นอน

เกือบ 4 ทุ่ม กิจวัตรประจำวันในการอ่านหนังสือก่อนเข้านอนจบลง หม่าม้าปิดไฟ คุยกับธีร์เล็กน้อย รอธีร์สงบและหลับไปในที่สุด หลังจากหม่าม้าพยายามทำตัวสงบสยบความเคลื่อนไหวของธีร์อยู่ซักพัก ปลอบก็แล้ว ดุก็แล้ว เป็นหม่าม้าใจดี หม่าม้าโหด สารพัดสารพัน ธีร์ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะนอน กลิ้งซ้าย กลิ้งขวาอยู่นั่น จนในที่สุด หม่าม้าทนไม่ไหว เกิดการโต้ตอบกันดังนี้

หม่าม้า: ธีร์...นอน... นอนซักทีสิ เมื่อไหร่จะนอนเนี่ย หม่าม้าเริ่มโกรธแล้วนะ(แปลงร่างเป็นมารแม่ทำเสียงดุๆ หวังว่าธีร์จะกลัวแล้วก็ยอมนอนนิ่งๆ แล้วหลับโดยดี)

อีก 2-3 อึดใจต่อมา การดุครั้งที่ผ่านมาไม่ได้ผล

หม่าม้า: ธีร์...นอน...

ธีร์: ก็นอนอยู่นี่ไง

ดู ดู๊ ดูธีร์ทำ มันยอกย้อนยิ่งนัก....หม่าม้าถึงกับขำอยู่ในใจ แต่ขำมากจนทนไม่ไหว หัวเราะหึ หึ ออกมา

ธีร์: หม่าม้าขำอะไร

หม่าม้า: ก็ขำธีร์ไง ก็นอนอยู่นี่เหรอ (จากนั้นก็ฟัดธีร์หนึ่งรอบ)

ธีร์: หม่าม้าก็ขำอยู่นั่นแหละ...

รูปข้างบนนี่ถ่ายมาหลายอาทิตย์ละ ดูเหมือนเตียงนอนที่บ้าน แต่ไม่ใช่ ถ่ายมาจากเอาท์เล็ตขายผ้าปูที่นอนแถวบ้าน ผ้าปูที่นอนชุดนี้นอนแล้วเย็นสบายนุ่มลื่นมั่กๆ ลดราคา 80% จากราคาเต็ม 10,000++ (ไอ้ ++ นี่ไม่ใช่ภาษีอะไร แต่เป็น++ ที่แปลว่าจำไม่ได้ว่าเท่าไหร่ 555) อยากรู้ว่านอนสบายแค่ไหน ดูท่านอนของสมธีร์ได้ มีความสุขเสียเหลือเกิน

"มีทั้งเหลี่ยม"

วันนี้ตอนเย็น ฝนตั้งท่าจะตกหนักเป็นพายุบุแคม แต่นั่นก็ไม่เป็นอุปสรรคต่อการออกไปคาร์ฟูร์ของครอบครัว ณ สายสี่ของเราได้....ฟังดูเป็นครอบครัวไฮโซมีสกุลรุนชาติมากๆ แถมเริ่มเรื่องยังกะนิยาย (น้ำเน่าอีกต่างหาก)

เรื่องที่จะเล่าเกิดขึ้นระหว่างทางไปคาร์ฟูร์ ธีร์นั่งอยู่กับหม่าม้าด้านข้างคนขับ หันหน้าไปหลังรถ รัดเข็มขัดนิรภัยคาดหลังไว้ (จริงๆ ไม่ใช่วิธีที่ถูกต้อง กรุณาอย่าเลียนแบบ เด็กๆ ควรนั่งในคาร์ซีท...) ธีร์ที่นิยมความอิสระในการเคลื่อนไหวมักจะอุทธรณ์ว่า "ธีร์ไม่ล๊อก ล๊อกอ่ะ ไม่มีตำรวจหรอก" (คุณตำรวจมักจะถูกใช้ "อ้าง" หรือ "ขู่" ธีร์ตอนธีร์ไม่ยอมนั่งคาร์ซีท...ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ทำไปแล้ว หุ หุ หุ) หม่าม้าเหลือบไปเห็นคุณจราจรยืนอยู่ข้างถนน ชี้ชวนให้ธีร์ดู บอกว่านั่นไง คุณตำรวจ ระหว่างทางก็มีคุณตำรวจอยู่หลายคนเหมือนกัน ทุกคนในรถร่วมมือกันชี้ให้ธีร์ดูว่านั่นไง ตำรวจอยู่ตรงนั้น ตรงโน้น ตรงนี้

