ทฤษฎี vs ปฏิบัติ

เสาร์ที่ผ่านมาเป็นวันที่น่าเศร้าอีกวันนึงของธีร์ 

วันเสาร์อาทิตย์ก่อนโน้น ป๊ากะหม่าม้าก็ (หนี/ทิ้ง) ธีร์ไว้กะอาม่าสายสี่ ไปดูคอนเสิร์ตกัน 2 คน ประมาณว่าได้บัตรฟรี ไปดูซะหน่อย ส่วนอี๊บีก็ติดภารกิจทำงานทาส เอ้ย! ทำงาน (ไม่มีคำว่าทาส เผลอไป แหะ แหะ) ธีร์ก็อยู่บ้านเล่นกะม่า และโกวโกว 3 คน 

เสาร์ที่ผ่านมา อี๊บีคู่หูวันหยุดทำงาน (อีกแล้ว) ส่วนหม่าม้าก็ต้องไปงานศพ กู๋คิมกะกงรึก็ไม่เคยอยู่เล่นกะธีร์หรอก ธีร์ก็อยู่กะม่า และโกวโกวตามเดิม...หม่าม้ากลับถึงบ้าน 3 ทุ่ม ได้รับคำบอกเล่าว่า ตอนเย็นๆ อยู่กัน 3 คน ธีร์ก็บ่นๆ ว่าธีร์จะกลับบ้าน ม่าก็บอกว่าอยู่บ้านแล้วจะไปไหนอีกล่ะ ธีร์บอกม่าว่า ธีร์จะกลับบ้านหนองดินแดงละ ป๊าไม่มารับธีร์ซักที อยู่นี่ไม่เห็นมีใครอยู่เล่นด้วยเลย...หึ หึ หึ ไงล่ะ น้อยใจจะหนีกลับบ้านหนองดินแดงซะแล้ว

วันอาทิตย์ ป๊ามาแต่หัววันเพราะมีนัดจะไปกินข้าวกันวันเกิดเหล่ากง ป๊ามานั่งซักพัก ธีร์ก็โวยวายขึ้นมาว่า "ธีร์ยังไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย ป๊ามารับธีร์กลับบ้านแล้วอ่ะ ธีร์ไม่กลับบ้าน..."

นอกจากจะไม่มีใครเล่นด้วย (ยัง) ไม่ได้ไปเที่ยวไหน ความน่าเศร้าอีกอย่างของธีร์ก็คือ เป็นแผลในปาก ดูๆ แล้วเหมือนว่าธีร์จะพลาดไปกัดปากตัวเองเป็นแผล ทำให้กินอะไรไม่ได้ เจ็บไปหมด เดินไปซื้อยามาทาแล้วก็ไม่รอด ไม่ชอบยาที่ได้มา ต้องกินน้ำแข็งก้อนเล็กๆ ไอติม และอาหารชิ้นเล็กๆ ประทังชีวิตไป

วันนั้น ตอนแรกม่ากะว่ากินข้าวกับเหล่ากงเสร็จจะไปเที่ยววัดเล่งเน่ยยี่ 2 ที่บางบัวทองกัน แต่พอไปใกล้ๆ ถึงวัดเห็นปริมาณรถที่มุ่งหน้าไปวัดแล้ว ทุกคนในรถถึงกับถอดใจ ให้ม่าโทรไปยกเลิกนัดกับเหล่าอี๊ และเหล่ากู๋โดยด่วน เราไม่สามารถฝ่าฝูงชนเข้าไปในวัดได้แน่ แล้วอี๊บีก็ขับรถมุ่งหน้าต่อไป....ไปไหนก็ไม่รู้ ขับรถไปขับรถมา ในที่สุด เราก็ไปเที่ยวที่เซ็นทรัลแจ้งวัฒนะกัน...เหอ เหอ เหอ ไปกันทางไหนอย่าถามเนื่องจากเรามั่วมั่นมาก....เดินชมห้างใหม่ กินไอติม ช้อปปิ้งซุปเปอร์มาร์เก็ตกันแล้ว เราก็มุ่งหน้ากลับบ้านสายสี่กัน 

