ถึงคราวปฏิวัติ

ระยะนี้ธีร์นอนดึก ตื่นสายเป็นประจำ มีสาเหตุจากหลายๆ อย่าง ธีร์ติดการ์ตูน ดูแล้วดูอีก ไม่ยอมเลิก กว่าจะไปอาบน้ำก็ดึก กว่าจะเข้านอนก็ดึก นอนไม่พอก็ตื่นสายมางอแง ชีวิตรันทด

อีกส่วนหนึ่งก็มาจากหม่าม้าเองที่มัวแต่เล่นเกมส์ 555

วันอังคาร ไปส่งธีร์ที่โรงเรียน เจอผู้อำนวยการโรงเรียนเดินผ่านมาพอดี...."มาสายนะนี่ อายุเท่าไหร่เนี่ย" (3 ขวบค่ะ) "วันหลังมาส่งเร็วๆ หน่อยนะ เด็กจะได้คุ้น"

ส่งธีร์ที่ห้องเดินกลับรถ เจอแม่เพื่อนธีร์ เค้าก็บอกกะหม่าม้าว่า "มาสายค่ะ" หม่าม้าก็บอกเค้าว่า "ดีนะคะ เมื่อกี๊เจอกับผู้อำนวยการ โดนดุเลยค่ะ" แม่เพื่อนธีร์มองซ้ายมองขวาแล้วถามว่า "(ผู้อำนวยการฯ) ยังอยู่แถวนี้รึเปล่าคะ"

เย็นวันพุธ ไปรับธีร์ที่โรงเรียนโดยลำพัง ทุกทีมีป๊าไปด้วย ถ้าไม่มีที่จอดรถ ป๊าก็ลงไปรับธีร์ หม่าม้าก็วนเวียนเวียนวน คราวนี้ไปคนเดียว ต้องซื้อกับข้าวไว้ให้อาม่าใส่บาตร หม่าม้าจอดรถไว้ตรงที่จอดมอเตอร์ไซค์แล้ววิ่งไปซื้อกับข้าว ขากลับเห็นรถอีกคันกำลังจะโดนใบสั่ง วิ่งตื๋อกลับไปที่รถ เกือบได้ใบสั่งเหมือนกัน คุณตำรวจใจดีบอกว่าคราวหน้าอย่ามาจอดอีกนะครับ คุณจอดรถคันเดียว มอเตอร์ไซค์จอดได้ 10 คัน.....แล้วหม่าม้าก็วนเวียนๆ หาที่จอดรถใหม่ รับธีร์เสร็จก็แบกหามธีร์ไปซื้ออาหารเย็นกลับบ้าน (แม่บ้านสมองลิงจริงๆ)

เย็นเมื่อวาน กว่าธีร์จะอาบน้ำนอนได้ปาเข้าไป 4 ทุ่ม ธีร์ง่วงแสนง่วง อยู่โรงเรียนไม่นอน กลับบ้านไม่ยอมอาบน้ำ ไม่ยอมทำทุกอย่าง แถมฉี่ราดที่นอนอีกต่างหาก ถูกทำโทษด้วยการไม่อ่านหนังสือก่อนนอน 1 วัน

เช้าวันนี้ หม่าม้าตื่นมาปวดหัว ธีร์ถอดเสื้อผ้าเสร็จสรรพนอนเกลือกกลิ้งอยู่บนเตียงไม่ยอมอาบน้ำ กว่าจะเตรียมตัวไปโรงเรียนได้ หม่าม้าข่มใจไว้อย่างยากเย็น

ไปถึงโรงเรียน ไม่มีที่จอดรถ วนซ้ำซากจนสาย เข้าโรงเรียนเจอคุณครูดุอีกให้มาแต่เช้า คราวนี้ฟิวส์ขาด หม่าม้าโวยคุณครูไปว่า "ก็มาแล้วค่ะ แต่มันไม่มีที่จอดรถ ไม่รู้จะทำไงแล้ว" คุณครูให้เดินไปห้องเรียนได้ ขากลับเจอหน้ากัน หม่าม้าพยายามฉีกยิ้มให้ แต่คุณครูทำหน้าเฉยเมย....คราวหน้าหม่าม้าจะขอโทษคุณครูนะคะ....

สรุปว่า....คราวนี้เป็นเรื่องบ่น บ่น บ่น เป็นบ้าของหม่าม้าไป ตั้งใจว่าเราควรปฏิวัติเลิกนอนดึก ตื่นสายกันซักที จะทำได้กี่วันคราวนี้ บ่น บ่น บ่น