หม่าม้าได้ทีสอนธีร์ซะเลย บอกกะธีร์ไปว่า "คุณตำรวจน่ะเค้ามีเยอะนะธีร์ ไม่ได้มีแค่คนเดียวหรอกนะ เค้ามีกันทั้ง "กรม" เลยแหละ"

ธีร์ได้ฟังหม่าม้าบอกแล้วใช้เวลาไม่นานเลย ทำหน้าเจ้าเล่ห์แล้วเอคโค่กลับมาว่า "ตำรวจมีทั้ง "เหลี่ยม" เลยแหละ"

สงสัยธีร์จะเรียนรู้เรื่องรูปทรง วงกลมกะสี่เหลี่ยมได้ดีเกินไปหน่อยนะเนี่ย เหอ เหอ เหอ

ยังไม่มีรูป ส่งรูปจากมือถือเข้าคอมพิวเตอร์ไม่ได้ค้าบ ได้เมื่อไหร่ก็เห็นเองแหละเนาะ

ก็อร่อยเหมือนกัน

ป๊าเค้าบอกว่า นี่มันเว็บลูกนะเฟ้ย ไม่ใช่เว็บการทำอาหาร แต่แบบว่าหม่าม้าอยากโชว์อ่ะ นานๆ จะทำของกินออกมาหน้าตาเอามาอวดชาวบ้านได้ (แปลว่าล้มเหลวมากกว่าประสบความสำเร็จ)

วันนี้หม่าม้าลองทำคีช (quiche) กิน ได้สูตรมาจากพันทิพ จำได้ว่ากินคีชมาหลายรอบแล้ว ครั้งล่าสุดประทับใจคีช ลอร์เรน quiche lorraine ของโรงแรมไฮโซที่มีโลโก้เป็นรูปพัดมั่กๆ อยากจะกินอีก แต่เค้าก็ไม่ขายบ้าง ลืมกินบ้าง (อยากกินยังไงของมันเนี่ย) หาสูตรมาเก็บไว้หลายสูตร แต่ไม่มีเวลาทำซักที

คีชที่ทำวันนี้ก็ไม่ได้ทำตามสูตรเค้าเท่าไหร่ ออกแนวมั่วซะมากกว่า สูตรต้นแบบที่แอบอ้างเค้ามาเป็นคีชแฮม มีส่วนของ crust ไส้ แล้วก็ครีมราด (อยากรู้มากว่าทำไงดูสูตรที่นี่) บ้านเราข้าวของครบถ้วนอยู่กลางใจเมือง เราได้คีชใส่เบคอน+หัวหอมใหญ่มาแทน

ตอนเริ่มต้นทำ ธีร์นอนหลับกลางวันอยู่ ตื่นมาอีกที ตอนที่จะราดครีมเข้าอบครั้งสุดท้าย พออบเสร็จเอามาวางไว้ให้หายร้อน ธีร์มาปีนป่ายทำท่าหิวโหยอยากกิน แบ่งให้ธีร์กินชิ้นนึง ธีร์กินเข้าไปคำแรกแล้วก็บอกว่า "ก็อร่อยเหมือนกัน" ดูมันพูด....
ตายซะ แล้วเข้ามาอยู่ในพุงธีร์ซะโดยดี เจ้าคีชน้อย
ก็อร่อยดีเหมือนกัน!!!
หม่าม้ากรุณาอย่าบังบาร์นี่ของธีร์ด้วยครับ
นี่ไงเล่าหน้าตาของคีชเบค่อนหัวหอมของที่เราอยากโชว์ หน้าตาดีใช่มั้ยเล่า กินเข้าไปหมดนี่คนเดียวมันจุกอกตายแน่นอน ขอเอาหัวเป็นประกัน ยิ่งอากาศร้อนๆ แบบนี้ ไม่พ้นชั่วโมงแน่

