ป๊าคร๊าบ หายเร็วๆ นะคร๊าบ

ผมทรงมามี่โปะโกะ!!!

พาออกไปเดินเล่นนอกบ้าน ลั๊นลันลา!

อาทิตย์นี้ธีร์มาอยู่บ้านที่สายสี่ตั้งแต่วันอังคาร ป๊าไม่สบาย เลยสั่งอพยพเป็นการด่วน เกรงว่าลูกจะป่วยเป็นไข้หวัด(นก...รึเปล่าเนี่ย) ไปด้วย

สองสามวันที่ผ่านมา ธีร์ก็เลยมีคนเล่นด้วยมากหน้าหลายตา เหมือนจะอารมณ์ดีกว่าอยู่กะหม่าม้า เล่นกันแค่ 2 ต่อ 2 ตั้งแยะ แล้วก็มีพฤติกรรมแปลกใหม่มากขึ้น เช่น ตื่นมาอึกลางดึก (ตี 2.30 หรือไม่ก็ ตี5.30) หม่าม้าก็ไม่เข้าใจธีร์เล้ยว่า biological clock ของธีร์ทำงานกันแปลกๆ ผิดชาวบ้านนะลูก

วันนี้ธีร์ไปตรวจร่างกายสำหรับทำประกันที่โรงพยาบาล น้ำหนักเพิ่มจากเมื่อ 2 อาทิตย์ก่อนอีก 6 ขีด เป็น 7.6 กิโลกรัม ยาว 64 เซ็นติเมตร ถามคุณหมอว่าตัวสั้นไปไหมคะ..หมอว่าไม่นะครับ ตรวจเสร็จ ธีร์ก็ถูกปั๊มหัวแม่โป้งไปแล้ว...หัดไว้แต่เล็กๆ

ระหว่างที่ธีร์กำลังถูกหม่าม้าจับล้างมือ ก็มีเด็กอายุ 4 เดือนมาหาหมอตรวจร่างกาย+ฉีดวัคซีน 4 เดือน น้องคนนั้นหนัก 5 กิโลก่าๆ 2 เดือนที่ผ่านมาหนักเพิ่มขึ้นมาแค่ 8 ขีด...

อืมมมม...หม่าม้าเชื่อแล้วว่าธีร์น่ะ ไม่ได้ตัวเล็ก..ธีร์น่ะออกไปทางเด็กยักษ์ด้วยซ้ำไปนะ

แง่ง

ธีร์เค้าหัดออกเสียงมานานแล้วเหมือนกัน มักจะมีเสียงแปลกๆ ไว้คุยกับคนอื่นๆ เสมอ เช่น อะคู่ เออ และแง่ง เป็นต้น

คำว่าอะคู่ มักจะออกมาตอนอารมณ์ดีมาก ไม่รู้แปลว่าอะไร หม่าม้าเดาว่ามาจากคำว่าโอเคที่หม่าม้าชอบพูดกับธีร์บ่อยๆ บางทีธีร์ก็ร้องแค่ คู่ๆ ไม่รู้ได้ค่าโฆษณากะเค้ามารึเปล่า หรือไม่ธีร์ก็เคยเกิดเป็นนกเขามาก่อน

เวลาหงุดหงิดหรืออารมณ์ไม่ดี เด็กคนอื่นเค้าคงร้องแง แต่เจ้านี่มันร้องแง่ง เหมือนกับว่า อย่าเข้ามานะเฟ้ยเฮ้ย อารมณ์ไม่ดีนะ อุ้มไปเดินเล่นซะที เอานมให้กินซะทีซี๊ แง่ง...

สมแล้วที่เกิดปีจอ

หม่าม้าว่าสงสัยต้องหัดให้ธีร์ร้องบ๊อกๆ ด้วยจะได้ครบ 555

สุขสันต์วันเกิดคับ อากง...

