Thee Kittivorapat:
Born March 11, 2006
when he's about 31 weeks old.
Weight 1825 grams...
ธีร์เกิดวันที่ 11 มีนาคม 2006...
8 มีนาคม 2006 ก่อนธีร์จะเกิด 4 วัน
หม่าม๊าของธีร์รู้สึกเจ็บท้องแปลกๆ เลยไปหาหมอก่อนวันนัดตรวจครรภ์ปกติ คุณหมอสมหมาย (ซึ่งก็เป็นหมอที่ทำคลอดหม่าม๊าออกมาเช่นกัน) ตรวจดูแล้วบอกหม่าม๊าว่า...ปากมดลูกเปิดแล้ว 2.5 ซม ต้องนอนโรงพยาบาล หม่าม๊าก็คิดในใจว่า คงนอนดูอาการเฉยๆ ถ้าไม่มีอะไร คงกลับบ้านได้
คุณเจ้าหน้าที่เอาแบบฟอร์มโรงพยาบาลมาให้จองห้อง ถามว่าจะเลือกใช้แพคเกจคลอดเลยมั้ย...หม่าม๊ากับป่าป๊าก็ยังงงๆ อะไร๊...ยังไม่คลอดซะหน่อย หมอบอกให้นอนโรงพยาบาลเฉยๆ ที่ไหนได้ พอถูกพาไป กลับถูกพาไปนอนรอในห้องรอคลอด ห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆ ไม่มีทีวี ไม่มีอะไรทั้งสิ้นนอกจากเตียง และห้องน้ำ
วันนั้น หมอจับไปอัลตราซาวนด์ดู ปรากฏว่าธีร์คงหนักประมาณ 1,500 กรัม แล้วก็ขนาดเท่ากับเด็กอายุ 31 สัปดาห์ ทั้งๆ ที่หม่าม๊าคิดว่าตัวเองท้องได้ 32 สัปดาห์แล้วเชียว หมอสมหมายเลยตัดสินใจฉีดยากระตุ้นการทำงานของปอดธีร์ที่ตัวหม่าม๊า ฉีดทุก 12 ชั่วโมง รวมทั้งหมด 4 เข็ม นอกจากนี้ หม่าม๊าก็ยังถูกจับให้น้ำเกลือผสมกับยาลดการบีบตัวของมดลูกด้วย หมอนอนนิ่งๆ ไว้ 2-3 วัน
ระหว่างรอคลอด มีการถกเถียงกันว่าจะคลอดกันวันไหนดี กี่โมงกันแน่ สรุปว่าหมอเอาตามใจตัวเอง บอกว่าหลวงพ่อกับเจ้าแม่ที่ควรจะเชื่อมากที่สุด ณ ตอนนั้น ชื่อว่าหลวงพ่อสมหมาย และเจ้าแม่วรีรัตน์...เอายังไงก็เอารูปนี้ถ่ายคืนวันที่ 10 มีนาคม วันรุ่งขึ้นก็จะถูกเจื๋อนพุง ควักลูกออกมาแล้ว (ฟังดูน่ากลัว) แต่ว่าตอนนั้นไม่ได้รู้สึกอะไรเลย เฉยๆ เป็นที่สุด เนื่องจากต้องนอนนิ่ง ขยับตัวลำบากมาหลายวันแล้ว ณ ขณะนั้น เอายังไงก็เอากันเถอะค่า ให้มันเสร็จๆ ไปซักอย่างนึงก็แล้วกัน
ปรากฏว่า...คิดผิด 555
เช้าวันที่ 11 มีนาคม 2006 ตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่ พยาบาลก็มาปลุกให้ไปอาบน้ำ เตรียมตัวเข้าห้องผ่าตัดซะโดยดี
รูปคู่ของธีร์กับหมอสมหมายการผ่าตัดใช้เวลาไม่นาน เริ่มต้นด้วยการที่หมอทำการบล๊อกหลังซะ ให้ช่วงล่างตั้งแต่ใต้ซี่โครงลงไปหมดความรู้สึก จากนั้นก็ทำการใส่สายปัสสาวะ (ฟังดูน่ากลัวใช่มั้ยล่ะ แต่ว่าเราไร้ความรู้สึกไปแล้วตอนนั้น) แล้วก็คงลงมือผ่า และเอาเครื่องมือหลายอย่างฉุด กระชาก ลาก
และดึงเอาธีร์ออกมา
และดึงเอาธีร์ออกมา
ระหว่างการผ่าตัด ก็ได้ยินหมอพูดว่า อ้าว ลืมตาซะด้วย ซึ่งก็แปลว่า ธีร์ลืมตามองดูหมอตอนที่หมอจะดึงธีร์ออกมา ... นัยว่า ตรูอยู่ของตรูดีๆ มาดึงออกไปทำไม (ฟะ) คุณหมอวรีรัตน์รับตัวธีร์ไว้ เอาหน้ามาโผล่ให้หม่าม๊าดูประมาณ 2 วินาที แล้วก็เอาธีร์ไปดำเนินการตรวจสอบสภาพแต่โดยละม่อม คำแรกที่หม่าม๊าพูดหลังจากเห็นหน้าลูกก็คือ...นี่ดักแด้รึเปล่าเนี่ย เนื่องจากหน้าธีร์เล็กจัด โผล่ออกมาจากผ้าสีเขียวขยุ้มๆ เหี่ยวๆ
จากนั้นหม่าม๊าก็สลบเหมือดไปไม่รู้ตัว รู้สึกตัวอีกที ก็ถูกเข็นไปอยู่ในห้องพักฟื้นแล้ว....เรื่องราวหลังจากนี้ต้องรอให้ป่าป๊าของธีร์มาเป็นคนเล่าเรื่อง