สุวรรณภูมิ

กู๋คิมไปเที่ยวครับ กลับมาวันเสาร์ที่ผ่านมาตอนบ่าย อี๊บีก็เลยสบช่อง พาธีร์กะหม่าม้าไปเที่ยวสนามบินสุวรรภูมิซะหน่อย พาบ้านน๊อก...บ้านนอกอย่างเรา 2 คน ไปบ้านน๊อก....บ้านนอกดูเครื่องบิน 555

ตอนออกเดินทาง ธีร์ยังนอนตอนบ่ายอยู่เลย ถูกหม่าม้าอุ้มไปใส่คาร์ซีท นอนในรถออกเดินทางไปรับกู๋คิมกัน ธีร์ตื่นมาตอนเราถึงแถวๆ พระบรมรูปทรงม้า ตื่นมาไม่ทันไรก็ถามว่า...เราไปไหนกันเนี่ย แต่ก็ไม่มีใครบอกธีร์เลยว่าไปไหน

นั่งรถไปกันอีกซักพักใหญ่ ธีร์ก็เห็นเครื่องบินที่จอดกันเป็นทิวแถว ธีร์ก็ร่ำร้องเสียงดังว่า "ธีร์จะขี่เครื่องบิน ธีร์จะขี่" (ฟังดูบ้านนอกจริงๆ ด้วย จะขี่เครื่องบินวุ้ยลูกชั้น)

พอวนรถไปหาที่จอด ธีร์ผู้ซึ่งยัง "in" กับเครื่องบินอยู่ดีๆ ก็พูดขึ้นมาว่า "หม่าม้าเอาเครื่องบินป่ะ ธีร์ซื้อให้" หม่าม้ากะอี๊บีถึงกะ "หูยยยย" ในความใจป้ำของธีร์ เล่าให้ป๊าฟัง ป๊าบอกว่า ธีร์อยากได้เองน่ะสิ มามุขนี้เนี่ย แต่ยังไง เราก็เอามาลงบล๊อกไว้ก่อน เป็นหลักฐานเดี๋ยวอีกหน่อยธีร์จะลืมว่าจอต้องซื้อเครื่องบินให้หม่าม้า 555

จอดรถได้ เราก็มุ่งหน้าไปที่ starbucks เป็นที่แรก (กู๋คิมมีความสำคัญน้อยกว่าของกิน 555) ซื้อ ice tall signature chocolate มาหนึ่งแก้ว หม่าม้ากะธีร์แบ่งกันกิน ชะดีชะร้าย บางทีธีร์ก็กินหมดคนเดียวไม่แบ่งหม่าม้าเลย กินหมดแม้กระทั่งวิปป์ครีม...เดินเที่ยวซื้อขนมนมเนยกันก่อนรอบนึง แล้วก็คิดว่าจะพาธีร์ไปดูเครื่องบินซะหน่อย เดินไปเดินมา เจ้าหน้าที่ก็เดินมาบอกว่า "ตรงนั้นเข้าไม่ได้นะครับ เป็นที่สำหรับ first class" ไม่เข้าก็ไม่เข้า เราเดินลงไปที่ชั้นล่างแล้วก็ค้นพบว่า เดินเข้าไปก็ไม่เห็นเครื่องบินซักกะหน่อย ชิ ไม่มีเครื่องบินใครจะอยากเดินเข้าไปกั๊นนนน

สรุปว่าธีร์ก็ไม่ได้ดูเครื่องบินอย่างใกล้ชิด แอบไปดูจอว่าเครื่องกู๋คิมลงรึยัง แว้กกกก ลงแล้วนี่นา ไปรอกู๋คิมดีกว่า ระหว่างรอ อี๊บีมีความเห็นว่าเราควรมีป้ายซักหน่อยเดี๋ยวกู๋คิมไม่รู้ว่ามีคนมารับ เอาถุงวาฟเฟิลลูกเกดของธีร์นี่แหละ ธีร์ชอบถืออยู่แล้ว บอกว่าอุ่นๆ พุง (ตอนซื้อคนขายเค้าอุ่นให้ด้วย) ถือไปถือมาชักไม่ค่อยอุ่น แต่ยังต้องถือเป็น prop ดีเด่น....

