เที่ยวเขาดิน

วันอาทิตย์ที่ผ่านมามีเรื่องวุ่นวายเล็กน้อยในตอนเช้า หลังจากเรื่องวุ่นๆ ซาไป หม่าม้า อี๊บี แล้วก็โมอิ๊ก็พาธีร์ไปเที่ยวเขาดินกัน ธีร์ร่ำร้องจะไปเขาดินตั้งแต่หลายอาทิตย์ก่อนแล้ว ในที่สุดก็ได้ไปซะที ธีร์บอกว่าอยากจะไปดู "ตัวกินมด"

เราไปถึงเขาดินวนากันตอน 11 โมงน่าจะได้ เข้าประตูฝั่งตรงข้ามพระที่นั่งอนันตฯ ที่กำลังมีการปรับปรุงภูมิทัศน์ (ศัพท์หรูชะมัด 555) โดยรอบอยู่ ซื้อบัตรผู้ใหญ่คนละ 50 บาท เด็ก 10 บาท เดินเข้าประตูไป จุดแรกเราไปให้อาหารช้างกัน ธีร์ถือตะกร้ากล้วยเข้าไปโยนตุ้บให้คุณช้าง คุณช้างก็ใช้งวงยาวๆ มาคว้ากล้วยไปกิน น่าจะเรียกว่า "ปาอาหาร" ให้ช้างจะเหมาะสมกับลักษณะการให้มากกว่า

เนื่องจากบรรดาผู้ใหญ่ที่ไปกะธีร์ห่างเหินกันไปเขาดินมายาวนานมาก เดินไปไหนดูตัวอะไรกันก็ไม่ถูก ไปขอแผนที่จากเจ้าหน้าที่ฯ ก็ได้แผนที่ที่ไม่ได้มีรายละเอียดอะไรเลยมา 1 แผ่น ไม่สมกับการเป็นแผนที่....แผนที่ที่แจกชาวต่างชาติยังละเอียดซะกว่า รู้งี้บอกเค้าว่าอ่านภาษาอังกฤษออกก็น่าจะหมดเรื่อง...ชิ

เดินมานิดถึง ถ่ายรูปกับป้ายเขาดินวนาซะหน่อย ชูนิ้วซิธีร์...

เราก็เดินมะงุมมะงาหราไปดูสัตว์ตามกรงต่างๆ ธีร์ที่ปกติไปดูแต่ฮิปโปฯ ตัวปลอมในห้าง วันนี้ก็ได้ดูฮิปโปฯ ตัวจริงอย่างใกล้ชิด (แค่แผ่นกระจกกั้น) ถ่ายรูปคู่กะคุณฮิปโปฯ (ใช่แม่มะลิรึเปล่าหว่า?)

อากาศร้อนจัด ธีร์เดินดูสัตว์ในรูปภาพที่ติดไว้ตามกรงต่างๆ อย่างตื่นตาตื่นใจ...จนทุกคนต้องบอกว่า พามาดูของจริง ดันไปสนใจรูปมากกว่า สงสัยอ่านแต่หนังสือเยอะไป 555

ถ่ายรูปกะรูปปั้นหมี ตัวจริงมันไม่หลับ ก็หนีไปซ่อน...

ลิง ค่าง บ่าง ชะนี แพนด้าแดง เสือ สิงโต(เค้ามีป้ายบอกว่าเค้าปลดประจำการสิงโตแก่ไปไว้ที่เขาเขียว แล้วเอาสิงโตหนุ่มชื่อ "โหย" มาไว้แทน โหยไม่ค่อยทำงานเลย สงสัยจะเบื่อคนที่มาดูจัด หันหน้าเข้าด้านข้างกรงตลอด)

ยีราฟ ม้าลาย นกกระจอกเทศ หนูยักษ์ ม้าแคระอาร์เจนติน่า (ที่ทุกคนบอกธีร์ว่าถ้าไม่กินข้าว ไม่กินนมมากๆ จะกลายเป็นม้าแคระ)