วันนี้ธีร์ติดตามหม่าม๊าไปบ้านสายสี่ เพื่อไปแฮบปี้เบิร์ดเดย์กับอากงคับ....
พอห้าโมงเย็นนิดๆธีร์กำลังสะลึมสะลือได้ที่ ก็ได้เวลาออกไปทานข้าวเย็นด้วยกันพอดี
ระหว่างที่ทุกคนกำลังลังเลใจ ว่าจะเอาธีร์ไปด้วยดีไหมน๊อ...หรือจะปล่อยให้ธีร์นอนเล่นอยู่ที่บ้านดี
น้าบีก็ตัดสินใจอุ้มธีร์ออกไปตากอากาศด้วยกัน ที่ร้านอาหารเลยคับ...อิอิอิ

พอถึงร้านเราก็ทำเวลากันได้ดีมาก สั่งอาหารกันแต่ละรายการน่ากิ๊นน่ากิน จนโต๊ะข้างๆ ถึงกับขอก๊อป แอบสั่งตามเราอยู่หลายจานเลยเชียว.....
ใช้เวลาชั่วโมงฟ่าๆ เพราะฝนจะตก เราก็เลยกลับมาเป่าเค๊กวันเกิดอากงกันที่บ้านคับ....
ที่เหลือเดี๋ยวหม่าม๊าจะมาเขียนต่อนะคับ.....
ขอพ่อธีร์ไปนอนก่อนครับ อิอิ :-)

ตอนนี้หม่าม้าอยู่ในช่วงพักเหนื่อย เมื่อวานตอนธีร์เห็นเค้กสตรอเบอร์รี่ร้านซัน มูแลงของอากง ธีร์ก็น้ำลายไหลเป็นฟองใหญ่ออกมาหยาดเยิ้ม เป็นที่ขบขันของคนทั้งบ้าน...อาม่าว่าฝนจะตก แต่คนอื่นๆ เห็นว่าธีร์อยากกินเค้กอย่างแรง

หลังจากนั้น ธีร์ก็เข้าไปในห้องน้าคิม ดำเนินการจับจองของเล่นเอาไว้ก่อน ไม่ว่าจะเป็นกระปุกอุลตร้าแมนที่เต็มไปด้วยเหรียญสิบทั้งสามตัว เรือรบยามาโมโต้ และโมเดลล้านแปด เพื่อว่าตอนโตจะได้มาหยิบไปเล่นได้สะดวกๆ (น้าคิมเค้าหวงมาก เราก็แหย่ว่าเราจอง ธีร์คงมีคนช่วยขะมายของเล่นเยอะ 555) แล้วป๊าก็เห็นธีร์คุยกะน้าบีเป็นครั้งแรก น้ำลายแตกฟอง คุยไปเรื่อยๆ พอธีร์เห็นว่าคุยนานไปละ ก็กลายเป็นทะเลาะกัน แล้วธีร์ก็พ่นน้ำลายใส่น้าบีซะเลย เนื่องจากน้าบีไม่อยู่ในระยะเตะต่อยของธีร์...อย่าให้ธีร์โตนะเฟ้ยยยย

อัพเดตคราวนี้เหมือนว่าธีร์เป็นเด็กมีแต่พฤติกรรมแย่ๆ ตั้งแต่เด็ก จริงๆ หม่าม้าเห็นว่าขำมากกว่า ด้วยความร้ายเดียงสาของลูก

ไปดีกว่า หม่าม้าหมดแรง

วันแห่งการไม่นอน

และแล้ววันไม่หลับไม่นอนแห่งชาติของธีร์ก็มาถึงอีกคำรบหนึ่ง สงสัยได้กำลังใจจากญาติออนไลน์ทั้งหลายเหลือคณานับ ทำให้ธีร์ฮึกเหิมถีงกับไม่หลับไม่นอนกันเลยทีเดียว ดังนั้น วันนี้จึงเป็นวันแห่งความโชคร้ายแห่งชาติของหม่าม้านั่นเอง 555

เริ่มต้นตั้งแต่ 7 โมงเช้า ธีร์เมื่ออยู่บ้านนครปฐม หม่าม้าเดาว่าคงไม่มีใครตื่นมาเล่นด้วยเช่นนี้ ทำให้งอแงหงุดหงิดยิ่งนัก ร้องบ้างหยุดบ้างไปตามเรื่องเรื่อยไปจนถึง 8 - 9 โมงโน่นเลยทีเดียว

10 โมง หลังจากกินนมไปอีกครั้ง พี่ธีร์ของเราก็หลับไปประมาณ 15 นาที นัยว่าเอาแรงมาคุยเอิ๊กอ๊ากต่อไป เป็นเช่นนี้ตลอดทั้งวัน ไม่ว่าหม่าม้าจะเอาใส่เป้อุ้มเด็ก คาร์ซีท รถเข็น ฯลฯ ก็ไม่มีวี่แววว่าจะล่อหลอกให้ธีร์นอนได้ จนกระทั่ง 5 โมงเย็น หลังจากหม่าม้าพาไปอาบน้ำเรียบร้อยในภาคเย็น ธีร์ถึงได้สลบเหมือดไป...คราวนี้ยังไม่รู้ว่าจะได้นานกว่า 15 นาทีหรือไม่