อยู่กะแม่มัน ทำเป็นหน้าตาไม่พอใจ อยู่กะอี๊บี กลายเป็นหมูดื้อไปซะนี่
ในที่สุด กู๋คิมก็ออกมาซักที พร้อมกะ"มักกี้เม้า" ยุคทีวีขาวดำสำหรับธีร์ มองเห็นกันมั้ยอ่ะ มักกี้เมาส์อยู่หนาย
รับกู๋คิมเสร็จเราก็เดินทางกลับบ้านสายสี่กัน พอใกล้จะถึงบ้านนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้กินวาฟเฟิลนี่นา...ถามกันไปถามกันมา 3 คน (ยกเว้นธีร์ เพราะอะไรๆ ธีร์ก็ตอบว่าไม่เอา ไม่สารพัดจะไม่ตลอดเวลา) สรุปว่าถุงวาฟเฟิลถูกทิ้งไว้กะรถเข็น หมดหน้าที่ prop ก็กลายเป็นขยะไปซะ ช่างน่าเศร้ายิ่งนัก (จริงๆ งกของกินข้างในต่างหาก 555)

สงกรานต์

สวัสดีปีใหม่ไทยครับผม....

เลยมาตั้งหลายวันแล้วเพิ่งจะมาสวัสดีเนาะ...แหะ แหะ หม่าม้าขี้เกียจเองแหละครับ ธีร์ก็กินๆ นอนๆ แล้วก็วิ่งวุ่นอยู่ทุกวัน จะเอาเวลาที่ไหนมาอัพบล๊อกตัวเองใช่มะ

วันสงกรานต์ที่ผ่านมา ธีร์ก็ได้เล่นสงกรานต์เหมือนกัน ถูกหม่าม้าเอย อี๊บีเอย โมอี๊เอย เอาปืนฉีดน้ำเล็กๆ มายิง ธีร์หงุดหงิดเป็นอย่างมาก รู้สึกเหมือนโดนกลั่นแกล้งอยู่ตลอดเวลา โมโหถึงขนาดปาปืนกระต่ายฉีดลูกโป่งที่อี๊บีซื้อมาจากเกาหลีลงพื้นตั้งหลายที จนโดนทำโทษไม่ให้เล่น 555 แต่เจ้าปืนกระต่ายนี่ก็ทนทายาด ไม่ยักกะเจ๊งแฮะ สงสัยต้องโดนโยนอีกที คริ คริ คริ

ช่วงนี้อากาศก็ร้อนแสบๆ หนุ่มๆ เค้าก็มีแฟชั่นต้อนรับหน้าร้อนกัน สีสันจัดจ้านเป็นอย่างยิ่ง ช่วงนี้ธีร์ใส่ชุดแบบนี้อยู่ทุกวัน เพราะธีร์ร้อนจนหลังคันคะเยอ เป็นผดร้อนเต็มหลังไปหมด เสื้อผ้าบางเบาจึงเหมาะกะธีร์ยิ่งนัก
เมื่อวานนี้ธีร์ไปวัดที่หนองกวางกะอาม่า ป๊า แล้วก็หม่าม้า หม่าม้าทำผัดกระเพราใส่หน่อไม้ดอง กะเค้กกล้วยหอมไปถวาย ส่วนอาม่าก็เอาไก่ย่าง ไก่ทอด เคเอฟซี แล้วก็สลัดผักไป ป๊าทำหน้าที่สารถี ส่วนธีร์ก็ไปเป็นเกียรติเป็นศรี 555 หลวงปู่เอ็นดูเด็กๆ อย่างธีร์มาก ไปวัดทีไร หลวงปู่ก็จะไปหาขนม นม ยาคูลท์มาแจกทุกที เมื่อวานหลวงปู่เรียกธีร์เข้าไปเอายาคูลท์ 2 ขวด ธีร์ก็เชื่อฟังเป็นอย่างดี เดินไปหยิบของมาแล้วก็เดินกลับมาหาหม่าม้า ปากก็พูดว่า "หมดอายุยังอ่ะ" ... เวร! พูดซะดัง คนได้ยินกันทั้งศาลา หม่าม้าแอบได้ยินใครซักคนพูดว่า เป็นเด็กรุ่นใหม่จริงๆ 555 ไม่รู้เค้าชมรึเปล่า แหะ แหะ

