกันก่อน รอป๊าหารูปมาแปะๆ ก็แล้วกัน (ป๊าค้าบ...ช่วยๆ กันอัพบล๊อกนิดนึงนะค้าบบบ)

หม่าม้าบอกธีร์ไว้เป็นเดือนแล้วว่าจะพาธีร์ไปดูเรือลำใหญ่ๆ ในที่สุดมันก็กลายเป็นจริง...ปีนี้ เรือนิปปอนมารูสุดที่เลิฟของป๊าและหม่าม้าก็มาเทียบท่าที่ท่าเรือกรุงเทพอีกครั้งหลังจากหายไปเกือบ 2 ปี (ถ้าหม่าม้าไม่ต๊องๆ จำผิด) เรือนิปปอนมารูเป็นเรือสำราญสัญชาติญี่ปุ่น เป็นบ้านอีกหลังหนึ่งที่สมาชิกชาวเรือเยาวชนฯ (สมัยหม่าม้า ASEANมีแค่ 7 ประเทศ รวมญี่ปุ่นด้วยเป็น 8 ประเทศ...)ใช้ชีวิตร่วมกันเป็นเวลาเดือนกว่าๆ เรียกได้ว่าเป็นเรือแห่งความหลังในวัยเยาวชนของหลายๆ คน ปีนี้ เรือฯ มาเทียบท่า มีหรือที่หม่าม้าจะพลาด (สำหรับป๊า ตอบไม่ได้ เพราะเมื่อวานเห็นพูดว่าถ้าไม่ติดว่าจะพาธีร์มาดูเรือก็ไม่อยากจะถ่อร่างมาให้เมื่อย...)

หม่าม้าเตรียมข้าวของกองพะเนินเตรียมย้ายบ้าน พร้อมกับสัมภาระในการดำรงชีวิตของธีร์เรียบร้อย เราออกจากบ้านนครปฐมกันตอน 4 โมงกว่าๆ ไปถึงท่าเรือฯ ตอน 5 โมงนิดๆ อากาศเย็นกำลังสบาย หลังจากลงทะเบียน แล้วก็จ่ายเงินค่าสมาชิกสมาคมเรือฯ กันเรียบร้อย ก็ชี้ชวน
ธีร์ดูน้ำ ดูเรือลำใหญ่ๆ เป็นที่น่าตื่นเต้น สนุกสนานสำหรับธีร์เป็นอย่างยิ่ง

จากนั้นเราก็เข้าไปในเรือกัน ก่อนที่จะได้กินข้าวเย็น ชาวบ้านเค้าก็ต้องไปฟังท่านสุรินทร์ พิศสุวรรณ เลขาฯ ASEAN คนใหม่กล่าวอะไรเล็กน้อย ส่วนหม่าม้ากะป๊าถือเอาธีร์เป็นข้ออ้าง (ว่าธีร์จะโวยวายเสียงดัง) พาธีร์ไปช้อปปิ้ง เอ้ย! ชมห้องน้ำในเรือ ดูโซฟา ลิฟต์ กระจกประดับเพดาน และล่อหลอกธีร์ให้อยู่นิ่งจนกว่าประตูห้องอาหารจะเปิด ระหว่างนั้น ธีร์ก็สั่งว่าจะเอา "อันนี้" "เอาอันนี้" ไปเรื่อย จนหม่าม้าต้องเสียเงินซื้อไปรษณียบัตรมิคกี้เมาส์สำหรับปีใหม่ปี 2008 กะmagnet รูปเรือนิปปอนมารูมา ทั้งหมดนี้ 1550 เยน (บนเรือเค้ารับแต่เงินเยน กะดอลลาร์ )
ระหว่างที่หม่าม้าพาธีร์ไปนั่งพักหลังของหม่าม้าที่โซฟาหน้าห้องอาหาร Admin ก็เดินมาขอโทษขอโพยว่า...ตรงนี้แขกวีไอ๋ปี๋ของเราจะมานั่ง คุณช่วยย้ายก้นเข้าไปในห้องอาหาร (ซะทีสิ) จะได้ไหม...โอเคค่า
อาหารการกินบนเรือฯ ก็เดิมๆ เหมือนกับปีก่อนๆ ธีร์ชิมน้ำแอปเปิ้ล ขนม ไอติม กุ้งเทมปุระ ข้าวผัด ฯลฯ ด้วยกิริยาอันดี ไม่มีโวยวาย ถือช้อนนั่งบนขอบหน้าต่างกินเองด้วย ใครเห็นก็ชมว่าเก่งมาก น่ารัก ไม่วุ่นวาย...เอ่อ ไม่อยากจะบอกว่าอยู่บ้านไม่ใช่แบบนี้หรอกค่า แต่ต้องบอกว่าธีร์ไม่วุ่นวายและทำตัวได้ดีมากจริงๆ
เมื่อวานธีร์ได้เจอเด็กๆ รุ่นเดียวกัน 2-3 คน น้องพิมสาวน้อยคนแรกเป็นลูกสาวลุงเอ ชาวเรือฯ รุ่นเดียวกะป๊าและหม่าม้า รายนี้หม่าม้าไม่ได้บอกอะไรธีร์ ธีร์ก็เดินเข้าไปกอดเค้าซะแนบแน่นหลายครั้ง จนต้องบอกธีร์ให้เลิกแต๊ะอั๋งน้องพิมซะที ส่วนอีกรายลูกใครหม่าม้าก็จำไม่ได้แน่ น้องเค้าพยายามเล่นจ๊ะเอ๋กะธีร์ จนหม่าม้าบอกให้ธีร์ไปหอมแก้มเค้า ธีร์ก็เดินเข้าไปกอดเค้าแบบแนบแน่นเหมือนเดิม...ช่างว่าง่ายอะไรขนาดนั้น
เวลา 3 ทุ่ม ธีร์เริ่มแสดงอาการง่วงนอน ลงไปกลิ้งอยู่ที่พื้นพรม เราเลยกลับบ้านกันก่อนคนอื่นๆ ก่อนกลับธีร์ก็ทำการหว่านเสน่ห์ใส่ Admin ชาวญี่ปุ่นด้วยการส่งจูบแบบ combo ให้ ได้รับคำชมว่า kawaiiiiii อยู่หลายครั้ง (เรื่องนี้ธีร์ถนัดมากถึงแม้จะง่วงนอนแค่ไหนก็ตาม)

ขึ้นรถกลับบ้านถามธีร์แล้ว ธีร์ก็ว่าสนุกดี มีคนเยอะแยะ อาหารอร่อย นิปปอนมารูที่รักคราวหน้ามาเจอกันใหม่นะจ๊ะ