โปรดติดตามตอนต่อไป

up dead

อุ้ยสะกดผิด มัวแต่คิดว่าธีร์ตื่นขึ้นมา ไม่ธีร์ก็หม่าม้านี่แหละ ตายกันไปข้างนึง
update...
หลังจากที่หม่าม้าทำการอัพบล๊อคไปเมื่อวานเรียบร้อย ธีร์ก็ตื่นขึ้นมาตอน 5 โมงครึ่ง และไปนอนอีกทีตอน 5 ทุ่มครึ่ง....ถูกต้องค่ะ ไม่มีใครอ่านผิด หม่าม้าก็ไม่ได้พิมพ์ผิด ธีร์ไปนอนตอนเกือบเที่ยงคืน และดีดดิ้นตลอดการนอน ถึงแม้ว่าจะเพลียเพียงใดก็ตาม หม่าม้าคิดว่าธีร์หิวรึเปล่า ให้กินนม ธีร์ก็ไม่กิน ดิ้นพลาดๆ เหมือนปลาช่อนถูกทุบหัวไงงั้น ให้นอนธีร์ก็ไม่นอน

เช้าวันนี้ถึงสิบโมง อาการเหมือนเดิม และน๊อคไปในที่สุดตอนสิบโมง ถึงตอนนี้เที่ยงก่าๆ ธีร์ก็ยังไม่ตื่นนอน (หม่าม้าจับไปนอนในเก้าอี้นอนของพี่ปรานต์สมัยเด็กๆ) โดยไม่กินนมเลยหลังจากมื้อสุดท้ายตอนเจ็ดโมงเช้า...ไม่รู้ว่าตื่นมาจะดีขึ้นมั้ย

รู้อย่างเดียวว่า หม่าม้าธีร์ใกล้เป็นผีดิบเข้าไปทุกขณะแล้นนนน

ช่วยด้วยยยยย

การเลี้ยงดูธีร์โดยลำพังนั้น ถือเป็นงานที่หนักหนาสาหัสเสียเหลือเกิน ไม่ว่าจะเป็นทางด้านร่างกาย (น้ำหนักที่หม่าม๊าต้องแบก) หรือทางด้านจิตใจ (ความงี่เง่าเป็นครั้งคราวของธีร์) หม่าม๊าเคยคิดไว้นานแล้วว่าเราน่าจะเอายานอนหลับใส่ให้ธีร์กินได้ ธีร์จะได้หลับในเวลาที่หม่าม๊าเหนื๊อย...เหนื่อย และตื่นในเวลาที่หม่าม๊าไม่เหนื่อยมาก....แต่ก็คงทำไม่ได้ เอาหัวฟาดขอบโต๊ะหรือขอบเตียงให้สลบไปก่อนคงพอได้ 555

โดย
หม่าม๊า(ภาคโหดสุดๆ)
ป.ล. ป๊าอ่านแล้วบอกว่าเป็นหม่าม๊าภาคฆาตกร...

รูปธีร์มาแล้วจ้า

ถ่ายเมื่อไม่กี่วันก่อน ไม่ค่อยชัดเจนเท่าที่ควร...หม่าม๊าเป็นพวกถ่าย 100 เอา 1 เอิ๊ก เอิ๊ก snap มาตอนธีร์อ่านหนังสือ superman returns แล้วหลับไป (ขำไปป่ะ)

ส่วนรูปล่าง น้าโมเป็นผู้ถ่ายทำน้องธีร์ก๊ะอากง หน้าตาไปกันคนละฟีลลิ่ง อิ อิ (อากงเปิดมาเจอสงสัยจะต๊กกะใจหมด...มีรูปเราลงเว็บด้วย)


สองสามวันมานี้ คิมมีความคิดว่า ที่ธีร์ร้อง "อะคู่" บ่อยๆ อาจจะมาจาก ha-ku-na-ma-ta-ta ในเรื่อง lion king ก็เป็นได้ แต่ล่าสุด กลับบอกว่า ม่ายช่าย "อะคู่" มาจากคำว่า "อากู๋" ต่างหาก...ไปลงบล๊อกด้วยนะว่าธีร์เรียกอากู๋คิมได้คนแรก...เหอ เหอ เหอ...หมีดำช่างพูดจาเอาแต่ได้อะไรเช่นนี้