นี่ไงชุดอยู่บ้านของธีร์ ช่วงนี้ป๊าเอากีตาร์มาซ่อมแล้ววางไว้ หม่าม้าไปหยิบมาเล่นก๋องๆ แก๋งๆ ธีร์เห็นก็เดินมาขอเล่นบ้าง หม่าม้าถามว่า งั้นถ่ายรูปไว้ด้วยได้มั้ย ธีร์บอกว่าได้ แล้วก็มองกล้องทำหน้าแบบนี้ให้ถ่ายรูปหนึ่งที ไม่รู้คุณหลวงเล่นกีตาร์หรือว่าจะเข้อยู่ ท่าทางจะเป็นอย่างหลังนะเนี่ย....

เรื่องเล่าอาทิตย์นี้

เรื่องหัวหิน...พลขับบีได้ทำการเล่าเรื่องไว้แล้วทั้ง 2 วัน ติดตามได้ที่บล๊อกของอี๊บีที่ปรากฎอยู่ด้านข้างๆ นี่แหละ (สบายเราไป คริ คริ)

ตั้งแต่วันอังคาร ธีร์ไปเช็งเม้งที่โพธารามเจอญาติกันเยอะแยะมากมาย แล้วเรา 3 คน ป๊า หม่าม้าแล้วก็ธีร์ก็ต้องเฝ้าบ้านโพธาราม เปิดโอกาสให้โกวโตกะโกวปุ๊กไปท่องเที่ยวพักผ่อน...

กว่าบรรดาพลพรรคจะออกเดินทางไปพัทยากันได้ก็ปาเข้าไปเกือบ 4 โมงเย็น บ้านโพธารามขึ้นชื่อเรื่องยุงเยอะสุดๆ ธีร์ถูกหม่าม้าล๊อคคอจับนอน พอหลับก็เอาไปนอนในห้องกางมุ้งให้ดิบดี แล้วหม่าม้าก็ออกไปซื้ออาหารเย็นมากินกัน กลับมา ธีร์ตื่นนอนแล้ว กำลังร้องไห้กระซิกกระซี้อยู่กะอกป๊า สำรวจทั่วตัว กรรมเวร...โดนยุงกัด 4-5 ตุ่ม ยุงกัดตอนไหนหว่า ตอนพาไปนอนยังไม่มี ว่าแล้วหม่าม้าก็ไปสำรวจในมุ้ง...หุ หุ หุ หม่าม้าขังยุงไว้กะธีร์ 1 ตัว 555

ตกดึก จะว่าแปลกที่ก็ไม่ใช่ เพราะไปหัวหินก็ไม่มีปัญหา ธีร์เกิดกลัวอะไรซักอย่างที่ไม่ยอมบอก ไม่ยอมหลับยอมนอน กว่าจะหลับได้ก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืน ระหว่างทาง โดนยุงกัดเพิ่มไปอีกหลาย...

เช้าวันต่อมา ธีร์ตื่นนอนพร้อมนาฬิกาปลุกป๊าตอน 6 โมงเช้า ร้องไห้กระซิกกระซี้จะออกจากห้องนอนให้ได้ หลังจากไปดูวัวตอนเย็น และเดินเล่นริมแม่น้ำแม่กลองแล้ว ธีร์ก็กลับไปนอนที่บ้านนครปฐม

สายวันรุ่งขึ้น ธีร์กะหม่าม้าก็ไปลั๊นลาที่เอาท์เล็ตของ pasaya ก่อนจะไปอยู่เป็นเพื่อนป๊าที่โพธารามต่อ รอโกวๆ กลับบ้าน ที่จริงเราเคยไปกันครั้งนึงแล้ว ครั้งนี้เค้าทำใหม่ใหญ่กว่าเดิม มีร้านกาแฟด้วย ธีร์เห็นเตียงนอนเค้าแล้วก็อดไม่ได้ ขึ้นไปเกลือกกลิ้งซะเหมือนเตียงนอนที่บ้านยังไงยังงั้น

