: (

นาฬิกาเบนเทนของธีร์หายไปไหนก็ไม่รู้ครับ...

ธีร์ล่ะเศร้าใจ ร้องไห้กระซิกๆ มันหายไปแล้ว หาที่ไหนก็ไม่เจอ (การหาของของธีร์คือเดินวนไปวนมา เดินไปงั้นๆ มองไม่เห็นแปลว่าหาไม่เจอ)

ร้องไห้อยู่เกือบชั่วโมง พร้อมกับพร่ำพรรณาว่า มันหายไปแล้ว มันหายไป หาไม่เจอ

ส่วนหม่าม้าขำก็ขำ คิดไปคิดมา นี่เป็นเรื่องใหญ่สำหรับเด็กตัวน้อยๆ อย่างธีร์ ก็เลยเลิกขำ ปลอบใจกันไป ว่าถ้าเป็นหม่าม้า ของรักหายไป หม่าม้าก็คงเศร้าใจเหมือนธีร์นี่แหละ แต่เราก็ต้องค่อยๆ หา หม่าม้าสอนหลายทีแล้วให้เล่นของเล่นแล้วเก็บเข้าที่ เวลาหายไปจะได้ไปหาที่ที่เราเก็บของไว้ได้ แต่เอาเถอะ หาบนห้องไม่เจอ ก็ไปหาที่กองของเล่น ถ้าหาที่กองของเล่นไม่เจอ เราก็ไปหาอีกทีที่บ้านสายสี่ก็ได้ครับ ค่อยๆ หา เดี๋ยวก็เจอเนาะ...

ธีร์ฟังไปพร้อมกับร้องไห้ไป ฟังจบ ธีร์ก็พูดว่า "มันหายไปแล้ว ธีร์หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ"....เวร!