มาแล้นนนนน

หม่าม๊า ไม่มีรูป...ป๊าเลยแว๊บเอารูปธีร์หาวง่วงนอน (เพราะอยู่ดูฟุตบอลดึกๆดื่นๆมาแปะไว้แทน) อิอิอิ

มาแบบเงียบๆ ไม่มีรูป เนื่องจากหม่าม๊ายังหา card reader ของหมีดำม่ายด้ายยยยย

วันนี้ธีร์ไปหาคุณหมอเพื่อฉีดวัคซีน 4 เดือน ระหว่างทางไป ธีร์เกิดอาการอึพรวดพราดเลอะเทอะเละเทะไปถึงกลางหลัง (ชะอึ๋ยยยย)

พอไปถึงโรงพยาบาล อย่างแรกที่เราต้องทำก็คือ พาธีร์ไปเปลี่ยนชุด และเปลี่ยนผ้าอ้อม...คุณพยาบาลยังแสนดี เดินมาตามถึงห้องเปลี่ยนผ้าอ้อมบอกว่าเสร็จแล้วให้ไปชั่งน้ำหนักด้วย...ชัวร์ค่า ใครจะไปเปลี่ยนผ้าอ้อมอย่างเดียวล่ะคะ ม่ายช่ายวัตถุประสงค์ของเราซะหน่อย ระหว่างการเปลี่ยนผ้าอ้อมและเสื้อผ้า มีคุณแม่รายนึงมารอคิวอยู่ ถามหม่าม๊าว่า นี่เด็กในละครอุ้มรักใช่มั้ยคะ...รอบแรกหม่าม๊าทำเป็นเฉยเมยไม่สนใจเพราะวุ่นวายกับการเปลี่ยนและทำความสะอาดลูกอ้วนอยู่ คุณแม่รายนั้นอดรนทนไม่ไหว อยากรู้อยากเห็นจัด ถามซ้ำอีกครั้ง คราวนี้หม่าม๊าตอบไปว่า ไม่ใช่ค่ะ (ในใจนึกว่า...ด่าลูกตรูรึเปล่าเนี่ย เด็กในละครมันไม่น่ารักซักกะหน่อย)

พอไปชั่งน้ำหนัก วัดความยาว ธีร์หนัก 7,110 กรัม ยาว 65 ซม และรอบหัวเท่ากับ 40.5 ซม ส่วนนิ้วโป้งเท้าที่งอแปลกๆ คุณหมอเรียกว่าเป็นไรไม่รู้ สรุปตามความเข้าใจของหม่าม๊าได้ว่า ข้อยึด โตขึ้นใส่รองเท้า/เดินอาจจะเจ็บ แต่ถ้าไม่เป็นมากก็ไม่เป็นไร ลองพยายามยืดๆ ดู นอกจากนี้หมอยังให้กินเหล็กอีกด้วย บอกว่าซีดไปหน่อย แซวอีกนะว่า โตขึ้นจะได้เป็นนักการเมือง กินเหล็กกินหินปูนทราย...แน๊

พอถึงเวลาฉีดวัคซีน ธีร์ที่พยายามชวนลูกคุยเอิ๊กอ๊ากอยู่ไม่ทันรู้ตัวก็โดนจึ้กเข้าไปซะละ ร้องเล็กน้อยตอนหมอดึงเข็มออกมา ไม่รู้มันความรู้สึกช้าหรือไม่ค่อยเจ็บเท่าไหร่ตามที่หม่าม๊าบอกไว้ก่อน เหอ เหอ เหอ จากนั้นก็กินวัคซีนโรตาแรคหมดโดยไม่ต้องถูกบีบปากเหมือนคราวก่อน พฤติกรรมดีขึ้น...