สรุปว่าอาทิตย์นี้ผ่านไปด้วยความคัน ธีร์ชอกช้ำอย่างที่ไม่ควรถ่ายรูปมาโชว์ใคร ไว้รอเรารักษาตัวให้หน้าเนียนใสกิ๊กแล้วค่อยมาโชว์โฉมกันใหม่ (จริงๆ เป็นข้ออ้างแห่งความขี้เกียจของหม่าม้า ที่จะไม่ใส่รูปนั่นแหละ 555)

หัวหิน (อีกแล้วเหรอ)

เนื่องจากเวลาไม่เคยคอยใคร วันใหม่นี่ก็ล่วงเลยไปนานแล้ว หม่าม้าสมควรไปนอนซักที แต่เห็นว่าหม่าม้าจะไม่มีโอกาสมาเล่าเรื่องหัวหินอีกหลายวัน มาเกริ่นซักเล็กน้อยพอเป็นพิธีก่อนจะหายหัวไปหลายวัน เนื่องจากพรุ่งนี้เป็นวันเช็งเม้งของบ้านป๊า เราทุกคนก็จะไปเช็งเม้งกันที่โพธาราม พวกโกวๆ ของธีร์เห็นควรจะไปเที่ยวพัทยากัน ป๊า หม่าม้า แล้วก็ธีร์ก็จะต้องไปเฝ้าบ้านโพธารามกัน 2-3 วัน

เสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมาธีร์ไป "ก้อนหิน" อีกแล้ว ก๊วนเดิมเพิ่มอี๊บีอีกหนึ่งหน่อ คราวนี้เราไปพักโรงแรมเล็กๆ น่ารักแต่ห่างไกลทะเล ที่ชื่อหัวหินไวท์แซนด์ ไปกินอาหารทะเลหมดไปครึ่งทะเล แล้วก็ไปผจญภัยกันมา รูปถ่ายมีเป็นพันรูป กู๋คิมเอย ป๊าเอย โมอิ๊เอย กดกันไม่ยั้ง กู๋คิมแอคทีฟมากขนาดกลับถึงบ้านคืนวันอาทิตย์ยังตบๆ แต่งๆ รูปส่งอีเมล์มาให้หม่าม้าอัพบล๊อก แหะ แหะ วันนี้หม่าม้ามัวแต่ทดลองทำขนมไหว้เจ้าที่ประสบความล้มเหลวตลอดเวลา ไม่มีอารมณ์และเวลามาเล่าเรื่องหัวหิน

ดังนั้น เราขอแปะโป้งไว้ก่อน หรือว่าอี๊บี กู๋คิม และโมอิ๊จะเป็นมือวางอันดับสอง สามและสี่ในการอัพบล๊อกครั้งนี้แทนเราดีน้อ....ที่บล๊อกของแต่ละคน 555 (เราไม่พลาดให้ password พวกเจ้าเป็นครั้งที่ 2 หรอกเฟ้ยยย)

ฟิ้วววว ไปเก็บของเตรียมตัวอพยพไปเฝ้าบ้านก่อนละ บ๊ายบาย "พักทวก"

ขายบล๊อก...

ช่วงนี้หม่าม้ายุ่งๆ ไม่มีเวลาจะมาอัพบล๊อกเท่าไหร่ กิจกรรมในชีวิตมากมายเหลือเกิน เมื่อไม่กี่วันมานี้มีคน (ป๊าเค้าว่าบิลล์ เกตต์) ติดต่อมาว่าจะขอซื้อบล๊อกของธีร์ 80 ล้านยูเอสดอลลาร์ บอกว่าอ่านแล้วไร้สาระดี หม่าม้ากะป๊าปรึกษากันแล้วว่าควรเอาเรื่องนี้ไปแปะไว้เป็นเรื่องสำหรับวัน april fool's day กันดีกว่า ถึงแม้จะเลยมาแล้ว แต่เราสามารถเปลี่ยนวันที่ได้ 555 ช่างคิดกันไปด้ายยยยยยย แถมมีการโปรยหัวข้อซะขนาดนี้ คริ คริ

