ออกงาน again

เพื่อนป๊าแต่งงานเมื่อวันเสาร์ ธีร์ไปด้วยชุดนี้
รองเท้าอาจจะไม่ค่อยเข้าพวกซักกะหน่อย แต่เนื่องจากหม่าม้าไม่ได้เตรียมตัวล่วงหน้า คู่นี้จึงเป็นรองเท้าคู่ที่เวิร์คที่สุดแล้ว แหะ แหะ แหะ

ใครๆ ก็ชมว่าธีร์ดูดีในชุดนี้ ไปในงาน หลังจากกินขนมเค้กที่เลือกเอง (ลายดอกไม้กะลายลูกอ๊อด!!!) ธีร์ก็วิ่งวุ่นวายสนุกสนานร่าเริงอยู่ (คนเดียวซะเป็นส่วนใหญ่)

กลับถึงบ้าน พอม่ากะอี๊บีจะเปลี่ยนชุดให้ ธีร์ไม่ยอมเปลี่ยน จนอี๊บีต้องบอกว่า ธีร์ใส่ชุดนอนก็หล่อเหมือนกันถึงยอมเปลี่ยนชุด...กลัวไม่หล่อ ว่างั้นเถอะ

วิวตอนเย็น ที่ราชนาวิกสภาที่เราไปงานแต่งงาน ธีร์ไม่ให้ความร่วมมือเท่าไหร่ ได้รูปแบบข้างบนมา เป็นรูปที่ดีที่สุด 555
วันอาทิตย์ ธีร์ก็ไปจตุจักรกะกง ม่า อี๊บี กู๋คิม อี๊โมและหม่าม้า ได้นั่งสองแถวเป็นครั้งแรก ตื่นเต้นมากหรือไงไม่รู้ ถึงจตุจักรเดินไม่ถึง 10 นาที ธีร์ก็สลบเหมือดต้องกลับบ้านไปกะกงและม่า
จบแล้วครับ...มาไวไปไว แหะ แหะ ขนมปังจะไหม้แล้วววววว

ป้อม...ป้อม

เอ้า...อัพบล๊อกก็ได้ where where เก๊าะ where where

อี๊บีเค้าเห็นนิ้วป้อมๆ ของธีร์แบบนี้...แล้วเค้าบอกว่า ธีร์น่ะเอาขวดนมไปตึ๊ง มีหลักฐานด้วย ดูซิ ดูสิ

แล้วทำไมธีร์ถึงมือเลอะ....ใครทายถูกบ้างล่ะ ทายถูกจะให้ธีร์ให้รางวัลเอง...เดากันไม่ออกเลยล่ะสิว่าจะได้อะไรเป็นรางวัล หุ หุ หุ

ช่วงนี้ธีร์มีอาการท้าทายอยู่บ่อยๆ หม่าม้าบอกให้ธีร์อาบน้ำ ธีร์ก็บอกว่าไม่อาบ บอกให้แปรงฟัน ธีร์ก็บอกว่าไม่แปรง สรุปว่าหม่าม้าบอกให้ธีร์ทำอะไร ธีร์ก็จะปฏิเสธเรื่อยไป

ล่าสุด หลังจากดูนาจากันมาหลายวัน หม่าม้าก็มีมุขใหม่ เวลาธีร์ปฏิเสธ หม่าม้าก็บอกว่า "หลี่นาจา" ธีร์ก็จะบอกว่า "ธีร์ไม่ใช่หลี่นาจาซักกะหน่อย" ปากก็บอกว่าไม่อยากจะเป็นเด็กดื้อๆ แบบนาจา แต่การกระทำนี่สิ ไม่อยากจะนินทาเล้ยยยย

นอกจากจะออกอาการภาคเสธบ่อยๆ แล้ว ธีร์ยังนิยมเก็บของตกตามพื้น เส้นผม เชือกผูกหมอนข้าง หรือที่เด็ดสุดก็คือ ถ่านไฟฉายที่ขุดมาจากรีโมตมากินๆ อมๆ เป็นที่ตกตะลึงของผู้พบเห็นอยู่บ่อยๆ พอถามว่ากินได้เหรอ ธีร์ก็ตอบว่าไม่ได้ แต่เผลอมักจะเอาเข้าปากเรื่อย มุขนี้น่ากลัวชะมัดเลยเนาะ

มีวีรกรรมเด็ดๆ อะไรของธีร์อีกล่ะ...มันเยอะจนนึกไม่ออก ไว้นึกออกแล้วค่อยเล่าใหม่เนาะ

