วีรกรรมเด็ด

เหตุเกิดภายในอาทิตย์นี้แหละ อย่าดูรูปกันเลย แค่พิมพ์ก็หายใจขัดแล้ว แต่ก็อดมาอัพบล๊อกม่ายด้ายยย (แล้วจะมาอัพบล๊อกมันทำไมให้ยุ่งยากหว่า แถมทำประกาศงดอัพบล๊อก ชิ...)

เรื่องที่ 1
หม่าม้าพยายามขัดขวางไม่ให้ธีร์ฝ่าดงรองเท้าเข้าไปหยิบไม้กวาดอันเล็กๆ (ที่ป๊าเคยเอาไปใช้ตีมิแลงสาป) มาเล่น ถ้าจำกันได้ ธีร์นิยมชมไม้กวาดยิ่งนัก เห็นที่ไหนรีบวิ่งเข้าใส่ ยิ่งถ้ามีที่โกยผงด้วยแล้วล่ะก็....ช่ายเลยยยย สงกะสัยอยากไปเรียนที่ Hogwart กะ Prof. Longbottom เป็นแน่แท้

ระหว่างนั้นมีโทรศัพท์ หม่าม้าจับแขนธีร์ไว้แล้วก็นั่งลงที่โซฟา คุยโทรศัพท์ ธีร์ก็ดิ้นรนเล็กน้อย ขัดขืนแต่พองาม เกรงว่าหม่าม้าจะเข้าใจว่าตนเองยินยอมไม่เล่นก็ได้ พอวางโทรศัพท์ ปล่อยธีร์ ทุกอย่างก็เข้ารอยเดิมเหมือนที่ผ่านมาไม่กี่นาทีก่อน

ระหว่างการกีดขวางนั่นเอง ธีร์อยู่ดีๆ ก็จับมือหม่าม้าจูงไปที่โซฟา แล้วก็พูดว่า "นั่ง" ปล่อยมือ แล้วก็พยายามไปเขย่งเอาไม้กวาด... คราวนี้หม่าม้ามัวแต่ขำ ธีร์ก็เลยได้ไม้กวาดมาครองสมใจ ป๊าถ่ายวีดิโอไว้ด้วยมือถือ หม่าม้าหัวเราะเสียงดังเหมือนปีศาจเจรงๆ

เรื่องที่ 2
วันถัดมา ธีร์ก็วิ่งไปหยิบโน่นหยิบนี่เล่นเรื่อยเปื่อย วิ่งไปที่โต๊ะวางคอมพิวเตอร์เห็นกุญแจรถก็หยิบมา ตั้งใจเดินอย่างมุ่งมั่น พอเดินผ่านหน้าป๊า และหม่าม้าที่นั่งตรงโซฟาหน้าทีวี สมธีร์ก็หันมาบ๊ายบาย แล้วก็เดินต่อไปที่ประตูบ้าน... อันนี้น้าบีเค้าว่าธีร์กะจะฉายเดี่ยว

เรื่องที่ 3
ช่วงนี้เวลาธีร์ไม่อยากจะทำอะไร ธีร์จะวิ่งหนี หนีไปให้ไกลจากหม่าม้าให้มากที่สุดเท่าที่ธีร์จะทำได้ อาบน้ำก็วิ่งหนี กินยาก็วิ่งหนี พอจวนตัวถูกล๊อคคอไว้ก็ร้องไห้น้ำตาเล็ดเป็นเม็ดๆ น่าสงสาร อันนี้ทำให้ธีร์เกลียดการถูกล๊อคเป็นอย่างมาก

เรื่องนี้เกิดเมื่อเช้านี้เอง หลังจากวิ่งหนีไม่พ้นต้องถูกอุ้มไปอาบน้ำ ธีร์ก็ยินยอมเล่นฟองสบู่อาบน้ำแต่โดยดี ขั้นตอนการอาบน้ำของเราก็จะจบกันตรงที่ธีร์ต้องยืนขึ้นในอ่างอาบน้ำ ก้าวออกมายืนข้างนอก แล้วให้หม่าม้าใช้ผ้าเช็ดตัวห่อพันตัวเอาไว้ หม่าม้าก็จะใช้ผ้าเช็ดตัวพันตรงคอ แล้วก็ค่อยเอามาพันตัวธีร์อีกทีเพื่อเช็ดจุ๊กกรูแร้

พอหม่าม้าห่อธีร์ครั้งแรก นัยว่ามือแขนถูกบีบบังคับต่อสู้ไม่ได้อีกแล้ว ธีร์ก็ร้องว่า "ย๊อค" ก็คือล๊อคนั่นเอง จากนั้นสมธีร์ก็ร้องต่อไปว่า "ด้วยยยยย ด้วยยยย" ฟังอยู่แว๊บๆ ก็หัวเราะก๊ากพร้อมกันกะอาม่าที่กำลังนั่งแต่งหน้าอยู่ สงสัยล่ะสิว่าธีร์ร้องว่าอะไร ธีร์เค้าบอกว่า "ช่วยด้วย ช้วยด้วยยยยยย"

ตอนนี้อาการป่วยของเราสองคนก็ทุเลาลง ธีร์ยังคงมีน้ำมูก ซึ่งเปลี่ยนสีไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เกลียดกลัวการกินยาเป็นอย่างยิ่ง ถ้าถูกล้างจมูกด้วยแล้วล่ะก็ บ้านแทบแตก ไอแบบมีเสมหะ คาดว่าอีกนานกว่าจะกลับไปกิน "เข็ง และติน" ได้เหมือนเดิม ส่วนหม่าม้าก็ไอ น้ำมูกเลิกไหลแล้ว ส่วนความซ่าของธีร์ยังคงเต็มเปี่ยม กว่าจะนอนหลับได้แทบจะต้องเอาไม้ทุบหัวให้สลบกันทีเดียวเชียว เฮ้ออออ อโรคยา ปรมลาภาเจรงๆ ครับพี่น้อง

Story no.1
Thee tried very hard to get hold the little broom (He must want to get into Hogwart to study with Prof. Longbottom for sure!). At the same time, Mama also tried very hard to prevent Thee from getting hold of it. Then the phone rang, Mama held Thee's arm and talked. After Mama hung up and released Thee, we went back to the same blocked and tried to get process. Suddenly, Thee held Mama's hand...pulled to the sofa where Mama sat previously to talk on the phone. Then Thee told Mama "Sit". This time Thee got the broom as Mama was busy laughing!

Story no.2
Thee ran around and get things that caught his attention. Once he went to the computer table and found the car key. After got hold to the key, he walked confidently to the door, while passing Papa and Mama who sat on the sofa watching TV, Thee turned around and waved to say good-bye!

Story no.3
As a result of too many medicines to take daily, Thee always tried hard to run away as far from Mama as possible when the time for medicine or muscus suction. Thee just hates to be locked. When he knows that it just impossible to run away, he just cries pitifully.

This morning after running around tried to escape the morning bath, Thee had no choice but to take his bath....When it was done, Thee had to step out of his tub and standed still waiting for Mama to dry him with towel. Mama would wrapped Thee around the neck which also made Thee cannot move his arms freely...This made him felt like he was locked for something he doesn't like. Thee said "yock" and then said "duayyyyy". Mama and Grandma who was putting on her make-up just laugh! The second word he said is from "chuay duay" in Thai which means "HELP!!!!"

Our cold got better. Thee still has running nose and hard cough. But active enough, got better than before, and can run around happily. Mama still cough. There is a Buddhism saying which can be translated like this "No sickness is the great fortune". Mama is totally agreed!