เข้าเรื่องเข้าราว อาทิตย์นี้มีเรื่องจะอัพกันเยอะมาก ทยอยอัพกันวันละเรื่องคงไปหมดซักวันพุธ (ว่าไปนั่น จริงๆ แล้วคงมีแต่เรื่องขี้โม้มากกว่ามั้ง)

วันศุกร์ที่ผ่านมา ธีร์ไปพุทธมณฑลมา คราวนี้กู๋คิมไปด้วย เราเลยมีรูปสวยงามมาฝากกัน จริงๆ ช่วง 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา วันไหนที่ธีร์ไปบ้านสายสี่ ทุกคนก็จะพยายามพาธีร์ไปที่พุทธมณฑลกัน บอกธีร์ว่าพาธีร์ไปให้อาหารเต่า อาหารปลา แต่ hidden agenda คือหลอกพาธีร์ไปวิ่งเล่นที่สนามหญ้ากว้างๆ ออกกำลังกายให้เหนื่อยอ่อนและหลับสนิท (ชอบข้อหลังนี่มากๆๆๆๆ)

สำหรับใครที่ไม่เคยไปพุทธมณฑลตอนเย็นๆ ขอบอกว่าอากาศดีมาก มีลมเย็นๆ พัดผ่าน มีสนามหญ้ากว้างๆ มีหญ้านุ่มๆ ให้วิ่งเล่น ทั้งผู้ใหญ่ทั้งเด็กไปออกกำลังกายกันเยอะแยะ ส่วนที่ถูกพาไปล่อลวงให้วิ่งจนเหนื่อยแล้วค่อยกินข้าว (แบบธีร์) ก็มีเยอะเหมือนกัน

เริ่มต้นด้วยพระศรีศากยทศพลญาณ ประธานพุทธมณฑลสุทรรศน์ ตอนพระอาทิตย์ใกล้จะไปนอน

ส่วนนี่ ลีลาไทเก๊ก เอ้ยการวิ่งออกกำลังกายของสมธีร์ วันแรกๆ ที่พาไป พอขึ้นรถกลับบ้าน ถามธีร์ว่าสนุกมั้ย ธีร์ตอบว่า "สนุก" แล้วก็ถามต่อว่าจะมาอีกมั้ย ธีร์ตอบว่า "ไม่มา เหนื่อย" อืมมม...ว่าแล้วอนาคตที่จะเอาดีทางด้านกีฬาก็หมดไปด้านหนึ่ง 555

พอวิ่งเล่นเหนื่อยได้ที่ แก้มแดงๆ ใสๆ เหงื่อแตกพลั่กๆ เราก็มานั่งให้อาหารปลากัน หม่าม้าก็ป้อนข้าวไป มือนึงของธีร์ก็หยิบอาหารปลามากิน เอ้ย! มาโปรยให้ปลากิน ไม่มีการหงุดหงิดกันให้วุ่นวายว่าทำไมไม่กินข้าว (ฟระ) กินข้าวฉับไว ป้อนหาย ป้อนหาย ชอบจริงๆ ที่อยู่บนตักหม่าม้าเป็นหมวกรูปหัวหมา มีพี่คนนึงซื้อมาฝากจากเกาหลี ธีร์ไม่เคยยอมใส่เลย นัยว่าไม่ชอบอย่างมาก อีกอย่างมันก็ดูเหมาะกะเมืองหิมะมากกว่า หม่าม้าเอามาใช้ประโยชน์เป็นถุงเก็บความร้อน ใส่ข้าวไปกิน...ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ข้าวยังร้อนอยู่เลย 555

จบกันด้วยรูปก่อนกลับบ้าน ธีร์พาหม่าม้าเดินขึ้นเนิน เนื่องจากหม่าม้ามารยาว่าเดินขึ้นเองไม่ได้ ธีร์ต้องเดินลงเนิน (ที่ตะกายขึ้นเองไปก่อนหน้านั้นแล้ว) มาทำท่าผลักดัน แต่หม่าม้าเห็นว่าคงหนักเกินไปสำหรับสมธีร์ เราเดินจูงกัน 4 คน เอ้ย! 2 คนขึ้นเนินก็ได้ ธีร์กะโมอิ๊ช่วงฟ้าสวยของกู๋คิมก่อนพระอาทิตย์จะตก และสุดท้าย ท้ายสุด การเดินทางตามลำพังของสมธีร์...

แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้าคร้าบบบบ

ตัดผม

ช่วงนี้หม่าม้า inactive ในด้านการอัพบล๊อกเป็นอย่างยิ่ง ไป active เรื่องกินแทน 555 ไม่รู้จะเอาอะไรมาเล่า รู้สึกหมดไฟเป็นอย่างยิ่ง บลา บลา บลา...(ก็แก้ตัวไป)

เมื่อวันอังคารที่ผ่านมา เชอรี่บาร์เบอร์เปิดดำเนินการอีกครั้ง ครั้งล่าสุดนี่เมื่อไหร่จำไม่ได้ ครั้งก่อนตัดผมธีร์ในรถหัดเดิน ใส่เสื้อผ้ากันครบ ตัดกันระหว่างธีร์นั่งดูมิคกี้เมาส์คลับเฮาส์อย่างจดจ่อ ตัดๆ ไป ธีร์รู้สึกตัว เห็นผมตัวเองติดเต็มตัวเริ่มทนไม่ได้ ปัดๆ คันๆ แล้วก็งอแง

คราวนี้มารูปแบบใหม่ จับธีร์ถอดเสื้อ ถอดกางเกง เหลือแต่ผ้าอ้อม นั่งเก้าอี้ ปูหนังสือพิมพ์ เอาว่าเตรียมพร้อมเต็มที่ เวลาเดิมๆ เปิดมิคกี้เมาส์คลับเฮาส์ล่อลวงให้ธีร์อยู่เฉยๆ ซักพัก คราวนี้ตัดได้นานพอควรกว่าธีร์จะรู้สึกตัว พอรู้แล้วก็ร้องและพยายามปัดเศษผมออกจากตัว คราวนี้ง่ายหน่อยไม่ติดเสื้อ แต่ดันไปติดที่ผ้าอ้อมแทน ตัดกันอยู่ซักพัก ป๊ากลับมาบ้านเห็นความพยายามของหม่าม้า และการถูกล่อลวงของลูกชาย เลยถ่ายรูปเอาไว้เป็นหลักฐานซะหน่อย (ก็แหงล่ะ หม่าม้าไม่มีปัญญาตัดผมไปถ่ายรูปไปร๊อก แค่ตัดผมก็ยากมากแล้วล่ะ)
ปิดท้ายด้วยความภาคภูมิใจ อาทิตย์นี้เราหาย (หัว) ไปทำไอ้เจ้านี่มา หลังจากที่ทำขนมมา 2-3 อาทิตย์ ป๊าบอกว่าให้ทำพิซซ่าดีกว่า แล้วต่อไปก็ทำสปาเก็ตตี้ ฟังแล้วเดาได้ กะว่าจะเปิดร้านอาหารกันเลยทีเดียวนะเนี่ย ของกินชนิดนี้บางทีธีร์ก็เรียกว่า "พิเศษ" ท่าทางจะเป็นญาติกะพิซซ่า ธีร์รับประกันความอร่อยด้วยนะเนี่ย (ป๊าบอกว่า ธีร์กินอะไรก็อร่อยทั้งนั้นแหละ ไม่เคยเห็นธีร์กินอะไรไม่อร่อยซักกะอย่าง)...สิ่งที่ธีร์ชอบที่สุดก็คือ “ไส้กรอก” 555 หนอย หนอย อันนั้นหม่าม้าไม่ได้ทำครับลูก หม่าม้าซื้อเค้ามา

เดี๋ยวจะหาว่าไม่ได้ทำเองจริง นี่ไง แอ้งแม้งอยู่ในเตาอบพิซซ่าบ้านเรา ฟืนแดงเป็นเส้นๆ เลยทีเดียว 555

หน้าตาผลผลิตที่ได้ พิซซ่าบ้านนี้ฟรีฟอร์มเป็นอย่างมาก ไม่กลม ไม่เหลี่ยม รูปทรงตามใจคนผลิตมาก
ว่าแล้ว อาทิตย์นี้ก็ไปชิมพิซซ่าที่ลา วิลล่า ณ หัวหินซะหน่อย อีกกี่ชาติจะเปิดร้านขายได้แบบเค้าหว่า 555