ขายบล๊อก...

ช่วงนี้หม่าม้ายุ่งๆ ไม่มีเวลาจะมาอัพบล๊อกเท่าไหร่ กิจกรรมในชีวิตมากมายเหลือเกิน เมื่อไม่กี่วันมานี้มีคน (ป๊าเค้าว่าบิลล์ เกตต์) ติดต่อมาว่าจะขอซื้อบล๊อกของธีร์ 80 ล้านยูเอสดอลลาร์ บอกว่าอ่านแล้วไร้สาระดี หม่าม้ากะป๊าปรึกษากันแล้วว่าควรเอาเรื่องนี้ไปแปะไว้เป็นเรื่องสำหรับวัน april fool's day กันดีกว่า ถึงแม้จะเลยมาแล้ว แต่เราสามารถเปลี่ยนวันที่ได้ 555 ช่างคิดกันไปด้ายยยยยยย แถมมีการโปรยหัวข้อซะขนาดนี้ คริ คริ

เข้าเรื่องเข้าราว อาทิตย์นี้มีเรื่องจะอัพกันเยอะมาก ทยอยอัพกันวันละเรื่องคงไปหมดซักวันพุธ (ว่าไปนั่น จริงๆ แล้วคงมีแต่เรื่องขี้โม้มากกว่ามั้ง)

วันศุกร์ที่ผ่านมา ธีร์ไปพุทธมณฑลมา คราวนี้กู๋คิมไปด้วย เราเลยมีรูปสวยงามมาฝากกัน จริงๆ ช่วง 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา วันไหนที่ธีร์ไปบ้านสายสี่ ทุกคนก็จะพยายามพาธีร์ไปที่พุทธมณฑลกัน บอกธีร์ว่าพาธีร์ไปให้อาหารเต่า อาหารปลา แต่ hidden agenda คือหลอกพาธีร์ไปวิ่งเล่นที่สนามหญ้ากว้างๆ ออกกำลังกายให้เหนื่อยอ่อนและหลับสนิท (ชอบข้อหลังนี่มากๆๆๆๆ)

สำหรับใครที่ไม่เคยไปพุทธมณฑลตอนเย็นๆ ขอบอกว่าอากาศดีมาก มีลมเย็นๆ พัดผ่าน มีสนามหญ้ากว้างๆ มีหญ้านุ่มๆ ให้วิ่งเล่น ทั้งผู้ใหญ่ทั้งเด็กไปออกกำลังกายกันเยอะแยะ ส่วนที่ถูกพาไปล่อลวงให้วิ่งจนเหนื่อยแล้วค่อยกินข้าว (แบบธีร์) ก็มีเยอะเหมือนกัน

เริ่มต้นด้วยพระศรีศากยทศพลญาณ ประธานพุทธมณฑลสุทรรศน์ ตอนพระอาทิตย์ใกล้จะไปนอน

ส่วนนี่ ลีลาไทเก๊ก เอ้ยการวิ่งออกกำลังกายของสมธีร์ วันแรกๆ ที่พาไป พอขึ้นรถกลับบ้าน ถามธีร์ว่าสนุกมั้ย ธีร์ตอบว่า "สนุก" แล้วก็ถามต่อว่าจะมาอีกมั้ย ธีร์ตอบว่า "ไม่มา เหนื่อย" อืมมม...ว่าแล้วอนาคตที่จะเอาดีทางด้านกีฬาก็หมดไปด้านหนึ่ง 555

พอวิ่งเล่นเหนื่อยได้ที่ แก้มแดงๆ ใสๆ เหงื่อแตกพลั่กๆ เราก็มานั่งให้อาหารปลากัน หม่าม้าก็ป้อนข้าวไป มือนึงของธีร์ก็หยิบอาหารปลามากิน เอ้ย! มาโปรยให้ปลากิน ไม่มีการหงุดหงิดกันให้วุ่นวายว่าทำไมไม่กินข้าว (ฟระ) กินข้าวฉับไว ป้อนหาย ป้อนหาย ชอบจริงๆ ที่อยู่บนตักหม่าม้าเป็นหมวกรูปหัวหมา มีพี่คนนึงซื้อมาฝากจากเกาหลี ธีร์ไม่เคยยอมใส่เลย นัยว่าไม่ชอบอย่างมาก อีกอย่างมันก็ดูเหมาะกะเมืองหิมะมากกว่า หม่าม้าเอามาใช้ประโยชน์เป็นถุงเก็บความร้อน ใส่ข้าวไปกิน...ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ข้าวยังร้อนอยู่เลย 555

จบกันด้วยรูปก่อนกลับบ้าน ธีร์พาหม่าม้าเดินขึ้นเนิน เนื่องจากหม่าม้ามารยาว่าเดินขึ้นเองไม่ได้ ธีร์ต้องเดินลงเนิน (ที่ตะกายขึ้นเองไปก่อนหน้านั้นแล้ว) มาทำท่าผลักดัน แต่หม่าม้าเห็นว่าคงหนักเกินไปสำหรับสมธีร์ เราเดินจูงกัน 4 คน เอ้ย! 2 คนขึ้นเนินก็ได้ ธีร์กะโมอิ๊ช่วงฟ้าสวยของกู๋คิมก่อนพระอาทิตย์จะตก และสุดท้าย ท้ายสุด การเดินทางตามลำพังของสมธีร์...

แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้าคร้าบบบบ