เพื่อน

วันอาทิตย์ที่ผ่านมา เพื่อนชาวเรือเยาวชนฯ (เยาวชนเมื่อ10 กว่าปีก่อน อย่ารู้เลยว่ากว่าไปกี่ปี...555) นัดเจอกันในโอกาสที่พี่ช้างกลับจากอเมริกามาเยี่ยมบ้าน...นัดกันโน่นนนนน แถวทาวน์อินทาวน์

หม่าม้าคิดอยู่นานมากว่าจะไปดีมั้ย จะปรึกษาป๊ารึก็ไม่ทันนึก เที่ยงวันอาทิตย์เข้าไปแล้ว จะชวนป๊าไปด้วย ป๊าก็อยู่นครปฐมมาไม่ทันซะนี่ ระหว่างกินติ่มซำมื้อเที่ยงก็ปรึกษากง ม่า อี๊บี กู๋คิม และอี๊โมเป็นเรียบร้อย หม่าม้าก็ธีร์ก็ขับรถกู๋คิมโดยมีธีร์เป็นผู้โดยสาร เดินทางไปผจญภัยในดินแดนส่วนหนึ่งของกรุงเทพที่หม่าม้าไม่รู้จัก!!!

ก่อนไปมีการสอบถามเส้นทาง ผู้คนมากเสียงให้คำแนะนำมาทางโทรศัพท์....คนสุดท้ายจำได้ว่าเป็นเสียงเกรียง ถามว่ารู้เรื่อง/เข้าใจมั้ยเนี่ย (หลังจากอธิบายทางมายืดยาว) หม่าม้าตอบไปว่า "ไม่รู้เรื่อง ไม่เข้าใจ (และไม่เคยไปแถวนั้นเฟ้ยยยย...อันนี้นึกอยู่ในใจ)" เกรียงคงนึกในใจ (เหมือนกัน) ว่าอย่ามาเลยพี่เชอรี่...555
แต่ด้วยความพยายามของหม่าม้า และความใจเย็นของบรรดาเนวิเกเตอร์ทางโทรศัพท์ทุกคน....หม่าม้าก็ไปถึงร้านอาหารที่นัดหมายจนได้ ระหว่างทางธีร์ก็รับรู้ว่าเรากำลังจะไปหาเพื่อนหม่าม้า และก็มีเด็กๆ เป็นเพื่อนธีร์ด้วย ทำความเข้าใจเรียบร้อยดี พอเดินเข้าไปในห้องเจอพลพรรค ธีร์จอมซ่ากลายเป็นเด็กอึ้งๆ ตัวแข็งๆ อยู่พักใหญ่...จนหม่าม้าต้องออกตัวว่า ธีร์ไม่ค่อยได้พบเจอผู้คนแปลกหน้า!!!

ซักพัก น้ำแข็งเริ่มละลาย ธีร์วิ่งตามพี่ขวัญ พี่แก้ว และอูมิไปเล่นในสนามอย่างสนุกสนาน โดยมีหม่าม้า ป้าเป้ และแม่บิ๋มของอุมิเดินตามเป็นลูกสมุนพลพรรครุ่นเยาว์ เล่นกันได้ซักพัก เด็กๆ ก็กลับมากินไอติม...แล้วเวลาของหม่าม้าก็จบลง หม่าม้าต้องเดินทางกลับไปรับกง ม่า อี๊บี กู๋คิมและอี๊โม...โดยที่ไม่ค่อยได้คุยกะใครเค้าเล้ยยยย ป๊าถามว่าคนนั้นคนนี้เป็นไง...ตอบไม่ได้ เพราะไม่ได้คุยกะใคร บอกแค่ได้ว่าหน้าตาแต่ละคนเป็นไง อ้วนขึ้นหรือว่าผอมลง หุ หุ หุ

ระหว่างทางขากลับ ก่อนธีร์จะสลบไป หม่าม้าถามธีร์ว่าสนุกมั้ย ไว้มาอีกมั้ย ธีร์ตอบว่าสนุกครับ แล้วธีร์จะไปเล่นกะพี่ๆ อีก....

ไปนั่งอยู่นาน ถ่ายรูปมาทั้งหมดได้ 4 รูป ดังนี้ค่า....