วันนี้คนไปหาหมอเยอะ เด็กร้องไห้กระจองอแงกันเต็มไปหมด...จริงอย่างที่ป๊าว่า แผนกกุมารเวชเป็นแผนกที่เต็มไปด้วยน้ำตาและเสียงร้อง 555

โคลิค เด็กเห็นตี๋ อิอิอิ (จะโดนด่าไหมตรู)

ช่วงนี้ มีหนังไทย เรื่องหนึ่ง
พอเห็นคอนเซ็บป์ของหนังแล้ว เชื่อว่า.. คนเป็นพ่อแม่หลายคน
คงอยากจะบ้องกระโหลกคนทำหนังเรื่องนี้
กันคนละเป๊กสองเป๊ก มากมั่งน้อยมั่งไปตามดีกรีของความรู้สึกที่มีต่อหนัง ด้วยว่า แหม!!
อุตส่าห์มีเงินทำหนังทั้งที...
ทำไมถึงไม่รู้จักทำอะไรที่เห็นหัวอกหัวใจของพ่อแม่ที่มีลูกเป็นโคลิคบ้างเล้ย.....

นี่ขนาดจะเอารูปจากหนังมาให้ดูยังกลัวเลยนะเนี่ย.........
ดูรูป ธีร์เห็นหม่ามี๊ ข้างบนดีกว่าเนอะ อิอิอิ.... โดนแน่!! โดนแน่ๆ!! เรยตรู อิอิอิ

ปล. รูป ธีร์กับหม่าม๊า ถ่ายตอนเช้าวันนี้ก่อนเดินทางออกจากบ้านไปสายสี่

หลายอารมณ์

รูปพวกนี้ถ่ายเมื่อวันพฤหัสฯ ก่อนที่ธีร์จะออกเดินทางไปบ้านอาม่า มีหลายคนบอกว่า ธีร์เป็นเด็กที่มีหน้าตาหลากอารมณ์ไม่ซ้ำ ซึ่งหม่าม๊าก็เห็นด้วย ถึงกับปรารภกับน้าบีว่า เราน่าจะเอารูปธีร์มาทำ "ธีร์โมติคอน (thee-moticon) จริงๆ คงขำเหมือนกัน

เดี๋ยวนี้ธีร์มักจะลีลามากเวลากินนม จะต้องดิ้นรนๆ พอเป็นพิธีพอให้คนป้อนเหนื่อยก่อนที่จะยอมกินโดยดี บางครั้งถ้าไม่อยากกินจริงๆ หรืออิ่มแล้ว ก็จะดิ้นรนๆ ซ้ายขวา ถ้ายังคงป้อนต่อไป ธีร์ก็จะดำเนินการส่งเสียง "แหวะ" ออกมา....ได้ผลทุกคราวไป เลิกกิน เลิกป้อนกันโดยพลัน

ก็ไม่รู้ว่ามันฉลาด เรียนรู้ที่จะรับมือกับพวกผู้ใหญ่อย่างได้ผล หรือว่ามันแสบซ่าตั้งแต่เล็ก...หม่าม๊าชักกังวล

ว่าไงดีเนี่ย

อาทิตย์ที่ผ่านมาไม่ได้อัพบล๊อกเท่าที่ควร เพราะหม่าม๊าหมดมุข ไม่รู้จะเอาอะไรมาอัพ อาทิตย์นี้ธีร์มาอยู่บ้านอาม่าที่สายสี่ตั้งแต่วันพฤหัสฯ เพราะป๊าจะต้องเข้าเมืองกรุงทำทู๊ระ และคาดว่าจะกลับบ้านนครปฐมราววันจันทร์ เพราะป๊าจะให้หม่าม๊าไปทำทู๊ระให้อีก (อะไรจะทู๊ระแยะปานน๊านนน)

อาทิตย์ที่ผ่านมาธีร์ขี้โม้มั่กๆ กลับไปอยู่บ้านที่นครปฐมอาจจะขี้โม้น้อยหน่อยเพราะไม่รู้จะโม้กะใคร โม้กะหม่าม๊าก็เบื่อหน้ากันมั่กๆ มีครั้งนึงที่หม่าม๊าเอาหมอนข้างออกแล้วธีร์ดำเนินการคว่ำหน้าเอาแขนลอดไปอีกฝั่งได้...ทำได้แค่ครั้งเดียวแล้วก็ทำไม่ได้อีกเลย โธ่เอ๊ย หม่าม๊าก็นึกว่าธีร์จะพลิกตัวได้เองแล้น จงรอต่อไปเนอะ

ไปและ ยิ้มเยอะๆ หน่อยลูก ตาชี้ หน้าตาเฉยเมยเนี่ย มันโลโก้ของหม่าม๊า ธีร์อย่ามาเลียนแบบ แค่ตาชี้เหมือนกันก็ถูกป๊าประนามแล้น