Wednesday, July 19, 2006

วันแห่งการไม่นอน

และแล้ววันไม่หลับไม่นอนแห่งชาติของธีร์ก็มาถึงอีกคำรบหนึ่ง สงสัยได้กำลังใจจากญาติออนไลน์ทั้งหลายเหลือคณานับ ทำให้ธีร์ฮึกเหิมถีงกับไม่หลับไม่นอนกันเลยทีเดียว ดังนั้น วันนี้จึงเป็นวันแห่งความโชคร้ายแห่งชาติของหม่าม้านั่นเอง 555

เริ่มต้นตั้งแต่ 7 โมงเช้า ธีร์เมื่ออยู่บ้านนครปฐม หม่าม้าเดาว่าคงไม่มีใครตื่นมาเล่นด้วยเช่นนี้ ทำให้งอแงหงุดหงิดยิ่งนัก ร้องบ้างหยุดบ้างไปตามเรื่องเรื่อยไปจนถึง 8 - 9 โมงโน่นเลยทีเดียว

10 โมง หลังจากกินนมไปอีกครั้ง พี่ธีร์ของเราก็หลับไปประมาณ 15 นาที นัยว่าเอาแรงมาคุยเอิ๊กอ๊ากต่อไป เป็นเช่นนี้ตลอดทั้งวัน ไม่ว่าหม่าม้าจะเอาใส่เป้อุ้มเด็ก คาร์ซีท รถเข็น ฯลฯ ก็ไม่มีวี่แววว่าจะล่อหลอกให้ธีร์นอนได้ จนกระทั่ง 5 โมงเย็น หลังจากหม่าม้าพาไปอาบน้ำเรียบร้อยในภาคเย็น ธีร์ถึงได้สลบเหมือดไป...คราวนี้ยังไม่รู้ว่าจะได้นานกว่า 15 นาทีหรือไม่

โปรดติดตามตอนต่อไป

up dead

อุ้ยสะกดผิด มัวแต่คิดว่าธีร์ตื่นขึ้นมา ไม่ธีร์ก็หม่าม้านี่แหละ ตายกันไปข้างนึง
update...
หลังจากที่หม่าม้าทำการอัพบล๊อคไปเมื่อวานเรียบร้อย ธีร์ก็ตื่นขึ้นมาตอน 5 โมงครึ่ง และไปนอนอีกทีตอน 5 ทุ่มครึ่ง....ถูกต้องค่ะ ไม่มีใครอ่านผิด หม่าม้าก็ไม่ได้พิมพ์ผิด ธีร์ไปนอนตอนเกือบเที่ยงคืน และดีดดิ้นตลอดการนอน ถึงแม้ว่าจะเพลียเพียงใดก็ตาม หม่าม้าคิดว่าธีร์หิวรึเปล่า ให้กินนม ธีร์ก็ไม่กิน ดิ้นพลาดๆ เหมือนปลาช่อนถูกทุบหัวไงงั้น ให้นอนธีร์ก็ไม่นอน

เช้าวันนี้ถึงสิบโมง อาการเหมือนเดิม และน๊อคไปในที่สุดตอนสิบโมง ถึงตอนนี้เที่ยงก่าๆ ธีร์ก็ยังไม่ตื่นนอน (หม่าม้าจับไปนอนในเก้าอี้นอนของพี่ปรานต์สมัยเด็กๆ) โดยไม่กินนมเลยหลังจากมื้อสุดท้ายตอนเจ็ดโมงเช้า...ไม่รู้ว่าตื่นมาจะดีขึ้นมั้ย

รู้อย่างเดียวว่า หม่าม้าธีร์ใกล้เป็นผีดิบเข้าไปทุกขณะแล้นนนน

4 comments:

Anonymous said...

คิดถึงอะคู๊จริงๆเลย ... พรุ่งนี้เจอกัน ... :D

Anonymous said...

อะโห ไม่เจอกันซะนาน ตัวใหญ่ขึ้นเป็นกองเลยนะ หมูธีร์ งะ หนูธีร์ สงสัยเจอกันคราวหน้า อุ้มไม่ไหวแหงเลย กู๋เทมส์แนะนำให้ หนูธีร์ไป california wow ไปทำหุ่นให้ firm เลย 555 กลัวหม่าม้าของอากู๋จะยกหนูธีร์ไม่ขึ้น 555 เจอกันคราวหน้าจะแกล้งนอนทั้งวันเหมือนคราวที่แล้วรึเปล่าเนี่ย

Anonymous said...

5555 แฟนคลับน้าบิ๋มคำนวณดูจากอายุแล้ว น้องธีร์ก็ได้เข้าสู่ช่วงอายุ ของการ นอน ไม่ถึงครึ่งชม. เช่นเดียวกับพี่อูมิ ไม่รู้เอาแรงมาจากไหน แต่น้ำหนักไม่ลดลงหรอกนะจะบอกให้ ขอบอกให้หม่าม๊าทำใจ ไม่งั้นก็แกล้งทำเป็นหลับซะ อาจจะได้ผล(ในบางครั้ง)คิดว่าอีกไม่น่นน้องธีร์ต้องนั่งได้ คว่ำได้แล้วหม่าม๊าก็จะเพลิดเพลินกับความสุขของการได้นั่งเล่นกับลูก ไม่ต้องอุ้มมาราธอน อีก ต่อไป

Anonymous said...

อิอิอิ บิ๋มจะให้แกล้งทำเป็นหลับเหรอ???
แหม เช้าๆนะ .... ทั้งพี่ทั้งเชอรี่ขนาดหลับจริงๆ
(ไม่ได้แกล้งหลับ)ยังไม่ได้ผลเลย....

เจอน้องธีร์ร้องแบบนอนสต๊อป แล้ว อะจึ้ย....
มันมันดีจิงๆเยย....เจี๊ยก....คร่อกๆ

น่าอิจฉาน้องอูมิเนอะ ได้นั่งได้คว่ำแล้ว....
ไอ้อ้วนของเรา ยังมัวแต่หลับตาแต่ปากร้องอยู่ทุกเช้าอยู่เล๊ย... เป็น เฮ้อ~
สงสัยคงต้องหัดให้ธีร์รีบๆนั่งมั่ง ซะแล้ว อุอุอุ :-)