ป้าเป้กับเด็กๆ ในสังกัด ถ่ายรูปเด็กด้วยโทรศัพท์มือถือยากจัง เด็กๆ วุ่นวายไม่อยู่เฉย
มือนึงป้าเป้ต้องคอยจับธีร์ไว้ ที่ตักก็มีอูมิ อีกข้างก็มีน้องแก้วประกบ...สมใจป้าเค้าล่ะ
นี่คือโฉมหน้าของพี่ขวัญ พี่ชายของน้องแก้ว (ที่โดนป้าเป้ล๊อคไว้ในอ้อมแขน) ลูกป้าแอนเค้าล่ะ.....

ไปกินกัน วันฝนพรำ

เมื่อวานนี้ กงตั้งใจว่าจะไปธุระที่เพชรบุรีแต่เช้า แต่มีข้อผิดพลาดบางประการทำให้เราต้องไปตอนบ่ายแทน บ่ายโมงตอนออกจากบ้านฝนตกพรำๆ คณะพรรคของเราประกอบด้วย กง ม่า อี๊บีพลขับ หม่าม้าและธีร์ สมธีร์น้อยพอขึ้นรถแล้วก็ต้องมนต์หลับไปตลอดทางจนถึงเพชรบุรี

พอถึงจุดหมายปลายทาง อี๊บีดับเครื่องปุ๊บ ธีร์ก็ตื่นขึ้นมาปั๊บ พร้อมกับปิดจมูก...เหม็นกลิ่นอึ๊อึวัวที่อี๊บีเอาล้อทับแปร๊ดมา....

เราไปซื้อขนมที่บ้านขนมนันทวัน แวะช้อปปิ้งที่ Fly Now Outlet กันก่อนที่จะกลับ ขากลับเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยของธีร์แบบ non-stop อี๊บีถึงกับพูดว่าช่างแตกต่างกับตอนขามาอย่างสิ้นเชิง เราเดินทางไปด้วยความสงบ กลับบ้านด้วยเสียงพูด และเสียงโวยของธีร์ 555

ถึงแม่กลอง เราแวะกินข้าวเย็นกันก่อนที่ร้านแดง ป๊าถามหม่าม้าว่าอาหารอร่อยรึเปล่า หม่าม้ากะอี๊บีถ่ายรูปมาแบ่งกันดู เผื่อป๊า กู๋คิม และอี๊โมจะเสียใจที่ไม่ได้ไปด้วยกัน หุ หุ หุ

เริ่มด้วยพรีเซนเตอร์กิตติมศักดิ์ แสบ ซ่า ขาโหด
ที่หนุ่มน้อยเค้าโซ้ยอยู่ในจานคือข้าวผัดกุ้งแสนอร่อยของกง หน้าตาเป็นแบบนี้
กุ้งเป็นกุ้ง ตัวใหญ่เตะตาดังเปรี้ยง เปรี้ยง
กรรเชียงปูนึ่งของเค้า มาสภาพแบบนี้...ไม่มีขาปูมาเกะกะ เลอะเทอะ 555
ผักหวานผัดน้ำมันหอยกรอบๆ
ปลาทูต้มยำ มาเดี่ยวๆ เพราะแยกย้ายไปอยู่ตามถ้วยแบ่งของแต่ละคนแล้น
สุดท้าย หอยหลอดผัดฉ่าของ กง ม่า และอี๊บีเค้า อิ่มอร่อย ราคาก็ไม่แพงนัก กินกันอิ่มแทบจะเป็นลม ซื้อข้าวผัดกลับบ้านกันอีกหนึ่งห่อใหญ่ พันห้าร้อยแปดสิบ แถมสัปปะรดอีกจานก่อนกลับ

ออกจากร้านมุ่งหน้ากลับบ้านเพื่อดูนาจาฉากสุดท้ายก่อนจบ...หมดวันไปเที่ยวไปกินของธีร์แต่เพียงเท่านี้ครับ

แบมบี้

อาทิตย์ที่ผ่านมา หม่าม้าเข้านอนพร้อมธีร์ (3-4 ทุ่ม) แต่ตื่นก่อน (7 โมงเช้า) การตื่นนอนก่อนธีร์ทำให้หม่าม้ามีชีวิตเป็นของตัวเองมากขึ้นเล็กน้อย สามารถอาบน้ำได้อย่างมีความสุขโดยไม่มีเสียงร้อง "หม่าม้าค้าบ หม่าม้าอยู่ไหน หม่าม้ามาหาธีร์หน่อย..." ประกอบกับเสียงสะอึกสะอื้นและเสียงทำลายข้าวของในห้องเพื่อเรียกร้องความสนใจในแต่ละวัน

