วันไปวัด

วันศุกร์เวียนมาบรรจบอีกครั้ง ยะฮู้....

โรงเรียนธีร์เป็นโรงเรียนที่แปลกประหลาด (ในความเห็นของหม่าม้า) ไปโรงเรียนอาทิตย์ละ 5 วัน มีชุด 4 ชุด จำกันไม่หวาดไม่ไหว ใส่ผิดใส่ถูกไปโรงเรียน หม่าม้าเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนหม่าม้าสรุปว่า หม่าม้าสอบตกในความเป็นแม่ ไม่ใส่ใจ 555

อาทิตย์ที่ผ่านมาเราไปโรงเรียนทันแบบฉิวเฉียดทุกวัน...ตอนแรกนึกว่าจะต้องเอาเงินไปบริจาคให้โรงเรียนสลักชื่อธีร์ติดบอร์ดเด็กมาโรงเรียนสาย แทนที่เค้าจะพิมพ์กระดาษมาแปะซะแล้ว หุ หุ หุ ต้องคอยดูกันต่อไป

ธีร์ยังคงร้องไห้อยู่ทุกวัน แต่คุณครูว่าพอตกเย็นโรงเรียนเลิก สมธีร์เล่นเพลินไม่อยากจะกลับบ้านซะงั้น ทุกๆ เช้าธีร์จะร่ำร้องว่านี่ไม่ใช่วันไปโรงเรียนนะ วันนี้วันไปวัดต่างหาก...

จะใส่ชุดนักเรียน คุณหนูก็ลีลาท่ามาก อาการ "รังเกียจ" ชุดนักเรียนยังคงอยู่ กว่าจะล่อลวงกันได้ก็นานโข พอไปถึงโรงเรียน อาการรู้มากของธีร์ก็ทำงาน ทุกวันเปลี่ยนชุดตลอด ไม่เคยใส่ชุดนักเรียนได้จนถึงบ้าน ไม่ฉี่ราดบ้าง ก็ทำเสื้อเปียกต้องเปลี่ยนเสื้อบ้าง...

ออกจากบ้านไปโรงเรียนก็ยังมีปัญหา....ธีร์จะไปวัด ไปวัดไม่ได้ไปทางนี้ ทางโน้นต่างหาก ธีร์ไม่ไปทางนี้....นสรุป คุณหนูจำทางได้ หม่าม้าก็เลยเปลี่ยนทางขับรถไปโรงเรียนทุกวัน สร้างความสับสน 555

รองเท้านักเรียนไม่ใส่...ธีร์จะใส่คุณขาว
ไม่กินข้าว....กินแต่ขนม ของหวาน หลานโมอิ๊ชัดๆ
ไม่ยืนให้ถ่ายรูปดีๆ เดินไปเดินมา กว่าจะถ่ายได้ต้องทำตาโตใส่อยู่หลายคราว
พอไปถึงโรงเรียน...หม่าม้าไปจอดรถริมคลองสิ วันนี้จะมี monitor รึเปล่า (สัตว์เลื้อยคลานจำพวกจระเข้น้อย...) เพราะหลายวันก่อนตอนไปส่ง เราจอดรถริมคลอง ตอนเช้ามี monitor ว่ายน้ำเล่นอย่างเริงร่า พอตกเย็นป๊าไปรับ ก็มี monitor เล่นในเย็นใจอยู่ ไม่รู้ตัวเดียวกันรึเปล่า ธีร์ถึงขั้นติดใจ....จะดูอีกว่ามีรึเปล่า

ไปถึงโรงเรียนวันนี้ เดินผ่านหน้าห้องอนุบาล 1 เจอคุณครูจากโรงเรียนเก่าย้ายมาสอนที่นี่ หม่าม้าบอกให้ธีร์สวัสดี ธีร์หันหน้าหนี คุณครูอีกคนที่ไม่เคยรู้จักบ่นกับครูที่รู้จักกันว่า อะไรกันเจอหน้าครูทำหันหนี...ครูที่รู้จักกันแก้ตัวให้ว่า เค้าเป็นแบบนี้แหละ (แบบว่าเลวคงที่แหง) แล้วก็เข้ามาคุยซักถามพัฒนาการที่คงที่ของธีร์ ยกเว้นทางด้านอารมณ์ที่แย่ลงอย่างเห็นได้ชัด

จบการรายงานข่าววันนี้แต่เพียงเท่านี้นะเคอะ...แล้วหม่าม้าจะมาเล่าวีรกรรมของธีร์ใหม่!!!