Monday, November 20, 2006

หลอดแห่งความตะกละ




ธีร์เป็นเด็กตะกละอย่างมากครับ เห็นใครกินอะไรก็อยากจะกินกับเค้าไปหมด กล้วยปิ้งเอย ไอติมเอย ชอคโกเลตเอย อู๊ยยย สารพัดสารพัน ธีร์กินมาหมดแล้ว ลับหลังหม่าม้าทั้งนั้น...หม่าม้าไม่ค่อยอยากให้ธีร์กินอะไรแปลกๆ หรอกครับ เพราะว่า

1) คุณหมอที่รักษาธัยรอยด์ของหม่าม้าแนะนำว่าไม่ควรให้ลูกกินหวานแต่เล็กๆ เนื่องจากธัยรอยด์กับเบาหวานเป็นญาติอันใกล้ชิดกัน หม่าม้าเป็นธัยรอยด์เป็นพิษ ดังนั้นธีร์ก็มีความเสี่ยงในชีวิตอยู่พอสมควรที่จะเป็นเบาหวานได้ หมอเค้าว่ากินหวานมากๆ ทำให้เป็นเบาหวานได้นะเออ
2) ธีร์กินอะไรแปลกๆ ทีไร หน้าขึ้นเม็ดๆๆๆๆๆ ทุกที หม่าม้าก็ “นอย” (ซึ่งย่อมาจากคำว่า paranoid นั่นเอง) แดก ว่าลูกจะแพ้โน่นแพ้นี่
3) นึกไม่ออกแล้ว... แต่มีเหตุผล งงมะ

ถึงหม่าม้าจะห้ามโน่นห้ามนี่สารพัดก็เถอะ แต่พอลับหลังหม่าม้า ใครๆ ก็ใจอ่อนป้อนโน่นนิดนี่หน่อยให้ธีร์เป็นประจำ เพราะว่าธีร์มักจะทำหน้าตาน่าสงสาร ทำปากหมุบหมับ ขอกินเค้าไปเรื่อย (หรือตลกบริโภคตามภาษาสุภาพของผู้ใหญ่นั่นเอง)

วันนี้หม่าม้ากินไวตามิลค์เจอยู่กล่องนึงตอนสายๆ ระหว่างที่ป๊าอุ้มธีร์นั่งดูหุ้นอยู่หน้าคอมพิวเตอร์...ธีร์เหลือบมาเห็นหม่าม้ามีของกิน ก็ส่งสายตาหิวกระหายมาทันใด (ทีกินอาหารเสริมไม่เห็นเป็นงี๊เล๊ยยยย กินยากกินเย็น) หม่าม้าก็คิดว่า ให้ธีร์อมหลอดเล่นๆ ก็ได้ ยังไงธีร์ก็กินไม่ได้หรอก

ครั้งแรกที่อมๆ หลอด ก็ไม่ได้อะไรจริงๆ ตามที่หม่าม้าคาดเดา ป๊าก็คิดว่าธีร์กินไม่ได้หรอก หม่าม้าเลวมากที่กลั่นแกล้งลูก แต่อ๊ะๆ อย่าดูเบาปั๊ดตะนาการของธีร์เค้าเชียว ครั้งที่ 3 เค้าก็ดูดไวตามิลค์เจเข้าปากได้แล้ว...จากนั้นก็ดูดปล่อย ดูดปล่อย ไปเรื่อย...เหอ เหอ เหอ อย่างนี้ต้องเรียกว่า ความตะกละทำให้ธีร์มีวันนี้คร๊าบ


Thee is a real food-lover. Food here doesn’t mean his baby food…but the food that whoever close by is eating…you can name it…anything from ice-cream, chocolate, etc. However, my endocrinologist said that we shouldn’t let Thee has those things as it may cause Thee diabetics which is close relative to my thyroidism.

Somehow Thee can manage the pity look and lure people to allow him to taste some. Today while I had a carton of soymilk, Thee just stared at me and really want to try some. With straw, I don’t think he can drink at all, so I allow him to try (what a mother!) However, at his third attempt, he just can use the straw to drink soymilk…I am just not sure whether this should be called development or else ha!ha!ha!

2 comments:

Anonymous said...

thee-minator, thee-the-eater,

how about alltheecaneat.blogspot.com ...

ไว้เพื่อนกันวันหยุดจะรวบรวมรูปธีร์กะของกินไป post ไว้ที่ alltheecaneat.blogspot.com นะค๊าบ

คิก คิก คิก

Anonymous said...

โอว์ ฝีมือการถ่ายรูปของเมียเรา พัฒนา
ออกนอกหน้านอกตาสามีไปแล้วจริงๆ
เจ๋งอ่ะ