อาบน้ำ แต่งตัว กินข้าว กินยาเรียบร้อย ก็เตรียมอาหารเช้าให้ธีร์ ผู้ซึ่งตื่นเอาสายโด่งเกือบทุกวัน บางวันตื่นมาก็ปาเข้าไป 9 โมงเช้าแล้ว นอนได้ใจจริงๆ

แต่ละวันธีร์ก็ทำอยู่ไม่กี่อย่าง เล่นโน่น ทำลาย เอ้ย! ทำบ้านเลอะเทอะ และภารกิจสำคัญในแต่ละวันคือ นั่งดูการ์ตูน จริงๆ แล้วเด็กๆ ไม่ควรใช้เวลาในการนั่งหน้าทีวีมากเกินไป เพราะจะทำให้เด็กอ้วน...ไม่ได้วิ่งเล่นออกกำลัง ยิ่งเด็กเล็กๆ มากๆ ก็ยิ่งไม่ควรดูทีวี เพราะทีวีเป็นการสื่อสารทางเดียว เด็กจะไม่สามารถเรียนรู้การสื่อสารกับใครๆ จากทีวีได้ ยิ่งไปกว่านั้น หม่าม้าก็ได้ยินมาบ่อยๆ ว่าดูทีวีมากๆ เด็กจะเป็นออทิสติก อันนี้หม่าม้าไม่รู้ว่ามีการศึกษาวิจัยอันไหนยืนยันเป็นมั่นเหมาะได้ถึงความสัมพันธ์ของออทิสติซึ่มกับทีวี...สรุปว่า เด็กๆ ไม่ควรดูทีวีเลย หรือไม่ควรใช้เวลาดูทีวีมากเกินไป

แต่...ก็อีกนั่นแหละ การดูทีวีช่วยให้หม่าม้ามีเวลาว่างไปทำกับข้าว เข้าห้องน้ำ หรือทำธุระจำเป็นได้โดยไม่มีเสียงร้องไห้ตามมา ดังนั้นการเลือกว่าจะให้ธีร์ดูอะไรบ้างก็เป็นเรื่องสำมะคัญอย่างยิ่ง

ก่อนหน้านี้ ธีร์ชอบดูหนังเรื่อง "มะหมาสี่ขา" เป็นอย่างมาก ถึงทุกวันนี้คงดูมาแล้วเกือบ 100 ครั้ง (ไม่เว่อร์ไปหรอก) ดูจนเห่าเหมือนหมาได้....เวร!

ช่วงนี้การ์ตูนที่กำลังเป็นที่ฮิตเงียบในหมู่เด็กเล็ก (ว่าเข้าไปโน่น) คือเรื่อง "แบมบี้" ธีร์เรียกร้องจะดูแบมบี้ทั้งวัน ขนาดละเมอตอนตี 4...ธีร์ยังละเมอว่า "หม่าม้าค้าบ ธีร์จะดูแบมบี้" เอากะเค้าสิ ดูแล้วก็จะถามทุกครั้งว่าแบมบี้อยู่ไหน แม่เค้าอยู่ไหน ฯลฯ กลัวการพลัดพรากจากแม่มาก ขนาดเปลี่ยนไปดูเรื่องดัมโบ้ ธีร์ยังเครียดที่ดัมโบ้กะแม่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน

ล่าสุด ธีร์เฝ้าฝันถึงการมี "เขา" อย่างมาก หม่าม้าล้อธีร์อยู่หลายครั้งว่า "เขา" ของธีร์กำลังจะงอกขึ้นมาแล้ว ธีร์ก็ยิ้มย่องด้วยความดีใจ....และแล้ว วันนี้วันที่ธีร์เฝ้ารอก็มาถึง ธีร์มี "เขา" แล้วคร้าบ ธีร์ใส่ไม่ถอด และมีการเอาหัวมาขวิดๆ หม่าม้าด้วยนะเออ....
ไหนธีร์ ทำหน้าน่ารักซิครับ....ได้หน้าตามาแบบนี้
กะแบบนี้
หม่าม้าว่านิยามคำว่า "น่ารัก" ของธีร์มีปัญหาเล็กน้อยนะครับ....หรือว่าหม่าม้าเชยไปซะแล้วเนี่ย เด็ก hi-5 สมัยนี้เค้าทำหน้าน่ารักกันแบบนี้ใช่มั้ยเนี่ย 555