ธีร์ทำตามสัญญากะม่าได้ดีมาก เดินเองตลอด ยกเว้นเวลาต้องอุ้มขึ้นไปยืนดูสัตว์ตามกรงต่างๆ เท่านั้นเอง

เดินกันจนเหนื่อย ธีร์ยังไม่ได้เห็นตัวกินมดเลย ระหว่างธีร์ไปดูยีราฟ อี๊บีไปถามเจ้าหน้าที่ฯ ได้ความว่าพวกสัตว์ขี้ตกใจทั้งหลายถูกย้ายไปไว้ที่เขาเขียวแล้วตั้งแต่มีประท้วงกันคราวก่อน สัตว์ในเขาดินก็เหลือไม่เยอะเท่าไหร่ เป็นอันว่าธีร์ก็อดไป รูปถ่ายอี๊บี ธีร์และยีราฟ เห็นยีราฟกันมั้ยล่ะเนี่ย...

รูปคู่รูปเดียวของเราในวันนั้น กำลังชี้ชวนกันดูหนูยักษ์ที่แช่น้ำหลับอยู่เย็นใจ
เป้าหมายต่อไปคือไปดูเพนกวิน เดินหากันนานสองนาน หาไม่เจอ เราเลยพักขาด้วยการนั่งรถม้าไปรอบๆ ซึ่งแน่นอน ธีร์ต้องตั้งท่าถ่ายรูปหลังไว้ด้วย หน้าตาดูแบบซูมๆ ไม่ค่อยจะเอนจอย ร้อน
ระหว่างนั่งรถม้า ธีร์ผู้มุ่งมั่นกับการเปลี่ยนเป้าหมายไปดูนกเพนกวินก็ไม่ยอมดูสัตว์อื่นๆ เลย หานกเพนกวินไม่เจอ ลงจากรถมาม้าเติมพลังด้วยนมเย็นซะหน่อยก่อน
เดินกลับไปถ่ายรูปกะนกฟลามิงโก้ สัตว์ที่อยากจะเลี้ยง ทำท่าเหมือนดูซะหน่อย ยืนไม่มั่นคง
หลังจากทำหน้าเป็นตรูดอยู่ทุกรูป บอกให้ยิ้ม ได้รูปหน้าเป็นแป๊ะยิ้มมาแบบนี้
แล้วเราก็ได้เข้าไปดูนกเพนกวินกันสมใจธีร์ ไม่มีรูปถ่าย....มัวแต่ปลอบโยนไม่ให้กลัวสัตว์สตัฟฟ์ในพิพิธภัณฑ์สวนสัตว์ที่เค้าเลี้ยงนกเพนกวินไว้ข้างในด้วยอยู่

ตกลงกันได้ในที่สุดว่าจะกลับบ้าน ขากลับเดินผ่านปางช้าง ถ่ายรูปกะช้างมา รูปบนซ้ายมือ เค้าตั้งใจให้ถ่ายมาก บอกถ่ายเลยจะทำหน้าแบบนี้แหละ รูปขวานี่บอกให้ยิ้ม....ยิ้มได้ตาหยีสุดๆ ส่วนรูปซ้ายล่าง....กะลังแปลงร่างอยู่
ออกจากเขาดินได้ในที่สุด (วู้ปปี้ ฮูเร ฮูเร...เสียงหม่าม้า อี๊บี และโมอิ๊ร้องในใจ) ถ่ายรูปคู่กะสมเสร็จที่ธีร์บอกว่านี่แหละตัวกินมด....หรือว่ามันคือตัวกินมดจริงๆ หว่า สับสน
เป้าหมายต่อไปสงสัยจะเป็นสวนสัตว์เปิดเขาเขียว แต่เอ...หรือจะไปดูปลาวาฬที๋โอซาก้าดี....หรือจะไปดูคนุทที่สวนสัตว์เยอรมันดี....หรือจะไปดูแพนด้าที่เชียงใหม่ดี...

สรุปว่า อดไป ไม่ได้ดูซักตัว ผู้ใหญ่เหนื่อย 555