Monday, April 23, 2007

ดนตรีนั้นคือชีวิต...

สมัยที่หม่าม้าท้องธีร์ กิจวัตรประจำวันก่อนเข้านอน (ซึ่งก็ดึกโขอยู่...ตี1 ได้) ก็คือการเปิดเพลงโมสาร์ท K448 ฟังไปพร้อมๆ กับการเล่นเกมส์จับคู่...ช่างเป็นกิจกรรมที่สร้างสรรค์ยิ่งนัก ถึงแม้เวลาในการฟังเพลงในท้องหม่าม้าจะสั้นไปหน่อย (เพราะธีร์คลอดก่อนกำหนด...อย่าลืม) แต่นั่นก็ไม่เป็นอุปสรรค

ที่ธีร์เป็นเด็กตอแหล เอ้ย! อารมณ์ดี ครึกครื้น รื่นเริง ยกเว้นตอนจะนอน กับหม่าม้าขัดใจ ไม่ยอมให้เล่นโน่นเล่นนี่ตามที่ธีร์อยาก หม่าม้าว่ามันคงมีส่วนมาจากการฟังเพลงตั้งแต่อยู่ในท้องหม่าม้าเป็นแน่แท้

ทุกวันนี้ความรักในเสียงดนตรีของธีร์พัฒนามากขึ้น จากที่เคาะโน่นเคาะนี่โป๊กเป๊กหนวกหูน่ารำคาญนัก กลายเป็นการกระดกก้น ส่ายก้น โยกตัว และบางครั้งถึงกับยกมือยกแขนประกอบจังหวะการร้องเพลง ไม่ว่าจะเป็นเพลงลูกทุ่ง เพลงป๊อป หรือว่าจะเป็นเสียงร้องชึ่ง ชึ่ง โป๊ง โป๊ง ฉึ่งก็ตาม

ไม่นานมานี้ กู๋คิมถึงกับพยายามสอนให้ธีร์เต้นท่าปลาโลมา (ท่าของโปงลางสะออน) แต่พอจับแขนธีร์ขึ้นไปเหนือหัวแล้ว กู๋คิมก็ถึงกับสิ้นหวังเลยทีเดียว...ธีร์แขนสั้นประกบมือเหนือหัวมะด้ายยยยย 555

ป.ล. รูปปลากรอบของเรื่องนี้ไม่มี เนื่องจากไม่สามารถจับภาพเหยื่อขณะดิ้นรนได้ แป่วววววว

รูปเบื้องหลังจอคอมพิวเตอร์ระหว่างการแชทกะน้าบี
Behind the scene, when chatting with Auntie Be

What Mama always did before bedtime during pragnancy are listen to Mozart K448 and play matching game....so creative activities!!!

Thee is a happy baby...probably because of music.

Thee's music skill has developed from knocking things to moving his buttocks, his body and sometimes his arms and hands no matter what kind of music it is playing.

Last week, Uncle Kim tried to teach Thee to do the famous TV dance. When he tried to pull Thee's arms up, he knew that Thee can't do the move for sure...because Thee's arms are too short and cannot put together over Thee's head. ha!ha!ha!

3 comments:

Anonymous said...

wanna see thee dance ... [somehow na'be cannot type thai] ... so today we have to chat internationally ... shall we dance kub, n'thee :)

Anonymous said...

หวัดดีคับน้องธีร์
ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาน้าบีเปื่อย ปวดหลังเป็นอย่างมาก ไม่สามารถนั่งหน้าคอมนานๆได้ อาทิตย์นี้ นะบี เลยไม่สามารถ เฝ้าติดตาม AF Thee ได้อย่างใกล้ชิดเหมือนแต่ก่อน เพราะต้องนอนเยอะๆ นั่งน้อยๆ จะได้หายจากอาการปวดหลังอันแสนทรมาน ถึงขนาดว่า งอหลังไม่ได้ ต้องหลังตรงตลอดเวลา

แต่ว่า วันนี้เริ่มดีขึ้นบ้างแล้วคับ ก้มได้เล็กน้อย แต่ก็ไม่ควรจะนั่งนานๆ ไม่งั้นมันจะไม่หายสักที เนื่องจากไปนั่งที่ office ก็นานแล้ว ไว้ น้าบีหายเมื่อไหร่ คงได้ติดตามดู AF Thee อย่างใกล้ชิดเหมือนเดิม

บอกอาม่าว่า ไม่ต้องเป็นห่วงนะคับ น้าบีกินยาแก้ปวดกะทาโวลทาเรนแล้ว อีกไม่นานก็คงหาย ถ้ามะรืนนี้ยังไม่หาย นะบีคงไปหาหมอแล้วละคับ เพราะก็ปวดมาจะเป็นอาทิตย์แล้ว

Anonymous said...

เฮียปรานต์อยู่ด้วยยยยยยยยยนะ