อัพบล๊อกโดย...แม่แบมบี้ 555

: (

วันศุกร์ที่แล้ว ธีร์ ม่า อี๊บี อี๊โม และหม่าม้าตื่นไปตักบาตรที่วัดญาณเวศกวันกันมา วัดอยู่แถวๆ พุทธมณฑลสายสี่ หม่าม้าไปวัดนี้เป็นครั้งแรก ข้างในวัดร่มรื่นมาก ต้นไม้เยอะแยะเป็นระเบียบเรียบร้อย ไม่เหมือนวัดที่หนองกวางของเรา ที่นั่นต้นไม้เยอะเหมือนกัน แต่เป็นวัดป่า ต้นไม้เลยไม่ได้ถูกพิจารณาเหมือนที่นี่ ร่มรื่นกันไปคนละแบบ

ธีร์ไปเดินเล่นระหว่างรอพระ
หลังจากตักบาตรเสร็จ เราก็ไปให้อาหารปลากัน พอดีในรถเรามีอาหารปลาเหลืออยู่ 1 ถุง เป็นผลพวงจากการไปเลี้ยงปลาที่พุทธมณฑลคราวก่อนๆ ธีร์ก็สนุกสนานกับการเรียกคุณลูกค้า (บรรดาปลานั่นแหละ) ให้มากินอาหาร สังเกตดู ธีร์ชอบให้อาหารสัตว์มาก นัยว่าดูมีอำนาจ เหมือนเป็นผู้ใหญ่ให้ขนมเด็กๆ อะไรประมาณนั้นเลย 555 อาหารปลาถุงนึง เราแบ่งกัน 5 คน ธีร์ได้โปรยมากหน่อย มีอภิสิทธิ์ทางด้านอายุ
ฝั่งตรงข้ามของสระ ก็มีคุณป้าคนนึงให้อาหารปลาอยู่เหมือนกัน อาหารปลาของคุณป้าถุงใหญ่มาก ให้อยู่คนเดียว ระหว่างธีร์ให้อาหารปลาไป ก็มองคุณป้าไปด้วย
พออาหารปลาของเราหมด ธีร์ก็ร่ำร้องว่าจะเอาอีกๆ ใครๆ ก็บอกธีร์ว่าหมดแล้วครับ ไม่มีแล้วครับ....ธีร์ผู้ซึ่งจับตามองคุณป้าฝั่งตรงข้ามอยู่ทำหน้าแบบรูปข้างล่างนี้ แล้วก็บอกว่า "เค้ายังมีเลย".... เอางั้นเลยเหรอลูก ฟังดูน่าสงสารชะมัด
ปิดท้ายกันด้วยรูปคุณเหลือง...เสื้อกันฝนโปเกมอนที่กู๋คิมภูมิใจมากมาย รองเท้าก็เหลือง เสื้อกันฝนก็เหลือง เหลืองไปโหม๊ด ข้อคิดประจำวัน : คนเรามักจะคิดว่าตัวเองทำอะไรๆ เยอะแยะ เหนื่อยอยู่คนเดียว ส่วนคนอื่นๆ ไม่ได้ทำอะไร เราเหนื่อยมากอยู่คนเดียว....ในความเป็นจริง "งาน" ของคนอื่นอยู่ในรูปแบบที่แตกต่างออกไปต่างหาก

เรื่องอะไรดีล่ะ

ไม่ได้อัพบล๊อกซะนาน รู้สึกผิดเหมือนกันนะเนี่ย เวลาว่างที่มี...หม่าม้าใช้ไปกับการทำขนม 555 เมื่อวานธีร์เลียนแบบป๊า บอกว่าหม่าม้ากินขนมทุกวันเลย (ผิดเหรอเนี่ย...) ก่อนที่จะมีใครทนไม่ไหว มาทวงให้อัพบล๊อก เราก็เอารูปธีร์นั่งดูการ์ตูนมาแปะไว้ก่อน โฮ่ โฮ่ โฮ่

ธีร์เพิ่งตัดผมเมื่อวาน (หลังจากผมม้าแหว่งโดนไปก่อนเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว) บอกให้ธีร์วิ่งไปหาป๊า บอกว่าธีร์ตัดผมใหม่แล้วน่ารักมั้ยครับ....ป๊าเห็นหน้าหม่าม้าแล้วบอกว่า หม่าม้าทำร้ายลูกอีกแล้ว เวร! ธีร์ออกจะน่าร๊าก

หม่าม้ายังนึกไม่ออกว่าจะเอาเรื่องอะไรมาเล่าสู่กันฟัง ไว้นึกออกแล้วจะมาเล่าใหม่ละกันเนาะ