ระหว่างทางธีร์ปวดท้องต้องการทำธุระหนัก อี๊บีแวะปั๊มให้....ธีร์เห็นห้องน้ำแล้วก็บ่นว่า พื้นเปียก แถมยังเป็นห้องน้ำแบบที่ไม่คุ้นเคย ธีร์เลยไม่ยอมปลดปล่อย....ขึ้นรถมา ม่ากะอี๊บีก็ถามว่าเรียบร้อยมั้ย แล้วก็ตอบกันเองเสร็จสรรพแบบรู้จักคุณชายดีว่า คงไม่ยอมแน่ ขับรถกันไปอีกซักพัก คุณผู้ชายเกิดปวดท้องขึ้นมาอีก...คราวนี้หม่าม้า อี๊บี และม่าช่วยกันคิดว่าจะเป็นที่ไหนดี หม่าม้าเสนอว่าไปแวะโรงพยาบาลมั้ย...แห้ง สะอาดตามสไตล์คุณหนูแน่ ธีร์ออกความเห็นว่า "เดี๋ยวคนไข้ก็เหม็นกันทั้งโรงพยาบาลหรอก"....ในที่สุด แจ็คพอตก็ออกที่บุญถาวร ทีนี้ไม่กลัวคนช้อปปิ้งเค้าเหม็น ชิ ธีร์นี่

วันจันทร์ หม่าม้าเห็นว่าปล่อยทิ้งไว้ธีร์คงผอมแน่ พาธีร์ไปหาคุณหมอ คุณหมอดูแผลในปาก ดูมือ และตรวจตับไตไส้พุงจนแน่ใจว่าไม่ได้เป็นโรคปากเท้าเปื่อยแน่ เลยจ่ายยาฆ่าเชื้อและยาชารสเฮลส์บลูบอยมา ตอนแรกๆ ธีร์ไม่ยอมหยอดยาชา แต่พอได้ลิ้มรสไปแล้ว อร่อยแฮะ หลังๆ เริ่มจะหยอดเอง...นี่ถ้าห้ามไม่ทันธีร์คงกรอกไปทั้งขวดแน่...

วันอังคาร ถามธีร์ว่าปากยังเจ็บมั้ย ธีร์ว่าไม่เจ็บแล้วครับม้า...ยาคุณลุงหมอนี่ยอดไปเลย....เอ่อ ธีร์ครับ อะไรจะหายไวกันขนาดนั้น แต่หายก็ดีแล้วครับ

ตกบ่าย หม่าม้าไปรับธีร์กลับจากโรงเรียน ให้ธีร์ร่ำลาคุณครูเรียบร้อยก็เดินพากันไปขึ้นรถ ขึ้นรถไป อ้าว! ธีร์ฉี่ราดเล็กน้อยซะแล้ว เราเลยต้องเดินกลับไปที่ห้องเรียนให้ธีร์จัดการทำธุระให้เสร็จสรรพ ระหว่างที่คุณครูพาธีร์ไปห้องน้ำ คุณครูอีกคนก็คุยกะหม่าม้า คุณครูบอกหม่าม้าว่า ธีร์เนี่ยรู้ไปหมดเลยนะคะ อะไรๆ ก็รู้ ทฤษฎีนี่ได้หมด เสียอยู่อย่างเดียวปฏิบัติไม่ได้...น่าเสียดาย ฟังแล้วหม่าม้าก็งงๆ สงสัยว่า เอ...นี่คุณครูเค้าชมธีร์รึเปล่าหว่า

ถือซะว่าชมก็แล้วกันเนาะ...คิดมากก็เครียด แค่นี้ชีวิตหม่าม้าก็เครียดพอแล้ว เมื่อไหร่โรงเรียนจะประกาศผลสอบบบบบบบบบบบบ